Verslag van de Brusselse onderwijsbetoging

Op 24 maart was er een betoging tegen de hoge studiekosten. Het initiatief ging uit van de FEF (Federatie van Franstalige Studenten) onder de noemer “sauver Wendy”, waarbij “Wendy” staat voor een doorsneestudent. Naar aanleiding van de 10de verjaardag van het Bologna-proces, een proces van privatisering van het hoger onderwijs, was actie meer dan nodig.

 

Het doel van Bologna is om de Europese universiteiten te laten concurreren met de Amerikaanse. Daartoe wordt gegaan naar een onderwijs op twee snelheden met aan de ene kant faculteiten voor de elite waar een diploma kan worden gehaald dat aan de onmiddellijke eisen van de grote bedrijven voldoet en aan de andere kant vuilbakfaculteiten voor de gewone studenten.

De betoging van 24 maart was succesvol, de politie had het over 700 betogers en de organisatoren over meer dan 1.000. Er waren jongeren uit verschillende steden. De Actief Linkse Studenten vormden een eigen delegatie en verkochten ook een 25 exemplaren van het maandblad De Linkse Socialist (in het Frans: Lutte Socialiste). Toen de betoging voorbij het kantoor van de liberale MR kwam, weerklonk luid protest van de betogers. De slogans van de betoging waren erg strijdbaar: de eis voor een publieke herfinanciering van het onderwijs tot 7% van het bbp en heel wat slogans die de steun aan de banken vergeleken met het onderwijs. Wat wel ontbrak was de band met het personeel, ook zij voelen de gevolgen van de jarenlange verrottingsstrategie en hebben nood aan meer middelen.

Er is een democratisch debat nodig onder studenten en personeel om de beweging uit te breiden. We denken dat de studentenorganisaties en vakbonden een duidelijke positie moeten innemen tegen het Bologna-proces.

 


Op Socialisme 2010 is er op zondag 25 april van 13 tot 15u30 een discussie over onderwijs waarop zal worden gesproken door Myriam, een studente aan de ULB, en Tina, vakbondsmilitant van LBC aan de KULeuven. Myriam: “Acties in het onderwijs zijn voor mij belangrijk. Enerzijds omdat de solidariteit tussen personeel en jongeren ons toelaat om een krachtsverhouding uit te bouwen waarmee we verandering kunnen bekomen. En anderzijds ook meer persoonlijk: na de unief wil ik les geven, vandaag strijden tegen de vermarkting van het onderwijs is voor mij ook al een strijd voor mijn toekomstige arbeidsvoorwaarden.”