Het was broeierig heet in Leuven de voorbije week. Dat paste wonderwel bij de inhoud van de discussies over de wereldwijde politieke, sociale en economische situatie alsook over de opbouw van een socialistische kracht die een alternatief biedt op het kapitalisme. Ook de occasionele donderslag en plotse weersveranderingen pasten in het plaatje. We zien wereldwijd een verdieping van de crisis en de zoektocht naar alternatieven die tegen de achtergrond van explosieve bewegingen verder gaat. Op uitnodiging van de Actief Linkse Studenten kwamen zowat 400 socialisten uit meer dan 30 landen een hele week bijeen.
Traditioneel begint zo’n zomerschool met een discussie over de wereldperspectieven. Dit jaar werd hier een uitzondering op gemaakt door de inspirerende ontwikkelingen van arbeidersstrijd en de opbouw van een politiek alternatief in Zuid-Afrika vooraan te plaatsen. Met ook een leidinggevende activist van de Democratic Socialist Movement en de Workers and Socialist Party aanwezig, kregen we een levendig beeld van wat er in Zuid-Afrika aan de gang is. De rol die de relatief beperkte krachten van de DSM in de mijnwerkersstrijd en de daaropvolgende meer algemene arbeidersstrijd konden spelen, heeft alles te maken met onze analyses en inschatting van de situatie gekoppeld aan een bewuste oriëntatie op de arbeidersbeweging.
Het Zuid-Afrikaanse voorbeeld wees meteen op enkele grote krachtlijnen uit de discussie over de wereldperspectieven. Daarin werd gewezen op de explosieve situatie, het wordt stilaan erg heet onder de voeten van de burgerij terwijl die daar geen enkel antwoord op heeft. De ondermijning van de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking of de aanhoudende uitzichtloosheid op enige verbetering elders, leidt onvermijdelijk tot uitbarstingen van protest en woede. De afwezigheid van sterke arbeidersorganisaties – de impact van de val van het stalinisme blijft een rol spelen – en revolutionaire partijen met een programma van socialistische verandering, zorgen ervoor dat de golf van opstanden en protest een langer uitgerokken proces is dat uiteraard niet rechtlijnig ontwikkelt. Dat werd krachtig bevestigd in zowel Egypte als Tunesië, waar ook aangetoond werd dat een tijdelijke terugslag van de revolutie niet betekent dat deze voorbij is.
Het wordt duidelijk dat er heel wat lessen worden getrokken uit bewegingen en opstanden, het bewustzijn vandaag is niet meer hetzelfde als twee jaar geleden. De enorme steun voor de WASP in Zuid-Afrika geeft aan hoe zelfs een kleine revolutionaire partij een groot verschil kan maken en hierdoor boven haar gewicht kan strijden. Gezien de toename van snel ontwikkelende en massale bewegingen die uitdrukkelijk naar internationale tegenhangers uitkijken, is het belangrijk om met een programma van maatschappijverandering naar buiten te komen en dat ook te koppelen aan de concrete opbouw van ons alternatief. Hierbij is de kwestie van de opbouw van politieke en syndicale instrumenten van de arbeidersbeweging van groot belang, deze instrumenten moeten zich een stevige klassenpositie aanmeten (en dus geen enkele illusie hebben of versterken in krachten vanuit het establishment of het imperialisme) om de strijd voor verandering effectief te kunnen voeren en versterken.
Uiteraard was er op de zomerschool bijzonder veel aandacht voor de situatie in Europa en het zuiden van het continent in het bijzonder. Maar ook in het noorden proberen we stappen in de richting van een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging te versterken met concrete initiatieven en een socialistisch programma. Onze consequente opstelling zorgde er voor dat een Duits parlementslid van Die Linke, Heidrun Dittrich, op de zomerschool aankondigde dat ze lid wordt van onze organisatie. In verschillende Europese landen staan we mee vooraan in het organiseren van het verzet tegen het besparingsbeleid, van het verzet tegen de ‘slaapkamertaks’ in Schotland over het protest tegen de vastgoedtaks in Ierland tot het organiseren van de lokale gemeenschap in het door rellen getroffen Husby in Stockholm (Zweden). Het verslag van de sessie over Europa zal daar ongetwijfeld dieper op ingaan.
Verder waren er nog tal van commissies over diverse thema’s en ook een centrale meeting met sprekers uit Brazilië, China, gemeenteraadslid Mick Barry uit Ierland en Peter Taaffe van het CWI. Een financiële oproep bracht zowat 18.000 euro op. Tal van afdelingen hadden ook een eigen stand, aan de onze verkochten we voor ongeveer 400 euro aan boeken en kranten en voor een gelijkaardig bedrag aan T-shirts en ander strijdfondsmateriaal.
De zomerschool werd afgesloten met een discussie over de opbouw van onze organisatie. Waar er vroeger verslagen kwamen van alle afdelingen, is dat vandaag niet meer mogelijk. Er werden verschillende werkgroepen rond specifieke thema’s (zoals de rol van onze publicaties, recrutering, LGBT-werking,…) gehouden om hierna enkel de grote lijnen van de ontwikkeling van onze internationale organisatie te schetsen, gevolgd door een klein aantal verslagen (onder meer van onze snel groeiende Amerikaanse afdeling, maar ook van onze werking in Venezuela en Tunesië). Het geheel werd afgesloten met een krachtig meegezongen versie van ‘De Internationale’ waarna het enthousiasme van de discussies onverkort werd doorgezet tijdens het feest achteraf.