De besparingslawine in Europa blijft maar rollen. Nu is ook ons spaargeld niet meer veilig. De maatregel om de spaarrekeningen in Cyprus aan te spreken, kan volgens de Europese verantwoordelijke Jeroen Dijsselbloem ook elders worden toegepast. Wie door hard werken een beetje spaargeld opzij heeft kunnen zetten – een steeds kleinere groep is daar vandaag nog toe in staat – trekt daar niet zomaar mee naar de Kaaimaneilanden of andere belastingparadijzen. Daar genieten enkel de superrijken van extra belastingvoordelen.
Het zijn altijd dezelfden die moeten bijdragen. Terwijl Caterpillar, Ford, Duferco of Mittal massaal afdanken, betalen deze bedrijven onder meer door de notionele intrestaftrek amper belastingen. Gewone werkenden daarentegen dragen 30% tot 45% van hun lonen af aan de gemeenschap. Premier Di Rupo verklaart dan wel dat harde besparingen “niet de beste oplossing” zijn, maar het weerhoudt zijn staatssecretaris Bogaert niet om het aantal federale ambtenaren te verminderen en de openbare dienstverlening dus verder af te bouwen.
De politici hebben geen antwoorden op de crisis, hooguit komen ze tot sussende woorden die niet door daden ondersteund worden. Naast de 26 miljoen werklozen in Europa wordt wie wel werk heeft ook steeds meer tot armoede en onzekerheid veroordeeld. Dat is een integraal onderdeel van het Duitse model van lage lonen en flexibele arbeidsvoorwaarden.
Er wordt ons gezegd dat we allemaal ons steentje moeten bijdragen. Maar dat geldt blijkbaar niet voor de allerrijksten. Van de 30 grootste vermogenden in ons land zijn er (voor zover geweten) 27 met rekeningen in belastingparadijzen met daarop in totaal naar schatting tussen 25 en 32 miljard euro. Die vermogens blijven ook in tijden van crisis aangroeien. Voor ons daarentegen is meer onzekerheid de norm. Naast de 2600 jobs die verdwijnen bij Caterpillar en ArcelorMittal zijn er nog eens 40 projecten van collectieve afdankingen lopende waarbij 4.673 directe jobs bedreigd zijn.
Terwijl de superrijken hun geld naar exotische bestemmingen overbrengen, wordt het gratis onderwijs in Portugal geschrapt en raadt het IMF aan om in dat land nog eens 50.000 leerkrachten te ontslaan. In Cyprus werd een taks van 6,75% op het spaargeld na druk van de bevolking ingetrokken, maar de dreiging blijft overeind en een uitweg voor de crisis werd niet gevonden. Meer dan de helft van de Spaanse en Griekse jongeren zit zonder werk, in heel Europa is een kwart van de jongeren werkloos. Wat een verspilling!
Er zijn nochtans middelen aanwezig. De Europese beursgenoteerde bedrijven hebben 788 miljard euro die ze weigeren te investeren. Op rekeningen in de Kaaiman- en Maagdeneilanden alleen zou 25.000 miljard euro staan. En dan worden wij gevraagd om onze levensstandaard en toekomst op te offeren om slapende rekeningen (al dan niet in belastingparadijzen) verder te spijzen?
Vandaag komen de kapitalisten hiermee weg. Hun luitenanten in de diverse regeringen zijn het over de partijgrenzen heen eens dat de werkende bevolking voor de crisis moet opdraaien. Hun broodschrijvers in de gevestigde media herhalen deze boodschap dagelijks in alle kranten, op televisie en radio. Het is niet verwonderlijk dat velen zich hier aan laten vangen. Maar tegelijk is er een groeiend verzet van wie de patronale propaganda niet aanvaardt.
In het zuiden van Europa zagen we al tal van grote bewegingen met stakingen en betogingen. Alle gevestigde instellingen verliezen er hun autoriteit. Het is aan de arbeidersbeweging om het vacuüm te vullen door te bouwen aan strijdbare vakbonden en eigen politieke formaties. In ons verzet tegen het besparingsbeleid kunnen we best samenwerken met alle slachtoffers van dat beleid over de nationale grenzen heen. Een Europese 24-urenstaking zou een goede stap daartoe kunnen zijn.
Tegenover het eengemaakte offensief op onze toekomst, plaatsen wij eengemaakt verzet en een strijd voor een socialistisch alternatief. Het wordt hoog tijd dat we de armoede, werkloosheid en miserie van het kapitalisme in crisis achter ons laten en bouwen aan een samenleving waarin de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking centraal staan. Werk daaraan mee met de linkse socialisten!