In Antwerpen nemen de Actief Linkse Studenten deel aan de organisatie van een info-avond komende donderdag over oorlog en vrede in het Midden-Oosten. Daarbij wordt samengewerkt met het Rojava solidariteitscomité, Critica en Navbel. Hieronder de aankondiging.
Na de vreselijke beelden uit oost-Goutha volgden die van gifaanvallen in Douma. Tegelijk veroveren Turkse troepen en door Turkije gesteunde soenitische rebellen van het zogenaamde ‘Vrije Syrische Leger’, het al-Nusra Front en andere jihadistische huurlingen Afrin in het noorden van Syrië.
Afrin was één van de drie zelfbestuurde kantons in Noord-West Syrië of Rojava die sinds 2012 hoofdzakelijk gecontroleerd worden door de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingséénheden (YPG). Het gebied ligt afgezonderd van de grotere oostelijke gebieden waar de YPG als onderdeel van de Syrische Democratische Krachten (SDF) regeert. Het gebied bleef jarenlang buiten het Syrisch conflict en was een toevluchtsoord voor veel vluchtelingen. Het gebied en haar bevolking wordt nu opgeofferd aan de strategische belangen van de lokale en internationale grootmachten, wiens honger naar macht en winst het Syrisch conflict na IS dreigt uit te breiden naar heel de regio.
De Turkse president-dictator Erdogan kondigde aan zijn offensief verder te zetten en de ‘’terroristen’’ ook uit de gebieden rond Manbij, Kamishli, Kobani en Ras al-Ayn te willen verdrijven. Bovendien treedt hij ook op tegen Koerdische strijders in Noord-Irak.“Operatie Olijftak”, de invasie van Afrin, was enkel mogelijk omdat Rusland, dat het luchtruim boven Afrin controleert, Turkije liet begaan. Dat kwam door een akkoord waarbij Turkije de Syrisch-Koerdische Volksbeschermingseenheden (YPG) uit Afrin mocht verdrijven mits het zweeg over het offensief van het Assad-regime en Rusland in Oost-Ghouta. Die landelijke enclave in de buurt van Damascus is sinds 2013 in handen van fundamentalistische rebellen. De bevolking zit er gevangen tussen de terreur van de fundamentalisten en het tegenoffensief van de troepen van Bashar Al-Assad en Rusland, waarbij ook vatenbommen en chemische wapens worden ingezet, waardoor het aantal burgerslachtoffers nauwelijks bij te houden is.
Ook na het verdrijven van ISIS lijkt het einde van de oorlog in Syrië niet in zicht. Het protest tegen de oorlog is bij ons nog erg beperkt. Nochtans kan een sterke anti-oorlogsbeweging een verschil maken, kijk maar hoe de Amerikaanse oorlog in Vietnam gestopt werd.