Op 18 maart hielden we de Actief Linkse Studenten en Internationaal Verzet een anti-kapitalistisch festival. Op dezelfde dag vonden er overal in België acties van sans-papiers plaats, in Gent kregen die een gebouw van “Gastvrij Ugent” om hun acties te ondersteunen. Er waren ook verschillende activiteiten in het kader van de week tegen het racisme en dat maakt dat het aantal van deenemers mogelijk een stuk lager lag. Er waren een 100-tal aanwezigen over het verloop van de dag.
De debatten trokken het meeste volk. Het was interessant en leerrijk om de confrontatie van ideëen aan te gaan met zowel LVSV en Comac. Spa Rood zegde jammer genoeg af en de getuigenis over de protesten in Griekenland kon niet doorgaan. Er waren ook een aantal werkenden die met ons de discussie wilden aangaan, hoofdzakelijk op de discussie over economie.
De standpunten die het LVSV (liberale studenten) verdedigde in de werkgroep “kapitalisme in crisis” waren soms absurd. Op een ogenblik dat het failliet van het kapitalisme duidelijk wordt en dit failliet versterkt werd door een aanhoudende politiek van liberaliseringen, komen de liberale studenten niet verder dan een oproep voor de demonopolisering van het drukken van geld. De FED en de ECB hadden nog enige mogelijkheid door de verlaging van de rentevoeten om de inflatie tegen te gaan op een kapitalistisch “ordelijke” manier.
De liberale studenten willen de rol van de overheid afbouwen, net zoals Milton Friedman dit voorstelde in een andere historische context. Het feit dat vandaag alle regeringen – inclusief deze met liberale partijen aan de macht – de overheid meer laten tussenkomen in de economie in een poging om het systeem alsnog te redden, lijkt aan hen voorbij te gaan.
Het debat tussen LVSV en ALS kon op heel wat belangstelling rekenen en was ook interessant om verschillende ideologiën te confronteren. Het debat verliep soms bitsig en chaotisch. Het was overigens bizar dat de liberale studenten als antwoord op de crisis van het kapitalisme pleiten voor meer kapitalisme. Bovendien bleef het onduidelijkheid wat liberalen begrijpen onder de “individuele vrijheid” van de 15% armen in ons land of de duizenden werkenden die hun job verliezen of economisch werkloos worden. Uiteraard was het doel van dit debat niet om elkaar te overtuigen, maar wel om een confrontatie tussen marxisme en liberalisme te organiseren.
Een ander interessant debat ging tussen Comac (jongerenbeweging van PVDA) en ALS over anti-fascistische acties en campagnes. Uit deze discussie bleek dat Comac een vrij pessimistische inschatting maakt van de arbeidersklasse, in die zin dat werd uitgegaan van het idee dat een deel van de arbeidersklasse nu eenmaal rechts is. Ook is er een belangrijk meningsverschil over het type van campagne dat wordt voorgesteld, waar Comac pleit voor erg brede allianties met traditionele partijen, pleiten wij voor acties met een duidelijk programma en socialistisch alternatief op het kapitalisme. We denken dat dit de beste manier is om een benadering naar voor te brengen waarmee kiezers van rechts en extreem-rechts kunnen worden teruggewonnen. Dewinter stelde in een Nederlandse krant dat het bestaan van een partij als de Nederlandse SP zijn partij veel stemmen zou kosten. Voor een keer heeft hij gelijk en onze anti-fascistische strategie gaat in die richting.
De anti-kapitalistische dag was een succes. Er werd zowat 300 euro financiële steun opgehaald door de verkoop van drank en broodjes. Op de stand werd voor 50 euro aan boeken en 30 euro aan ander materiaal verkocht. De dag werd afgesloten met een vertoning van de film “Carla’s Song” van Ken Loach, een film tegen de achtergrond van de Nicaraguaanse revolutie. De film bracht een beeld van het reactionaire optreden van de Contra’s (doodseskaders opgezet en gesteund vanuit de VS) in de jaren 1980 alsook de problemen waarmee de arbeiders en boeren in het land werden geconfronteerd. Tegen de achtergrond van de actuele radicalisering in Latijns-Amerika, is het nuttig om lessen uit de revolutie van Nicaragua te trekken.