Ongeveer dag op dag drie jaar na de tragedie van Fukushima is er in Brussel op 9 maart een betoging van het platform ‘Stop Doel – Stop Tihange’. Binnen de beweging tegen kernenergie zijn er verschillende benaderingen, maar iedereen is het erover eens dat Fukushima nooit meer mag gebeuren en dat we zo snel mogelijk kernenergie moeten stoppen.
Is een herhaling van Fukushima mogelijk?
Sinds Fukushima gaat iedere discussie over kernenergie al snel over de veiligheid. Als we de gevolgen van de ramp in Fukushima zien, is dat niet verwonderlijk. Vreemd genoeg weerhield het onze volksvertegenwoordigers er niet van om in november de verlening van de activiteit van de kernreactor Tihange 1 met tien jaar goed te keuren. De reactor zou tot 2025 functioneel blijven. Het gaat om een reactor die dateert van 1975 waarbij toen een levensduur van 30 jaar werd voorzien. Het gaat om de oudste werkende kernreactor in ons land, destijds opgezet aan de hand van de criteria en veiligheidsmaatregelen van de jaren 1960. Dat die criteria niet veilig waren, bleek onder meer uit de nucleaire ramp in Three Miles Island in de VS in 1979.
In mei vorig jaar werd ook Tihange 2 (in werking sinds 1983) opnieuw opgestart. Dat gebeurde samen met Doel 3, een reactor uit 1982, en ondanks het bestaan van scheurtjes in de reactoren. Dergelijke nonchalante houding inzake veiligheid is geen Belgisch monopolie. Médiapart maakte bekend dat 25 van de 58 actieve Franse reactoren onderhevig zijn aan corrosie. Het officiële controle-orgaan stelde dat de dikte van de wand van de 25 betrokken Franse reactoren ‘onaanvaardbaar’ was. Niet bepaald geruststellend dus. (1)
En wat met het radioactief afval? Er is maar liefst 200.000 jaar nodig vooraleer het plutonium niet meer gevaarlijk is. Vandaag is er geen enkele oplossing die alle risico’s kan indekken. Het huidige beleid bestaat erin om het probleem van het gevaarlijke afval onder tafel te vegen. Maar iedereen weet dat je niet goed bezig bent als poetsen betekent dat het stof onder een tapijt wordt verstopt. Er wordt algemeen aangenomen dat er in de komende eeuw een tekort zal zijn aan uranium, wat nodig is bij het begin van de nucleaire productie. De behandeling van het uranium vraagt overigens heel wat CO2, wat meteen ook het idee van ‘niet-vervuilende kernenergie’ doorprikt.
Welke alternatief?
Het komt erop aan om de energieproductie te oriënteren op hernieuwbare energie, met tegelijk een massale publieke financiering van wetenschappelijk onderzoek naar en de ontwikkeling van hernieuwbare energie. We moeten het onderzoek hiernaar uit de greep van de private sector halen. We moeten strijden voor een energiesector die democratisch wordt beheerd en gecontroleerd door de gemeenschap, in het kader van een democratisch geplande economie. Enkel dan kunnen we een einde stellen aan de verspilling van grondstoffen en middelen door het kapitalistische productiesysteem. Enkel dan kunnen we onze energiebehoeften en de veiligheid van ons milieu met elkaar in overeenstemming brengen.
Van het begin van het productieproces van kernenergie tot de berging van het afval, kernenergie betekent van begin tot einde problemen waar geen oplossingen voor bestaan. In tegenstelling tot de wiskunde waar het vermenigvuldigen van twee negatieve cijfers een positief resultaat oplevert, leveren de elkaar versterkende minpunten van kernenergie nooit een positief resultaat op.
(1) ‘Un problème de corrosion sur 25 réacteurs nucléaires français’, online raadpleegbaar op: http://www.lemonde.fr/planete/article/2014/02/07/un-probleme-de-corrosion-sur-25-reacteurs-nucleaires-francais_4362466_3244.html [21/02/2014]
Betoging tegen kernenergie. Zondag 9 maart om 14u aan het Noordstation in Brussel