Anderhalf jaar nadat de jonge student Sanda overleed tijdens een ‘doop’ bij studentenclub Reuzegom, blijven de martelpraktijken nog nazinderen. Het ging om een groep jongeren die zichzelf elitair vond. Een jongere, niet toevallig net die jongere met een donkere huidskleur, werd de dood ingejaagd bij martelpraktijken die de andere jongeren een machtsgevoel moesten geven. Deze zelfverklaarde elite was niet te beroerd om meteen de crimescene op te kuisen toen duidelijk werd dat ze te ver waren gegaan. Binnenkort start het proces voor de rechtbank in Limburg.
Reuzegom had een reputatie. Studenten die erbij wilden horen, moesten bijvoorbeeld een jaar lang een konijn kweken om het vervolgens tijdens de doop eigenhandig af te maken. Hardvochtig en brutaal zijn, is een vereiste om tot de ‘elite’ te behoren. Een systeem waarin de ‘elite’ geselecteerd wordt op basis van de hardvochtige vernedering van anderen, is een ziek systeem.
Uit het onderzoek blijkt onder meer dat de verantwoordelijken voor de dood van Sanda niet aarzelden om openlijk racistische slogans te roepen naar een bedelaar met een migratie-achtergrond. Tegen een zwarte bedelaar konden ze hun bevoorrechte machtspositie wel eens laten zien. ‘Handjes kappen, de Congo is van ons’, riepen ze. Dat is een slogan die ook gebruikt wordt door de neonazistische groep Schild&Vrienden, een andere club waar extreemrechtse fils-à-papa het voor het zeggen hebben. De leden van Reuzegom kwamen uit de villawijken rond Antwerpen. De Morgen merkte op: “De meeste verdachten zijn geboren tussen 1995 en 1999. Hun adressen zijn vaak met ‘dreef’ eindigende straatnamen in Schilde, Schoten, Hove en Brasschaat.” Het proces over de moord op Sanda vindt plaats in Limburg omdat één van de verdachten de zoon is van een rechter in Antwerpen.
Waar komen zo’n Reuzegom-leden na hun studies terecht? Eén van hen is praktijk-assistent internationaal recht aan de KULeuven, bestuurslid van Jong N-VA in Antwerpen en loopt stage bij N-VA in het Europees Parlement. Zowat alle sporen van Reuzegom op internet zijn uitgewist (want ja, ook dat krijgt de elite gemakkelijk gedaan), maar deze voormalige Reuzegommer staat onder meer nog vermeld als organisator van de ‘jaarlijkse champagne TD’ in oktober 2016. In de aankondiging van dat feestje: “Ook in deze tijden van strakke begrotingsdiscipline zullen we de champagnekurken in alle richtingen laten knallen.” Voor de elite volstaat één flesje champagne vanzelfsprekend niet. Deze Reuzegommer was niet op de dodelijke doop aanwezig, maar zat wel in de WhatsApp-groep waar de feiten besproken werden.
De verantwoordelijke voor de dodelijke doop, de zogenaamde ‘schachtentemmer’, stelde in zijn campagne om in die functie verkozen te worden: “Het mag geen jaar worden als in een bso-schooltje met een of andere allochtoon. Ik wil er volgend jaar echt een bruut jaar van maken. Ik wil er een gestoord bruut jaar van maken voor de elite die wij zijn.” De minachting tegenover gewone werkenden gaat naadloos over in openlijk racisme. Bruut werd het effectief. Dodelijk brutaal zelfs.
De daders worden in het proces verdedigd door enkele bekende Antwerpse strafpleiters. Op de kosten voor hun verdediging moeten ze niet letten. Eerder kwam één van hen er aan de KULeuven met een taakstraf van af. Dertig uur martelen bleek goed voor een taakstraf van 30 uur. ‘Laks’ is een understatement om die sanctie te beschrijven. De ‘elite’ kan zich altijd net iets meer permitteren.
Doorheen het onderzoek en straks ook op het proces wordt duidelijk hoe de zonen van het establishment neerkijken op gewone werkenden en migranten. Het blijkt hoe ze zichzelf klaarstomen voor hun latere maatschappelijke positie door de brutaliteiten niet te schuwen. Dit is hoe de bazen en hun naaste medewerkers worden opgeleid.