Neen aan de opsluiting van kinderen!

Fabian van ALS en LSP sprak gisteren op de actie in Gent tegen het opsluiten van kinderen. Foto: Jean-Marie

De logica van symptoombestrijding – waarbij van de vluchteling het probleem gemaakt wordt, en niet de redenen waarom gevlucht wordt – leidt tot het ontmenselijken van vluchtelingen en een sociale voedingsbodem om een repressief beleid op te leggen. Eerder dit jaar was er grote verontwaardiging toen bekend werd dat onder Trump in de VS kinderen van vluchtelingen werden opgesloten. Het feit dat ze gescheiden van hun ouders gevangen gezet werden, leidde tot massale kritiek en zorgde ervoor dat gezinnen uiteindelijk herenigd werden.

Vanuit Europa werd luidkeels uitgehaald naar het onmenselijke beleid van Trump. Maar ondertussen wordt hier een beleid gevoerd dat niet fundamenteel anders is. Tien jaar geleden stopte België met het opsluiten van kinderen van vluchtelingen. Dat gebeurde na veroordelingen door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Theo Francken besloot nu, geruggesteund door de volledige regering, om in het gesloten centrum van Steenokkerzeel een vleugel aan te passen voor gezinnen met kinderen.

Francken verklaarde: “Kinderen opsluiten doet niemand graag, dit is geen maatregel die ik voor mijn plezier neem.” Volgens Francken wordt het “in het gros van de Westerse landen”, waaronder “het linkse Frankrijk” (Thatcheriaan Macron zal het graag horen!), gedaan. De staatssecretaris die nieuwkomers wil laten ondertekenen dat ze de mensenrechten zullen nakomen, legt zelf veroordelingen van het Europees Hof van de Rechten van de Mens naast zich neer. Verder argumenteert hij dat het harde leven in de illegaliteit evenmin goed is voor de ontwikkeling van kinderen.

De logica van het huidige beleid leidt tot een steeds repressievere aanpak met ontrading als hoofddoel. De Hongaarse regering geeft geen eten meer aan vluchtelingen die het land doorkruisen. In Frankrijk en andere landen is hulp aan vluchtelingen een misdaad geworden. Verzet hiertegen is noodzakelijk. Bij de eerste opsluiting van een gezin was er meteen een spontane mobilisatie in Brussel met honderden aanwezigen. Gisteren was er in Gent een actie. Dat toont het potentieel, maar zal op termijn pas volgehouden worden als ook de grote syndicale organisaties zich actief inschakelen, voor een socialistische wereld, waarin de strijd voor de dagelijkse noden, gekoppeld wordt aan die voor een maatschappij waarin de rijkdom en weelde toekomt aan hen die ze produceren!