Na Brussel en Antwerpen was Gent aan de beurt in de reeks betogingen tegen de plannen van minister van onderwijs Vandenbroucke. Tienduizend studenten en personeelsleden kwamen op straat om hun ongenoegen te uiten over de financieringsplannen die op tafel liggen. De betoging was niet alleen een betoging tegen het neoliberale financieringsdecreet van de minister. Er werden ook meer middelen geëist voor het onderwijs, dat nu systematisch ondergefinancierd wordt.
Ook de Actief Linkse Studenten, die samen met het ACOD in Brussel aan de basis van deze beweging stonden, hadden intensief campagne gevoerd om van deze betoging een succes te maken. We waren tevreden dat ook het VVS en enkele vakbondsdelegaties deze keer wel voor een echte mobilisatie gingen. Dat ontbrak wat op de betoging in Antwerpen.
Strijdbare slogans werden in de ALS-delegatie afgewisseld met een streepje muziek. Vooral de leuze:
Ooh, Franky is nen blauwe
een neoliberaal
Zijn onderwijsbeleid
Dat is toch asociaal
werd duidelijk gesmaakt door de studenten. Veel studenten hadden interesse in ons materiaal en wilden meer uitleg over het voorstel Vandenbroucke en ons antwoord daarop. Er werden meer dan 70 speciale ALS brochures over dit onderwerp verkocht.
Potentieel voor een sterke beweging meer dan ooit bewezen.
10 000 studenten en personeel op de been brengen, toont dat er een bereidheid is bij studenten om tot actie over te gaan. Dat deze keer veel directies van hoge scholen tot zelfs het rectoraat van de universiteit alles in het werk stelden om de mobilisatie zo goed mogelijk te laten verlopen, was zeker en vast een voordeel. Aan de universiteit werden lessen geschorst en riepen proffen en decanen op om aan de betoging deel te nemen. Tegelijkertijd moest de ALS vaststellen dat er nog veel werk is om de studenten op de hoogte te brengen van de exacte inhoud van het plan Vandenbroucke. Alhoewel een overgrote meerderheid van studenten wel wist dat er een betoging was, waren er maar weinig die exact wisten wat de inhoud van het plan Vandenbroucke is.
Er zijn helaas ook een aantal valkuilen waar deze beweging zou kunnen over struikelen. Opvallend was de anti-Leuven retoriek van een aantal organisaties en sprekers na de betoging. Hier en daar werd de KUL en haar studenten naar voor geschoven als ‘de vijand’.
Niet de KUL of de Leuvense studenten zijn echter verantwoordelijk voor dit plan. Helaas slagen noch de vakbonden noch VVS erin om hun Leuvense afdelingen er op te wijzen dat dat zelfs indien de KUL proportioneel meer middelen zal krijgen, dit niet ten goede zal komen van de Leuvense studenten of het onderwijspersoneel. Dat zou het punt moeten zijn dat naar voor wordt gebracht. Door een anti-Leuven houding spelen ze mee in de kaart van Vandenbroucke die niets liever wil dan de beweging te verdelen en zo te heersen. De ALS zal het voortouw nemen om in Leuven een informatiecampagne op te zetten die de Leuvense studenten en personeelsleden correct informeert over de inzet van dit plan.
Een nationale betoging in Leuven, eind oktober volgend academiejaar zou de ideale gelegenheid zijn om de solidariteit in Leuven op te bouwen.
Discussie over hoe verder?
Na de betoging organiseerde ALS een bijeenkomst met zo’n 45 studenten waarbij verder werd ingegaan op de vraag hoe we deze strijd verder kunnen uitbouwen. Want een betoging is geen doel op zich, maar een middel om iets te bereiken, nl. de uitbouw van een beweging die Vandenbroucke en zijn plan kan stoppen. Er waren sprekers van ALS-afdelingen uit alle universiteitssteden die hun solidariteit kwamen uitdrukken. Jo Coulier, hoofddelegee van het ABVV aan de VUB drukte op de noodzaak van eengemaakte strijd tussen studenten en personeel. Jef Sleeckx ging normaal ook aanwezig zijn maar was er door omstandigheden niet. Hij werd vervangen door Bart Vandersteene die kwam uitleggen hoe we moeten werken aan een alternatief op de neoliberale koers van de traditionele partijen, en waarom een linkse oppositie nodig is.
De vorige rector van de KUL, Oosterlinck, stelde enkele jaren geleden dat hij bereid is 2/3 van de studenten op te geven om het niveau van Harvard en Cambridge te bereiken. Met dit soort uitspraken heeft hij heel erg duidelijk gemaakt wat de inzet is van deze hervorming, nl. de creatie van één elite-universiteit, die de meerderheid van de middelen krijgt en daarnaast vuilbakuniversiteiten en hogescholen voor de massa met een gebrek aan middelen.
Dit soort onderwijs willen wij niet en willen we ook niet voor de volgende generaties. Wij mogen ons niet laten doen door de verdeel-en-heers tactiek van de regering en de officiële instellingen. Samen staan we sterk en zullen we de strijd voeren. Sluit aan bij ALS!