In Antwerpen protesteren jongeren tegen het gebrek aan betaalbare activiteiten voor jongeren die niet de middelen hebben voor de dure activiteiten in de hippe binnenstad. Er is een platform opgemaakt onder de noemer “Antwerpen Youth Break Out”. Aan de gemeenteraad van 19 december zal een eerste actie worden gevoerd, aangezien het in de examens valt een beperkte actie. De campagne kwam gisteren op de regionale zender ATV, hier kan je dit bekijken. We publiceren de platformtekst van Antwerpen Youth Break Out.
Op 19 november 2011 werd het evenement ‘Antwerpen Jongerenhoofdstad van Europa’ afgesloten. Het stadsbestuur heeft hier veel reclame rond gemaakt en lijkt er zeer fier op te zijn, maar een zeer groot deel van de Antwerpse jeugd heeft er helemaal niets van gemerkt. De weinige activiteiten waren in de hippe binnenstad en kostten (veel) geld. Niet toevallig heeft de overgrote meerderheid van de Antwerpse jongeren vrijwel niks gezien of meegemaakt van de ‘jongerenhoofdstad van Europa’…
In Zomercafé BIBI aan ’t Steen, dat speciaal voor de jongerenhoofdstad werd opgezet, kostte een pintje €2. Dit zijn geen prijzen die jongeren vandaag de dag kunnen betalen. Wij vinden het niet normaal dat de stad haar activiteiten afstemt op jongeren die wél makkelijk 50 of 100 euro per week kunnen uitgeven aan ontspanning! Antwerpen jongerenhoofdstad mag dan hip en prestigieus klinken, voor de Antwerpse jongeren is het in ieder geval niet veel weggelegd. Ergens symboliseert dit ook het ‘jeugdbeleid’ van de Stad Antwerpen. Jongeren mét koopkracht hebben in de een rijke keuze aan mogelijkheden om hun geld (snel) op te doen via het marktaanbod: shoppen, cinema, uitgaan, noem maar op… Jongeren zonder koopkracht, daarentegen, kunnen op hun kin kloppen…
Ondertussen schuift Patrick Janssens in zijn liberaal-autoritair boek ‘Voor wat hoort wat’ een hele reeks maatregelen naar voor die jongeren op grote schaal het leven zuur maken: GAS-boetes (die kunnen oplopen tot 250€) moeten elke mini-overtreding zwaar bestraffen. Als je geen geld hebt om op café te gaan en bij goed weer op straat of op een plein zit, riskeer je al een GAS-boete. De torenhoge jeugdwerkloosheid – 24,7% in Antwerpen, dubbel zoveel als het gemiddelde in Vlaanderen!– wordt op haar beloop gelaten, en enkel repressieve ‘oplossingen’ worden naar voor gebracht. Als jongeren worden wij al te dikwijls geviseerd door de media. Hebben wij de werkloosheid misschien veroorzaakt? Zijn wij verantwoordelijk voor het ontbreken van sociale voorzieningen en recreatiemogelijkheden? Nee.
Wat stelt het jeugdbeleid in feite voor in deze stad? De schrale middelen worden geconcentreerd op grote projecten of op bepaalde plaatsen zoals Park Spoor Noord of Trix maar daarnaast verschraalt het aanbod. Er zijn te weinig jeugdhuizen in de districten en de wijken en deze die overleven worden ondergefinancierd. In onze woonomgeving is er met andere woorden niks te doen en niks te zien. Hierdoor moet je weer ‘afzakken’ naar het centrum of naar uitgaanswijken, wat voor anderen dan weer overlast veroorzaakt. Als gevolg daarvan is bijvoorbeeld podiumcafé Bar Mondial verdwenen, zonder dat de stad Antwerpen heeft willen meewerken aan oplossingen voor de geluidsoverlast. Het legendarische bluescafé Crossroads moet sluiten omdat de nieuwe eigenaar er iets met meer ‘standing’ in wil onderbrengen, zonder dat er een alternatief aan de bluesliefhebbers wordt aangeboden. Het metalcafé PandDemonium, dat van de Oude Beurs naar het Eilandje verhuisde, werd door enkele buurtbewoners die het Eilandje uitriepen tot het ‘Saint-Tropez’ van Antwerpen’ verjaagd nog voor het haar deuren kon openen. Velen menen dat er een discriminatie en stigmatisering van subculturen aan de gang is.
Antwerpen is een studentenstad maar het aanbod aan betaalbare en degelijke studentenkoten is veel te klein. Zolang je de fuiven en feestjes kan betalen is er geen probleem: dan hoor je erbij. Dat is uiteraard niet wat wij verstaan onder ‘participatie’. De ‘hangjongeren’ van bepaalde wijken worden gestigmatiseerd maar zijn er soms veel socio-culturele aangelegenheden waar we ons allen thuis kunnen voelen? De toestand waarin het middelbaar onderwijs verkeert is ook niet om naar huis te schrijven. En blijkbaar gaat het multiculturele niet veel verder dan wat exotisch gedoe tijdens de zomer van Antwerpen…
Als je als stad iets organiseert, maak het dan ook toegankelijk voor alle jongeren! Schuif de schuld voor de maatschappelijke problemen niet in onze schoenen. Maak werk van sociale voorzieningen, degelijk onderwijs, bouw betaalbare sport-, feest- en recreatiemogelijkheden en stop de apartheidspolitiek jegens jongeren die niet genoeg geld hebben om aan het peperdure ontspanningsleven in Antwerpen deel te nemen.
Om deze oproep kracht bij te zetten organiseren we in december een ludieke begrafenisstoet voor het non-beleid voor de jeugd. We zullen de stadspolitici laten zien dat het seutentijdperk van de brave hippe consumentjes voorbij is. Antwerp youth break out!
Initiatiefnemers:
- Kimberley Spaapen, 2020 Antwerpen
- Mathias Smidt, 2600 Berchem
- Jarmo Van Regemorter, 2100 Deurne
- Aïsha Paulis, 2060 Antwerpen
- Jan Vlegels, 2060 Antwerpen
- Alex Carletto, 2150 Borsbeek
Facebookgroep: Antwerpen Youth Break Out