Aan de hogescholen en universiteiten voerden we de afgelopen weken intensief campagne voor de anti-NSV betoging van donderdag. Vorige donderdag waren er naast ons ook enkele NSV-ers aanwezig op de universiteit die hun methodes en ideeën waar we over mensen tegen argumenteerden, enkel bevestigden.
De NSV probeert in Gent als politieke vertegenwoordigers van extreem-rechtse studenten erkend te worden in het Politiek Filosofisch Konvent. Op die manier worden ze in Antwerpen behandeld gelijk eender welke studentenorganisatie en krijgen ze toegang tot de auditoria, plakborden,…Wij zullen ons blijven verzetten tegen een toelating van het NSV en hun eigen methodes bevestigen de kritiek die we formuleren.
Hieronder vind je een uitgebreider verslag van een dag anti-fascistische campagne aan de universiteit dat ook verscheen op het forum van de sociale en politieke wetenschappen (geschreven door Mathias):
Om 12 uur stonden een tiental militanten van de ALS met een uitgebreide stand campagne te voeren in verband met de anti-NSV betoging en de internationale vrouwenbetoging. Op hetzelfde moment probeerden enkele schuchtere NSVers onopvallend ieder prikbord in te palmen met gigantische “ik wil jou voor Vlaanderen” posters. De eerste aanvaring was toen de NSV’er, lichtjes rood aangelopen door het overwicht van de linkerzijde, zag hoe iemand van Jong-Spirit plichtsbewust niet-erkende posters van de prikborden haalde. De jongen moest al snel de borstkas van de NSV’er (+ zwart scott-vestje) incasseren en bleek weinig baat te hebben bij zijn argumentatie dat niet-erkende verenigingen niet het recht hebben het forum voor wel erkende verenigingen af te nemen. Het bleef bij wat gestamp en achteraf recupereerde de NSV’er zijn dure investering door zijn halfverfrommeld gedrocht weer aan het prikbord te bevestigen.
Nadat ze hun toertje gedaan hadden door de Blandijn, vaststelden dat ze in een vierkant liepen en iedere keer dezelfde “lege” prikborden leken te besmeuren, besloten ze om op het gelijkvloers te blijven en hun 3 affiches links van de ingang te verdedigen. Toen de NSV’er meer extreem-rechtse propaganda bovenhaalde besloot ik, naar oeroude ALS-traditie, vuilniszakken te gaan zoeken om de kuisvrouwen direct wat werk te besparen en duidelijk te maken dat geen kat geïnteresseerd is in hun hatelijke optocht.
De NSV’er kon niet verdragen dat het merendeel van de studenten zijn papiertjes direct bij mij kwam wegsmijten en liep vervolgens een half uur lang de trappen van de Blandijn op en af, schipperend tussen het dilemma van papiertjes uitdelen of belemmeren dat zijn papiertjes weer weggesmeten werden. Dit varieerde tussen een simpel kat en muisspelletje (waarbij de eerste ondertussen nog roder was aangelopen) tot en met de meest creatieve argumenatie van “denk aan de natuur en geef die pamfletjes terug”, “vindt ge da plezant ja” tot de aanmoediging “kijk eerst eens naar het pamfletje voor je het wegsmijt”. Blijkbaar was de confrontatie met het feit dat zijn ideeën voor de meeste studenten in de vuilniszakken van de universiteit hoort, moeilijk te verdragen.
Toen de les van de 1e Bachelor Pol en Soc begon, kreeg de NSV’er een collega NSV’er mee om in auditorium E in een haastje op de banken van de eerste rij van het middelste blok pamfletjes te leggen ipv ze aan te bieden. Ondanks dat de studenten op de eerste rij onvrijwillig een NSV-pamflet voor hun neus kregen besloten ze allemaal, zonder uitzondering meende ik, wel vrijwillig het in de vuilniszak te deponeren. Hier werd de afgang vast te groot en was het de tweede NSV’er die als eerste naar zijn laatste redmiddel greep. Ik werd fysiek onmogelijk gemaakt de andere studenten ook een dienst te bewijzen door een NSV’er die als een gek aan mijn arm stond te sleuren en mij van mijn vuilzak beroofde. Dit allemaal voor een publiek van 500 studenten.
Toen de twee NSV’ers elkaar weer tot bedaren hadden gebracht, zoals een andere NSV-er hun eerder had aangeraden, en inzagen hoe ze weer eens het imago van henzelf en hun organisatie naar de knoppen hadden geholpen, besloten ze opnieuw de 3 prikborden beneden in te palmen en te verdedigen tot het einde van de les zodat de studenten toch eens enkele minuten hun gigantische posters konden aanschouwen. 3 kwartier werd er vervolgens met alle verwijten naar onze militanten gesmeten en toonde de NSV’er zelfs aan dat er ook studenten bestaan die de ALS-posters in de vuilzak doen belanden (hijzelf).
Toen er weer wat studenten passeerden, en een nieuwe vuilniszak zijn werk verrichte, besloot de NSV’er in alle waanzin ons materiaal te gaan stelen en beide pamfletten uit te delen, waarbij hij, de verdraagzaamheid zelve, de mensen “liet kiezen” welk pamflet ze aannamen. Al snel werd hij er op gewezen dat je nu eenmaal geen materiaal steelt van andere organisaties en dat dit weeral eens nadelig zou uitkomen voor de erkenning van hun organisatie. Waardoor de NSV’er tot de geniale conclusie kwam om een compromis met mij te proberen sluiten die luidde “als gij die vuilniszak wegstopt dan geef ik u straks uw pamfletjes terug”.
Nadat ze met 3 meer dan een uur dapper hun affiches hadden verdedigd, vervoegden een ABVV-delegee en een professor ons met de nodige autoriteit om voor de ogen van de twee NSV’ers komaf te maken met hun affiches. Met als gevolg een furieuze NSV’er die wegliep met een nooit te vergeten citaat: “zorg maar dat je de volgende keer een politiepatrouille meehebt”.
5 seconden nadien liep hij echter weer naar binnen, scheurde hij zowaar een poster die aan onze stand hing, smeet hij een 10-tal pamfletjes van de trap en liep hij weer onder luid gelach de deur uit. De ABVV-delegee maakte aantekening van dit alles en stuurde het door naar de sociale raad die waarschijnlijk een niet al te positief oordeel zullen vellen over de erkenning van de NSV.
Nadien stonden ze aan de ingang van het cafeetje schuin tegenover de Blandijn en kwam er enkele minuten nadien politie opdagen. Geen idee wel of die twee iets met elkaar te maken hadden.
Eindresultaat van de campagne was meer dan 100 euro steun aan onze campagnes op het einde van de dag door de studenten pol & soc 1e en 2e jaar,meer dan 100 euro steun van enkele professoren, en een grandioze afgang voor het NSV.
De NSV probeert in Gent kost wat kost, op een nogal ongelukkige manier, als politieke vertegenwoordigers van extreem-rechtse studenten erkend te worden in het Politiek Filosofisch Konvent. Op deze manier zijn ze in Antwerpen een studentenorganisatie zoals de andere en krijgen ze toegang tot de auditoria, plakborden,…Wij zullen ons blijven verzetten tegen een toelating van het NSV en hun eigen methodes bevestigen nogmaals de kritiek die we op hun formuleren.
Het grootste deel van de tijd was ook een KVHV-er aanwezig, die heimelijk zweeg maar het toont wel welke hechte banden er tussen beide organisaties, zeker in Gent, bestaan.