Eind december werd de NSV, de studentenorganisatie van het Vlaams Belang, erkend aan de Gentse en Leuvense universiteiten. Hierdoor zullen ze subsidies krijgen en kunnen lokalen van de unief worden gebruikt. Blokbuster en Actief Linkse Studenten zijn geschokt, het afgelopen jaar schuwden NSV’ers de hardere methoden immers niet.
Normale studentenclub?
De redenen voor de erkenning zijn verbonden met twee verschillende situaties die deel uitmaken van een zelfde gevaarlijke trend. Telkens vond een meerderheid van de vertegenwoordigers dat NSV moet gezien worden als een “normale” vereniging. De criteria die daarvoor gebruikt werden, getuigden van een kortzichtigheid en naïviteit. De achterliggende motivatie is er één van legitimatie om op die manier de linkerzijde te verzwakken.
Volgens de logica van LOKO (de overkoepeling van Leuvense studentenorganisaties) zou ook Blood&Honour erkend mogen worden, als organisatie is die groep immers “nooit veroordeeld”. In Gent werd vooral gekeken naar gevallen van geweld. Alle wapenfeiten van de afgelopen jaren werden daarbij door de liberale (LVSV) en vrijzinnige (’T Zal Wel Gaan) studenten omschreven als “ongelukkige correlaties”. Voor hen is er enkel “NSV-geweld” indien deze organisatie dit publiek aankondigt en/of verdedigt. Een beetje gezond verstand volstaat om de absurditeit daarvan in te zien.
De erkenning van NSV werd verdedigd onder het mom van de vrije meningsuiting. De erkenning zelf vormt echter een gevaarlijke ontwikkeling. Blijkbaar moet alles wijken voor de vrije meningsuiting, ook de vrije meningsuiting zelf. Voor de liberalen of vrijzinnigen is het makkelijk om NSV te erkennen als taktische zet tegen links. Als de NSV zich op deze basis gesterkt voelt en tot geweld overgaat zullen zij immers niet de eerste doelwitten zijn.
In Antwerpen heeft de erkenning van NSV duidelijk gemaakt dat dit niet leidt tot een “normalisering” tegenover andersdenkenden. In 2009 werden mensen-zonder-papieren met WC-papier bekogeld, namen leidinggevende NSV’ers deel aan de operaties van de zogenaamde “Autonome Kameraden” die met het nodige geweld bijeenkomsten van ALS probeerden te stoppen en ook probeerde om de negationist Nick Griffin aan de unief te laten spreken. Binnenkort ook in Gent en Leuven?
Gevaar in tijden van crisis – een waarschuwing uit Italië
Op een ogenblik van crisis en polarisatie valt het belang van een erkenning van NSV niet te onderschatten. Dit gaat niet enkel om iets wat in de ivoren torens van het hoger onderwijs gebeurt. Het betekent ook dat er infrastructuur en subsidies ter beschikking worden gesteld aan extreem-rechts. Het betekent de ondersteuning van een organisatie die jaarlijks op straat komt om een boodschap van haat en racisme te verspreiden. Het is het ondersteunen van een vormingscentrum voor de toekomstige kaders van het Vlaams Belang. Op deze manier wordt extreem-rechts gelegitimeerd, wat meteen haar krachtsverhouding versterkt. Uiteraard zal daar gebruik van worden gemaakt, net zoals dat in Antwerpen al gebeurt.
Los van de peilingen en de interne problemen is een nieuwe opmars van het VB bij de verkiezingen niet uitgesloten. Indien er op de gevolgen van de crisis geen collectief antwoord vanuit de arbeidersbeweging komt, is een opmars van individuele acties en geweld niet uitgesloten.
De gebeurtenissen in Italië vormen een waarschuwing. Het falen van links om een antwoord te bieden op het neoliberale beleid heeft de weg geopend voor het regime van Berlusconi dat vandaag aan de macht is. Dat regime heeft neo-fascisten in de regering opgenomen en maakt van racisme een legitiem gegeven. Zelfs de VN heeft het over een “diepgeworteld racisme” in Italië.
Het is niet verwonderlijk dat er recent een uitbarsting van geweld was in Calabrië (het zuiden van Italië) waarbij een deel van de migrantenbevolking letterlijk gedeporteerd werd. In Calabrië zijn er naar schatting 20.000 illegale migranten die tegen hongerlonen (van soms minder dan 2 euro per uur) worden tewerkgesteld en daarmee het werk van de Italianen “afpakken”. In het stadje Rosarno leefden 1.500 illegalen in verlaten fabrieken zonder stromend water, elektriciteit of sanitaire voorzieningen. De uitbuiting wordt er nog versterkt door de rol van de maffia.
Als de arbeidersbeweging er niet in slaagt om alle arbeiders samen te laten strijden tegen de verantwoordelijken voor uitbuiting, armoede en miserie – de kapitalisten en hun politieke vertegenwoordigers – dan laat dit ruimte voor het uitvergroten van tegenstellingen binnen de arbeidersbeweging: autochtonen versus allochtonen, mannen versus vrouwen, ouderen tegenover jongeren.
Het geweld zoals in Calabrië is bij ons gelukkig (nog) niet aan de orde, maar het blijvend gebrek aan een consequente linkerzijde maakt dat de reactionaire krachten aan terrein kunnen blijven winnen. We moeten dit structureel benaderen en een alternatief aanbieden door consequent te strijden en te mobiliseren op basis van een inhoudelijk programma met duidelijke eisen.
Mobilisatie
Een eerste actie is er op 18 februari in Leuven tegen de mogelijke erkenning van NSV een dag later. Op 24 februari protesteren we in Gent tegen een Europese meeting van de NSV, op 4 maart in Antwerpen tegen de lokale optocht van NSV. We willen daarbij telkens mobiliseren onder jongeren om duidelijk te maken dat er geen plaats is voor NSV aan onze universiteiten of op onze straten.
We koppelen dit aan een bredere analyse en beperken ons niet tot morele argumenten. Wij komen op voor een alternatief op de miserie en uitbuiting van het kapitalisme en staan voor een boodschap van “Jobs, geen racisme”. Door samen actief op te komen voor werk aan degelijke lonen, gratis en degelijk onderwijs, huisvesting,… kunnen we de kiemen van een socialistisch alternatief vestigen. Dat is noodzakelijk als antwoord op het zwarte onkruid van extreem-rechts dat kan woekeren in tijden van crisis en onzekerheid.