De Nationalistische Studentenvereniging (NSV), de studentenvereniging van het Vlaams Belang, voelde zich gesterkt door de peilingen en hield na vijf jaar nog eens een betoging. Er waren oproepen van VB-voorzitter Tom Van Grieken en zijn bondgenoot Dries Van Langenhove om naar Antwerpen te komen. In dit verkiezingsjaar wilden VB-kandidaten zich laten zien. Er werd internationaal gemobiliseerd vanuit Nederland, Frankrijk en zelfs Oostenrijk. Het mocht allemaal niet baten. Onder het motto ‘Vlaamse staat. Jeugd staat paraat’ betoogden maximaal 200 mensen, waarvan een groot deel niet bepaald als ‘jeugd’ kon omschreven worden en gezien de internationale mobilisatie evenmin ‘Vlaams’ was. Onder begeleiding van dreigend tromgeroffel werd de haat op straat gebracht.
Aan de Dageraadplaats zag het beeld er anders uit. Een erg diverse, levendige en dynamische antifascistische betoging trok door de straten van Antwerpen en Borgerhout, onder aanmoediging van omwonenden. Het cijfer van de politie vlak voor het vertrek was een onderschatting, we waren met een pak meer dan 250. We vertrokken met meer dan 400 en onderweg groeide de betoging nog aan. In de speeches op het eindpunt had Antwerps ABVV-voorzitter Bruno Verlaeckt, die zijn uitdrukkelijke solidariteit aan de veelal jonge betogers betuigde, het terecht over 500 antifascisten. Zijn toespraak benadrukte dat extreemrechts in de strijd voor sociale maatregelen altijd aan de andere kant van de barricaden staat. De steun vanuit de georganiseerde arbeidersbeweging voor de betoging was erg positief: extreemrechts is een bedreiging voor onze sociale rechten. Het is ook positief dat jonge antifascisten als toekomstige delegees en militanten meteen die insteek van de arbeidersbeweging meekrijgen.
Op de antifascistische betoging waren er groepen en deelnemers van tal van organisaties. Heel wat queer activisten, een mooie groep van de Antifascistische Coördinatie van België (CAB) met zowel Franstalige als Nederlandstalige activisten, een sterke delegatie van Campagne ROSA en ALS, verschillende anarchistische groepen en individuen, leden van Comac en PVDA, een groep van Antwerp for Palestine, vakbondsactivisten van voornamelijk het ABVV (waaronder groepjes van bij het spoor en De Lijn, lokale vakbondsverantwoordelijken en activisten van Syndicalisten tegen Fascisme), Vrouwen Tegen Fascisme en Racisme … Veganarchy was aanwezig met een soepbar voor de hongerige betogers. Daarnaast ook heel wat antifascisten die op basis van de zichtbare campagne aan de betoging deelnamen.
Er was een strijdbare en inclusieve sfeer, met een duidelijke boodschap dat sociale maatregelen nodig zijn tegenover de tekorten van het kapitalisme en om in te gaan tegen de verdeeldheid en haat die op basis van die tekorten ingang kan vinden. Het verschil tussen extreemrechts en antifascisten bleek uit de eerste sprekers na beide betogingen. Waar er bij extreemrechts gestart werd met een transfobe tirade, hoorden de antifascisten een trans persoon die opriep tot solidariteit tegen haat. Ook andere sprekers op de antifascistische betoging spraken zich uit tegen alle vormen van onderdrukking en legden het verband met het kapitalisme. Zo zei Nicky van Campagne ROSA en LSP: “Al onze problemen zijn zogezegd de schuld van woke, of van trans personen, of vluchtelingen, of moslims … Het is altijd een afleiding van de werkelijke oorzaak van onze problemen. Ongelijkheid en onderdrukking zitten in de wortels van het systeem gebakken. Er is geen kapitalisme zonder uitbuiting. Er wordt naar iedereen met de vinger gewezen behalve naar de rijke kapitalistische elite waar de macht zit.”
In ons pamflet merkten we nog op: “Om extreemrechts te stoppen, moeten we de voedingsbodem ervan aanpakken. Dat betekent onder meer opkomen voor massale investeringen in sociale huisvesting om de wachtlijsten weg te werken; veel meer publieke middelen voor toegankelijke openbare diensten zoals onderwijs, zorg en openbaar vervoer; opleidingen voor leerkrachten om in te gaan tegen seksisme, racisme en LGBTQIA+fobie in de klas en seksuele opvoeding met aandacht voor gender; een verhoging van het minimumloon tot minstens 17 euro per uur; een vermogensbelasting op de superrijken om de middelen hiervoor vrij te maken en onteigening bij kapitaalvlucht; nationalisatie van de centrale sectoren van de economie zodat we die democratisch kunnen plannen gericht op de noden van de samenleving.”
Pas op de laatste dag liet de NSV zich in Antwerpen zien met affiches op de campussen en de studentenbuurt. Het was voor hen echter onbegonnen werk: de publieke ruimte in de studentenbuurt werd gedomineerd door affiches en stickers die opriepen voor de antifascistische betoging. De hoop om met de steun van VB’ers met een NSV-verleden (of sommigen met een Gents KVHV-verleden) extreemrechts op de kaart te zetten onder Antwerpse studenten is niet ingelost. De antifascistische campagne heeft daar een belangrijke rol in gespeeld.
Lees hier een antifascistisch verslag van de NSV-betoging op de site van het AFF
Wij evalueren de betoging en de samenwerking in de organisatie ervan als uitermate positief. We zullen uiteraard ook onszelf verder organiseren en we hopen dat de lezers van dit artikel zich ook willen engageren. Zo houden we op 11 mei in Antwerpen een themanamiddag over antifascisme gevolgd door een quiz. Op 18 mei nemen we deel aan de Brussels Pride, een dag later is er de betoging tegen het genocidair bloedbad in Gaza. Op 30 juni is er Pride is a Protest van Campagne ROSA in Gent: drie weken na ‘zwarte zondag’ een regenboogzondag! Op 6 en 7 juli volgt een antifascistisch weekend. En op 10 augustus nemen we deel aan een strijdbare delegatie op de Antwerp Pride.
Hieronder een fotoreportage door Liesbeth:
