In Kopenhagen bleek hoe het kapitalisme op een groene golf probeert te surfen. Van Toyota tot McDonalds, alle grote bedrijven probeerden er een graantje mee te pikken door zich groen voor te doen. Er was een immens media- en reclame-offensief om ons van de groene bedoelingen van bedrijven en regeringsleiders te overtuigen. De hoofdprijs werd wellicht afgeschoten door Coca-Cola met haar “bottle of hope”.
In Kopenhagen konden duizenden betogers de groene wagens bewonderen of gaan luisteren naar figuren als bisschop Desmond Tutu. Er waren evenementen die werden gesponsord door Siemens en Carlsberg. Naast het groene kapitalisme was er echter nog een ander gezicht van Kopenhagen: dat van harde repressie tegen onschuldige betogers.
Op de acties was radicaal-links sterk vertegenwoordigd, zeer tegen de zin van de “groene” kapitalisten die probeerden om activisme te koppelen aan hun producten om er zo publiciteit mee te verkrijgen. Onder de radicale betogers bevond zich ook een delegatie van onze organisatie, het CWI. Wij waren aanwezig met leden uit verschillende landen en pleitten voor een ander economisch systeem waarin een einde wordt gemaakt aan de verspilling die vandaag plaats vindt in de zoektocht naar steeds meer winsten. Wij pleiten voor een socialistisch alternatief en zien ons ecologische standpunt als een onderdeel van dat pleidooi voor socialisme.
Blijkbaar is het voor grote multinationals makkelijker om een standpunt naar voor te brengen dan voor antikapitalisten. De gesponsorde evenementen konden rimpeloos plaatsvinden, terwijl onze delegatie van vreedzame betogers hardhandig werd aangepakt door de politie. We moesten urenlang op de grond zitten in de kou. Een aantal betogers moest daarbij met een ambulance worden afgevoerd. Sommigen waren in shock, anderen in paniek of aan het huilen. Na een identiteitscontrole werden we midden in de nacht aan ons lot overgelaten in een wijk rond Kopenhagen.
Van de regeringsleiders en politieke verantwoordelijken moeten we geen antwoorden en oplossingen verwachten. Zij hebben de kant gekozen van de zogenaamd “groene” kapitalisten en willen zelfs onze mogelijkheden om te protesteren recupereren ten voordele van de bedrijfswereld, terwijl onze democratische rechten worden geschonden.
Als we iets willen veranderen, zullen we ons zelf moeten organiseren met de arbeiders en hun gezinnen. Er is nood aan een internationale beweging met een programma dat ingaat tegen de dominantie van de grote aandeelhouders en de grote bedrijven. De linkse socialisten willen meebouwen aan een dergelijke beweging. Dat is een enorme taak, maar de dringendheid staat buiten kijf. Aarzel zelf ook niet om je te engageren en lid te worden van het CWI en haar Belgische afdeling, de LSP.
Het groene kapitalisme in Kopenhagen…