Stop de zondebokpolitiek! Tegenover verdeel-en-heers solidariteit in strijd

Bij sommige uitspraken van extreemrechts weet je niet of je moet lachen of huilen. Toen Trump migranten ervan beschuldigde katten en honden te stelen om op te eten, moest Kamala Harris lachen. Nochtans staat ze zelf voor een beleid dat evenzeer vluchtelingen aanwijst als schuldigen voor wat fout loopt en staat ze voor meer repressie. Dat is dan weer om van te huilen. Of natuurlijk een reden te meer om ons te organiseren in strijd voor een andere maatschappij. Gelukkig groeit het besef van die noodzaak onder jongeren en werkenden.

Artikel uit maandblad De Linkse Socialist

Blame the system, not its victims

Op 21 september hield de ordedienst van het Vlaams Belang, de knokploeg Voorpost, een betoging in Antwerpen. Alle extreemrechtse clichés werden op een hoopje gegooid. Extreemrechts betoogde tegen ‘omvolking’, een samenzweringstheorie die beweert dat het establishment bewust de bevolkingssamenstelling wijzigt, en voor ‘remigratie’, het massaal deporteren van vluchtelingen en wellicht ook veel migranten die hier al langer wonen. Wat betekent het in de praktijk? Het terugsturen van de slachtoffers van genocide naar Gaza of van de oorlogsslachtoffers naar Soedan en andere landen. Met die boodschap wil het Vlaams Belang scoren. 

Lees ook:Solidariteit, geen haat. 300 antifascisten betogen in Antwerpen

Lees ook:Antifascisme. Voorpost: de sterke arm van het Vlaams Belang

Het zijn niet de migranten die het openbaar vervoer kapot besparen, ervoor zorgen dat er niet in sociale woningen wordt geïnvesteerd maar dat dubieuze projectontwikkelaars zich kunnen verrijken, of nog dat de zorgsector steeds meer aan de private belangen wordt overgelaten. Dat de 10% rijksten maar liefst 55% van het totale vermogen in handen hebben, is voor extreemrechts niet van tel. Naar beneden schoppen, is veel gemakkelijker. 

Het ontmenselijken van vluchtelingen maakt dat ze als zondebok worden gebruikt om verdeeldheid te zaaien. Tegelijk moet er dan niet ingegaan worden op de redenen waarom mensen alles achter laten. Zelfs de evidente link met de vreselijke beelden van grootschalige vernietiging en verwoesting in Gaza wordt vakkundig uit de weg gegaan. 

De Hongaarse premier Orban, een voorbeeld voor het Vlaams Belang, dreigde ermee bussen met vluchtelingen naar Brussel te sturen om zijn verzet tegen de Europese asielregels kracht bij te zetten. De reactie van de meeste traditionele politici in België was dat ze de bussen zouden terugsturen, Georges-Louis Bouchez daarentegen gaf Orban gelijk: “Hongarije heeft gelijk dat het weldenkend links de ware gevolgen van haar politiek toont.” Binnen dit debat wordt het voorstellen van vluchtelingen als objecten, ongewenste objecten die zo snel mogelijk terug geduwd moeten worden, als uitgangspunt door alle politici van rechts en extreemrechts aanvaard. 

We verzetten ons tegen de repressieve aanpak van vluchtelingen met Frontex, het opsluiten van vluchtelingen in gesloten centra (gevangenissen dus), het subsidiëren van politierepressie in dictatoriale landen aan de Europese grenzen, het ‘illegaal’ verklaren van mensen of nog het verder besparen op de opvang zoals in de plannen van de Arizona-onderhandelaars te lezen was. 

Dat koppelen we aan vastberaden strijd tegen de redenen waarom mensen op de vlucht gaan, van neokoloniale plundering over imperialistische oorlogen tot door winstbelang aangewakkerde klimaatverandering. Als we oproepen tot massaal protest met een arbeidersboycot en internationale stakingen tegen de genocide in Gaza, wordt dat meteen afgebrand door Bouchez en zijn vrienden in de raden van bestuur van grote bedrijven. Antwoorden op de redenen waarom mensen vluchten, is te ‘weldenkend’ voor hen. Opkomen voor een samenleving die de omstandigheden creëert waarin iedereen vrij kan gaan en staan waar die wil, vinden ze ‘polariserend’. 

Extreemrechts stoppen

Het beleid van rechts en de gevestigde politiek maakt duidelijk dat zij geen antwoord op extreemrechts bieden. Zij organiseren de tekorten en de sociale spanningen om de winstmachines van hun bevriende kapitalisten op volle toeren te laten draaien. Tegelijk versterken ze de verdelende retoriek waar extreemrechts groot mee wordt. Wie daar nog enige twijfel over heeft: lees de Twitter-feed van Georges-Louis Bouchez. Of kijk naar de opnieuw ingevoerde symbolische grenscontroles in Duitsland.

Er is actieve strijd tegen extreemrechts nodig. De antifascistische betoging in Antwerpen op 21 september was daar een voorbeeld van. Er was een goede samenwerking tussen activisten die al dan niet lid zijn van een organisatie, rond een gedeeld inzicht in de noodzaak van actief antifascisme gekoppeld aan eisen voor maatschappijverandering. Met actief antifascisme wordt de ruimte voor extreemrechts beperkt en wordt gebouwd aan een krachtsverhouding om een alternatief voor de verdeeldheid naar voren te brengen. 

Een getuige van het racistisch geweld afgelopen zomer in Groot-Brittannië vatte de groei van extreemrechts samen. “De drijfveer van het geweld is niet de moordaanslag, niet eens puur racisme, maar economische instorting en veertien jaar van doorgedreven bezuinigingsbeleid. De Conservatieven hebben de Britse samenleving uitgekleed: investeringen in huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, jeugdclubs en welzijnswerk zijn afgebouwd. Alle stootkussens zijn weggehaald. We waren niet opgewassen tegen de klappen van de pandemie, de oorlog, de inflatie. Mensen komen in ademnood. Daarop entte zich een politiek van haat.”

De echte oplossing ligt in het samen organiseren van een strijd voor een samenleving gebaseerd op onze behoeften, niet op tekorten. Zolang er armoede, wachtlijsten voor sociale woningen en onzekerheid blijven bestaan, kunnen extreemrechtse groepen deze problemen misbruiken om mensen tegen elkaar op te zetten. Daarom komen wij op voor een socialistisch alternatief voor het kapitalistisch systeem, een alternatief dat de beschikbare middelen investeert in de sociale noden.

Lees ook:Migratie. Eenheid van werkenden en armen nodig in strijd voor ander systeem

Lees ook:Uitstekend en belangrijk boek: “Nieuw België. Een migratiegeschiedenis.”