Gisteravond werd in Antwerpen actie gevoerd aan de gemeenteraad. Er werd opgekomen voor het recht op feesten in de stad. Rond 18u hadden zo’n 1.500 mensen verzameld aan het stadhuis om met een streetparty de politiek van het stadsbestuur aan te klagen en om te pleiten voor een leefbare stad voor jongeren die willen feesten en zich ontspannen. Een 10-tal LSP-militanten was aanwezig omdat we het eens zijn dat er in Antwerpen plaats moet zijn om uit te gaan en ons te ontspannen.
Alles verliep heel vlot en in een aangename sfeer. Er werd gefeest op de muziek en iedereen had er zin in. Maar om stipt 20u moesten de organisatoren stoppen omdat ze maar tot dan toestemming hadden van de politie. Jammer genoeg was er geen plaats voorzien om het feest verder te zetten waardoor de honderden jongeren die net opgewarmd waren en verder wilden feesten dat plots niet meer konden. Hierop begonnen een aantal mensen die zelf instrumenten bij hadden muziek te maken, maar de politie verhinderde dit. Toen twee mensen die een gitaar bij hadden toch verder wilden spelen, werden ze opgepakt. Hierop reageerden de feestvierders uiteraard waarop de politie met de knuppel eerst de mensen terugdrong. Ook wie vreedzaam op de politieprovocatie reageerde of gewoon op een “foute plaats” stond, kon in de (rake) klappen delen. Onder hen ook LSP’ers (zie foto hiernaast van het bebloede LSP-lid Hanne).
Dit is een nieuw voorbeeld van hoe protest wordt gecriminaliseerd. Voor een leefbare stad zullen we met jong en oud, studenten en arbeiders,… moeten samen zitten en de neoliberale logica een halt toeroepen. Er moet dringend geïnvesteerd worden in degelijk geïsoleerde woningen en cafés zodat er feest kan worden gevierd zonder overlast voor de buurt.
Nu wordt iedere vorm van ontspanning voor jongeren onmogelijk gemaakt. In Deurne wordt een zwemvijver droog gelegd (mee op initiatief van het VB) en in de binnenstad mag er binnenkort blijkbaar niet meer worden gefeest. Zullen de politici die voor dit beleid staan, nadien klagen over de “hangjongeren”?
Wij staan voor een gezamenlijke strijd van buurtbewoners en jongeren voor meer middelen. Het is het gebrek aan investeringen in ontspanningsmogelijkheden dat er toe leidt dat buurtbewoners tegen cafébezoekers worden opgezet. De stad Antwerpen investeert enkel in het eigen imago. Wie buiten de lijntjes van Patrick en co kleurt, botst op tegenkanting en repressie. De ontspanningsindustrie daarentegen hoeft niets te vrezen van het stadsbestuur, maar deze industrie is weinig toegankelijk voor gewone jongeren uit arbeidersgezinnen. Wat wel toegankelijk en betaalbaar is, wordt al vlug “overlast” genoemd (tenzij het onderdeel vormt van een imagocampagne, zoals met het succesvolle park Spoor Noord).
De grote opkomst voor de actie aan de gemeenteraad maakt duidelijk dat er nood is aan betaalbare ontspanningsmogelijkheden. LSP meent dat dit enkel kan gerealiseerd worden door op te komen tegen het neoliberale beleid dat onvermijdelijk gepaard gaat met repressie.