Een Duitse bank lanceerde enkele maanden geleden een bankkaart met de beeltenis van Marx er op. De kaart werd een enorm succes. Journalisten en analisten durven in opiniestukken in de burgerlijke media opnieuw zonder schroom naar het marxisme te verwijzen, t-shirts en accessoires met het bekende breed bebaarde gezicht zijn overal verkrijgbaar. Marx blijkt een populaire kerel.
Maar de interesse in marxistische ideeën is veel meer dan een leuk modeverschijnsel: ook steeds meer jongeren en arbeiders die in strijd gaan, zijn op zoek naar een steviger theoretisch fundament voor de ervaringen die ze doorheen de beweging opdoen. Steeds meer worden er vragen gesteld bij een kapitalistisch systeem dat meer en meer in haar eigen tegenstellingen lijkt weg te zakken. Er wordt steeds meer getwijfeld aan een systeem waarin de rijken die de crisis veroorzaken steeds nieuwe manieren vinden om zich verder te verrijken, terwijl brede lagen van de bevolking er voor mogen opdraaien.
De tegenstellingen in onze maatschappij zijn enorm. Op basis van fiscale cadeaus en lastenverlagingen zitten de grootste bedrijven op een berg cash die volgens voorzichtige schattingen geraamd wordt tussen de 16.000 en 27.000 miljard dollar! Met dat geld wordt wild gespeculeerd op bijvoorbeeld voedselprijzen. En als de speculaties verkeerd aflopen, worden gemeenschapsmiddelen gebruikt om de speculanten en de banken te redden. Van investeringen in de reële economie is nauwelijks nog sprake: de megawinsten van de multinationals zijn immers het resultaat van jarenlange besparingen op openbare diensten en aanvallen tegen arbeidsvoorwaarden, lonen en uitkeringen. Resultaat: nieuwe producten raken niet meer verkocht omdat arbeiders en gezinnen de buikriem moeten aanhalen.
Tegelijkertijd zien we dat deze crisis ook voor een heropleving van strijd heeft gezorgd. Steeds bredere lagen van de bevolking beseffen hoe ze bedrogen worden door de rijken, de bankiers en hun politici, en komen in opstand. Omdat deze jongeren en arbeiders in hun strijd niet kunnen rekenen op de gevestigde politici en vaak zelfs niet op hun eigen vakbondsleiding, gaan ze zelf op zoek naar nieuwe politieke ideeën. Het succes van radicaal-linkse oppositiepartijen zoals Syriza in Griekenland of het Front de Gauche in Frankrijk is daar een uitdrukking van. Waar geen geloofwaardig links alternatief bestaat, kunnen reactionaire formaties teren op het groeiend ongenoegen in de maatschappij, zoals in Vlaanderen met de N-VA.
In die context kunnen marxistische ideeën een belangrijke rol spelen: het marxisme biedt ons een methode om de maatschappij te analyseren en om ons te organiseren om de strijd aan te gaan tegen de besparingen, maar ook om een alternatief te bieden op dit systeem
Ooit vroeg iemand Marx om zijn ideeën in drie woorden samen te vatten. Hij antwoordde: “Strijd, strijd en strijd”. Als we het besparingsbeleid willen stoppen, zal strijd nodig zijn. Als we overwinningen willen boeken, hebben we nood aan een methode en een programma waarmee het kapitalisme kunnen omverwerpen en kunnen vervangen door iets beters: een socialistische maatschappij waarin de rijkdommen worden gebruikt voor de behoeften van de miljoenen, niet voor winsthonger van de miljonairs! Bouw hieraan mee, sluit je aan bij de linkse socialisten!