“Illegaal? Ga naar huis of naar de gevangenis!”. Dat is de boodschap van de mobiele affiches die het Vlaams Belang in de tweede helft van februari de straat op stuurde. Weinigen betwisten dat het VB racistisch is, maar het beleid van de Belgische regering en de Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block komt op hetzelfde neer. Op 16 maart is er opnieuw een betoging aan het gesloten asielcentrum van Vottem (Luik) om te protesteren tegen het feit dat vluchtelingen als criminelen in een gevangenis/gesloten centrum worden gestopt. Het initiatief voor de betoging gaat uit van het CRACPE, het Collectif de Résistance Aux Centres Pour Etrangers.
Een gevangenis onder een andere naam
De term ‘gevangenis’ wordt niet gebruikt, maar een gesloten asielcentrum is een gebouw waarin mensen worden opgesloten omdat ze wilden vluchten van miserie, discriminatie of oorlog in hun land van herkomst. In realiteit is het een gevangenis met onder meer ook isoleercellen waarin soms ‘gevangenen’ met psychologische problemen gedurende meer dan een maand terechtkomen zonder aangepaste medische begeleiding. Het gebrek aan personeel maakt het leven in de gesloten centra er niet aangenamer op.
In 2006 protesteerde een groep personeelsleden anoniem over het gebruik van isoleercellen. “Ze zitten daar niet op hun plaats. Ze krijgen geen enkele therapeutisch hulp. We worden dagelijks geconfronteerd met drama’s (…) We zijn getuige van aanvallen op de mensenrechten en op de menselijke waardigheid.” (1) Er waren ook onthullingen over hoe zware medicijnen ingezet worden om zieke ‘gevangenen’ te verdoven. De overheid reageerde op de onthullingen met de dreiging van juridische procedures tegen wie dergelijke informatie bekendmaakt.
Er zijn in ons land zes gesloten centra van de Dienst Vreemdelingenzaken. In die centra worden mannen, vrouwen en kinderen opgesloten als laatste stap voor ze naar hun land van herkomst worden uitgewezen. Onder deze mensen ook AIDS-patiënten of mensen die in hun land van herkomst niet de nodige gezondheidszorg kunnen genieten en dus de dood worden ingestuurd. Recent werd de Afghaanse jongen Aref teruggestuurd. Hij werd in Afghanistan vermoord door de Taliban. Dat is de realiteit van het asielbeleid van Maggie De Block en de regering-Di Rupo.
Volgens cijfers van Fedasil vormden Afghanen in 2012 de grootste groep in het gesloten centrum van Vottem. Ze waren goed voor 16% van de ‘gevangenen’ . Dat is geen toeval, mensen vluchten niet voor hun plezier naar een kil land als het onze. Ze ontvluchten de dreiging van geweld, extremisme of ze trekken weg in de hoop op die manier wel voor een inkomen voor zichzelf en hun gezin te kunnen zorgen. In 2012 werden volgens CRACPE 11.000 tot 12.000 mensen uit ons land gezet.
Voor een algemene regularisatie van mensen-zonder-papieren
Mensen-zonder-papieren worden in dit land gedwongen tot zwartwerk in vaak onveilige omstandigheden en tegen armzalige lonen. Een reguliere job uitoefenen, wordt hen immers verboden. Een algemene regularisatie zou daar een einde aan maken. Door een grote groep tot laagbetaalde zwarte jobs te veroordelen, worden alle arbeidsvoorwaarden en lonen onder druk gezet. Het leidt tot een algemene neerwaartse druk.
In 2000 en 2009 waren er regularisaties waardoor tienduizenden mensen-zonder-papieren uit de illegaliteit of de onzekerheid konden stappen. Deze regularisaties kwamen er na protestbewegingen, met onder meer een veertigtal bezettingsacties in 2004-2005. Het is ook na protest dat in Vottem werd besloten om geen kinderen meer op te sluiten (elders gebeurt dat overigens nog wel).
De strijd van de Afghanen wijst vandaag op een nieuw verzet tegen het beleid van de Belgische autoriteiten. Tegen de achtergrond van een wereldwijde crisis van het kapitalisme en een veralgemeend besparingsbeleid, moeten we de strijd van de mensen-zonder-papieren meer dan ooit verbinden met de strijd van de werkenden en de jongeren die ingaan tegen dit systeem zonder toekomst.
Tegelijk moeten we ook strijden tegen de redenen waarom mensen vluchten. Internationale solidariteit tegen dictatuur en uitbuiting in de neokoloniale wereld is essentieel. Doe mee met onze strijd tegen kapitalistische barbarij!
Artikel door Seb (Luik) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
(1) BOUFFIOUX, Michel, ‘Centre fermé de Vottem : des gardiens parlent : « Il y a des violations des droits de l’homme ! Ca ne peut plus continuer »’ in : Ciné-Télé Revue, 16 november 2006, online raadpleegbaar op : http://michelbouffioux.skynetblogs.be/archive/2006/11/index.html [21/02/2014]