Aan de ULB voerden de studenten vorige week actie naar aanleiding van de plannen van de universiteit om een reeks maatregelen door te voeren zoals de verkoop van een deel van het terrein, de privatisering van de studentenkamers en de invoering van een chipkaart voor alle studenten waardoor kan gecontroleerd worden wie zich wanneer op de campus bevindt.
Eerder waren er reeds verschillende aanvallen op de studenten met onder meer een verhoging van het inschrijvingsgeld, privatisering van verschillende diensten op de campus (restaurants, kuisdienst, veiligheidsdienst,…). Het sociaal budget ging vorig jaar met 360.000 euro achteruit! Nu wordt gedacht over het afbouwen van de sportinfrastructuur en het opheffen van de faculteit kinesitherapie en sport.
Om de universiteit te laten voldoen aan de vereisten van prestige en competiviteit (in het kader van Bologna) worden de minst rendabele diensten afgestoten. Daartegenover is er nood aan een algemene mobilisatie van personeel en studenten. Het gaat immers om de verworvenheden en de jobs van het personeel en de studenten.
De verschillende aanvallen die vandaag plaatsvinden en die nog gepland zijn, kaderen in een reeks systematische aanvallen op de studie-omstandigheden en de werkomstandigheden aan de ULB. Dat is geen alleenstaand gegeven, we zien het overal in het hoger onderwijs in België en in Europa. Ook de ULB zet de aanval in tegen haar studenten en personeel om zichzelf om te vormen tot een universiteit waar enkel het prestige telt en waar enkel de elite toegang tot heeft. Uiteraard gebeurt dat zonder inspraak van de studenten of het personeel.
Eerder waren de aanvallen van Vandenbroucke op het Nederlandstalig onderwijs, maar nu wil ook de Franstalige minister Simonet een reeks “hervormingen” doorvoeren. De bedoeling is duidelijk: met minder middelen en minder personeel onderwijs aanbieden aan een kleinere groep studenten.
De Europese harmonisatie van het hoger onderwijs is een proces dat reeds enkele jaren bezig is. Die harmonisatie is gericht op het sterker uitbouwen van een aantal richtingen die competitief zijn en die interessanter zijn voor de bedrijfswereld. De overige richtingen kunnen nog aangeboden worden, maar moeten het met minder doen. Dat kan gecombineerd worden met hogere inschrijvingsgelden, zoals nu bijvoorbeeld reeds het geval is in Groot-Brittannië.
De aanvallen op het onderwijs kaderen ook in een Europese afbraak van de openbare diensten. De sociale verworvenheden van de vorige generaties worden onder druk gezet onder druk van een neoliberaal beleid waar enkel de verrijking van een kleine minderheid telt.
Terwijl er geen geld is om de auditoria te renoveren, zou er nu wel geld zijn om een elektronische kaart in te voeren voor alle studenten. Dat zou het eerste jaar 500.000 euro kosten. De kaart zou het mogelijk maken om zonder enige validering, te controleren wie zich allemaal op de campus bevindt.
De aanvallen die nu gepland worden, staan niet los van de rest van de samenleving. Er zijn de stijgende huurprijzen die het interessant maken om te investeren in studentenkoten. Als de unief nu een deel van de koten wil privatiseren, moeten we niet ver zoeken naar de reden daarvoor.
Het is belangrijk om de aanvallen van de ULB tegen te houden met een algemene mobilisatie van personeel en studenten. De eerste acties vormden daar een aanzet toe. Dit kan gekoppeld worden aan een offensief programma tegen privatiseringen, tegen repressie op de campus, voor eenheid van arbeiders en studenten en voor gratis en degelijk onderwijs.