Tegen de opgang van extreemrechts en haat… Organiseer het antifascistisch antwoord

Juni is Pride-maand. De internationale aandacht voor LGBTQIA+ rechten in die periode komt rechtstreeks voort uit de Stonewall rellen van 28 juni 1969 in New York. Met dat protest kwam de LGBTQIA+ beweging uit de kast. Dit jaar is juni ook een verkiezingsmaand in Europa, waarbij extreemrechts vooruitgang kan boeken.

door Ophélie (Brussel)

In de vorige Europese verkiezingen, die van 2019, kende extreemrechts al een opmars in Italië (34% voor de Liga van Matteo Salvini) en Frankrijk (waar het Rassemblement National van Le Pen als winnaar uit de bus kwam). In een tiental andere landen scoorde extreemrechts tussen 10% en 20%. Sindsdien kon extreemrechts zijn stempel op het politieke landschap drukken. Het speelt in op de meest uiteenlopende vormen van ongenoegen en sociale woede. Waar de arbeidersbeweging en links afwezig zijn met antwoorden die inspireren tot collectieve strijd, komt het daarmee weg. 

Door hun diep asociale beleid bevinden de traditionele partijen zich in een existentiële crisis. Om de aandacht af te leiden van hun verantwoordelijkheid voor de sociale achteruitgang, hanteren veel ‘klassieke’ partijen de strategie om zondebokken te zoeken. Zeker rond migratie is dat het geval. Maar ook bij andere kwesties loopt rechts achter extreemrechts aan, zoals rond klimaat waarbij een demagogische aanklacht tegen ‘klimaatstraffen’ een nieuw stokpaardje van extreemrechts is. 

Obsessieve anti-LGBTQIA+ haat is een ander vergif van extreemrechts. Dit wordt duidelijk geïllustreerd door het beleid dat de regering van Giorgia Meloni (Fratelli d’Italia, Fdi) al meer dan een jaar voert in Italië, een land waar geen wet bestaat die LGBTQIA+ mensen beschermt tegen discriminatie. Om haar meest radicale aanhangers gerust te stellen, heeft Meloni de wetgeving tegen de LGBTQIA+ gemeenschap aangescherpt en in het bijzonder een ware jacht geopend op kinderen uit gezinnen van hetzelfde geslacht. Die lopen het risico om wettelijk verweesd te worden. Meloni heeft nooit haar haat verborgen voor wat zij ziet als ‘de vijanden van het gezin’.

Dit moedigt natuurlijk straatgeweld aan. Vorig jaar ging de electorale doorbraak van extreemrechts in Spanje gepaard met een sterke toename van homofobe aanvallen. Je partner kussen of elkaars hand vasthouden op feestelijkheden waren gevaarlijke handelingen geworden.

Siamo Tutti Antifascisti (Wij zijn allemaal antifascisten)

Op 16 en 17 april organiseerde de onlangs opgerichte Coördinatie van Antifascisten in België (CAB) een antifascistische mobilisatie tegen een internationale bijeenkomst van extreemrechts. Zoals de CAB aangaf in haar persbericht: “Alle extreemrechtse politici op dit evenement steunen autoritaire maatregelen die de vrijheid inperken. Overal waar hun politieke kamp aan de macht kwam, waren er aanvallen op de persvrijheid, werd de vrijheid om te protesteren betwist, zijn sociale rechten uitgehold, werden vrouwenrechten en LGBTQIA+ rechten aangevallen, etnische minderheden en migranten werden gediscrimineerd en van alle kwaad beschuldigd.”

De druk van het antifascistisch protest maakte het extreemrechts lastig. Enkele locaties weigerden een zaal te verhuren. Hierdoor kon de bijeenkomst niet in een prestigieuze locatie in de hoofdstad plaatsvinden, maar werd in een achterzaaltje bijeengekomen. Enkele sprekers geraakten niet binnen. Anderen glipten als een dief in de nacht naar binnen, terwijl er buiten antifascistische slogans klonken. 

Het is onvermijdelijk en noodzakelijk dat de activiteiten rond de Brussels Pride op 18 mei, de Antwerp Pride op 10 augustus en de Liège Pride op 24 augustus een antifascistisch karakter zullen krijgen. We zullen “Pride is een protest”-delegaties vormen en organiseren ook de betoging Pride is a Protest in Gent op 30 juni. Doe mee!