Op 2 december vindt er een grote nationale betoging plaats van de vakbonden tegen de besparingsregering. Net zoals in de rest van Europa hebben onze politici enorme sommen geld gebruikt om de winsten van de banken en de werkgevers te redden.
De 1% speculanten zijn met de winst gaan lopen en vandaag willen ze de 99% doen betalen voor hun crisis. Alle traditionele partijen zijn het ermee eens dat er een besparingsplan van meer dan 11 miljard euro doorgevoerd moet worden in 2012.
Als we dit toelaten zullen de jaren die erop volgen mogelijk nog erger zijn. De situatie in landen als Griekenland, Ierland, Spanje en Portugal toont aan dat besparingen niet werken, maar de crisis enkel verergeren. Besparingen vergroten alleen maar de agressiviteit en de aanvallen van speculanten terwijl ze een vermindering van de levensstandaard veroorzaken. Dit terwijl de kloof tussen arm en rijk nog nooit zo groot geweest is als vandaag.
Een begroting die de onzekerheid voor jongeren veralgemeent
Met de crisis is het vooruitzicht op werk in 2012 al bijzonder somber. De komende regering bereidt daarnaast een aanval op de jongeren voor. Wie op de arbeidsmarkt komt, zal voortaan 12 maanden moeten wachten vooraleer er recht is op een wachtuitkering.
Er zullen om de vier maanden controles zijn om uit te maken of de jongere nog recht heeft hierop. Het doel is om jongeren te dwingen gelijk welke onzekere, flexibele of laag betaalde job te laten aanvaarden en dit in een straal van 60 kilometer rond zijn woonplaats. De toenemende werkonzekerheid onder jongeren zal worden gebruikt om de lonen en arbeidsvoorwaarden van alle werkenden aan te pakken.
De begroting voor 2012 is gericht tegen de 99%: beperking van de toegang tot gezondheidszorg, aanvallen op de werklozen en ambtenaren, onderfinanciering van de openbare diensten, beperking van de toegang tot een volledig pensioen,… Het is dezelfde besparingspolitiek die ook in het onderwijs wordt gevoerd. Er worden amper maatregelen voorzien die de 1% raken, die maatregelen die de illusie moeten wekken dat ook de rijksten een bijdrage moeten leveren zijn na de minste zucht van ongenoegen door die 1% al sterk afgezwakt.
Op 15 oktober jongstleden, heeft de beweging van de Indignados/occupy honderdduizenden mensen overal ter wereld gemobiliseerd tegen de dictatuur van de markten.
Die dag hebben om en bij de 10.000 mensen in Brussel betoogd nadat Dexia opgekocht werd door de politici op kap van de gemeenschap, terwijl er niets gedaan werd om de duizenden families te helpen die getroffen werden door de sluiting van de warme lijn van ArcelorMittal. ALS pleit voor de nationalisering van de banken en de metaalsector onder arbeiderscontrole (zonder compensatie voor grote aandeelhouders). De Occupy-beweging van vooral jongeren kan een dynamische rol spelen, maar daarnaast is het noodzakelijk zich te oriënteren naar de arbeidersklasse, die de enige macht vormt die in staat is om de 99% te mobiliseren en de kapitalisten te raken in hun portefeuille door de economie lam te leggen.
De betoging van 2 december moet een eerste stap vormen naar een actieplan dat democratisch bediscussieerd en uitgewerkt wordt. Het idee van steeds langer durende algemene stakingen van Nico Cué van de Franstalige metaalvakbond, zou een goede zaak zijn. Beeld je in wat het effect zou zijn indien de arbeiders hun bedrijven zouden bezetten, net zoals de jongeren de afgelopen maanden openbare plaatsen hebben bezet doorheen de wereld om te protesteren tegen de winstlogica.