Bij de vorming van de nieuwe regering werd aangekondigd dat er een regularisatie van mensen-zonder-papieren zou komen. Intussen zijn we enkele maanden verder en is er nog niets veranderd. Veel mensen-zonder-papieren zijn radeloos en weten niet wat hen de komende periode te wachten staat. Dat leidt ook tot wanhoopsacties als hongerstakingen. Tegelijk groeit het protest, na de georganiseerde levensbeschouwingen spraken ook de Vlaamse rectoren zich uit tegen het asielbeleid van Turtelboom en co.
Sinds enkele maanden zijn er acties aan de gang waarbij mensen-zonder-papieren aan de ULB, VUB en UCL een lokaal bezetten. Aan de VUB is jammer genoeg besloten om een hongerstaking op te zetten. Nu zouden er ook acties worden opgezet aan andere universiteiten, in Gent zijn er al concrete plannen.
Het asieldossier zat maandenlang vast omdat de VLD een beperkte regularisatie wou koppelen aan een akkoord over economische migratie. Bepaalde migranten zijn wel welkom voor de liberalen: goedkope werknemers voor de IT-sector bijvoorbeeld. De economische crisis doorkruist nu het belang van een akkoord over economische migratie. Een struikelblok die nu evenwel opduikt, is de verkiezingsdatum. Naarmate 7 juni dichterbij komt, daalt het enthousiasme van VLD en CD&V om iets voor de mensen-zonder-papieren te doen.
Toch is er heel wat verzet. De georganiseerde religies en levensbeschouwingen namen een gezamenlijk standpunt in en nu pleiten ook de Vlaamse rectoren voor een regularisatie van de mensen-zonder-papieren. Ze houden het daarbij op een beperkte regularisatie op basis van criteria, een voorstel dat ook wordt gesteund door de Franstalige partijen en dat reeds aanwezig was in het regeerakkoord van 18 maart 2008.
Wij pleiten voor een algemene regularisatie van alle mensen-zonder-papieren, we denken dat het niet aan ons is om te bepalen wie mag blijven en wie niet. Dat zaait enkel verdeeldheid onder de mensen-zonder-papieren, wat mogelijkheden van acties ondermijnt. Er is nood aan gezamenlijke acties van mensen-zonder-papieren, studenten, personeelsleden van de universiteiten en de arbeidersbeweging in het algemeen. Het behoud van een illegaal deel van de bevolking dient om de druk op alle lonen en levensomstandigheden op te drijven.
Tegenover “illegale” mensen wordt een repressief beleid gevoerd, voor fiscale fraude is deze regering heel wat milder. Meer zelfs, daar werden al diverse regularisatieprocedures doorgevoerd. Met Reynders op kop is er bovendien amper nood aan illegale praktijken, er kan ook legaal aan de haal worden gegaan met gemeenschapsmiddelen. Fiscale fraude zou toch nog goed zijn voor 30 miljard euro per jaar, een som die ruimschoots zou volstaan om onder meer mensen-zonder-papieren een toekomst aan te bieden door te investeren in gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, sociale huisvesting,…
In een eerder gepubliceerd standpunt van de Actief Linkse Studenten aan de VUB werd reeds gewezen op de hypocriete houding van de VLD. “Het probleem van de mensen zonder papieren is echter geen Belgisch probleem. Open-VLD heeft jarenlang banden gehad met George Forrest (remember Pierre Chevalier…) die met zijn bedrijf New Lachaussée in Mwanza, Tanzania (een belangrijke doorvoerhaven voor wapens die in het conflictgebied van de Grote Meren terechtkomt) machines levert voor een wapen- en munitiefabriek. Dus aan de ene kant is het geen probleem om banden te hebben met bedrijven die internationale conflicten aan de gang houden, maar aan de andere kant worden vluchtelingen die deze situatie proberen te ontvluchten verhinderd om een normaal leven uit te bouwen. Dat mama Turtelboom zich in het buitenland uitgebreid in de belangstelling laat zetten, omringd door schattige Afrikaanse kindjes, terwijl ze kijkt wie er wel en wie er niet zou kunnen opgevangen worden in België, getuigt nogmaals van de hypocriete houding van haar en Open-VLD.”
Met LSP zien we de gevolgen van het asielbeleid ook in eigen rangen. LSP-lid Usman probeert reeds jarenlang om met zijn vrouw en kinderen in ons land een toekomst uit te bouwen. Usman komt uit Kasjmir, Melina uit de Filippijnen, hun kinderen zijn hier geboren. In een recente beslissing van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen werd gesteld dat die verschillende afkomsten geen probleem vormen en wordt voorgesteld dat het gezin samen naar Pakistan of de Filippijnen trekt. Ongetwijfeld zullen de liberale politici – met De Gucht op kop – achteraf wel fors (en liefst ook moraliserend) uithalen naar Pakistan als het gaat om de erkenning van de Sharia en het Taliban-bestuur in de Swatvallei (dat zich overigens vlak bij Kasjmir bevindt).
Tegenover het repressieve asielbeleid is strijd nodig. LSP stelt dat het tijd wordt om de multinationals aan te pakken en niet hun slachtoffers. Daarmee bedoelen we dat een systeem dat geen toekomst aanbiedt voor een meerderheid van de bevolking, verantwoordelijk is voor het feit dat mensen uit wanhoop vluchten. Niemand vlucht voor zijn of haar plezier. Deze week nog maakte de Internationale Arbeidsorganisatie bekend dat 53% van de werkenden zich in een kwetsbare positie bevinden en dat 1,4 miljard werkenden officieel arm zijn.
Om daar tegen in te gaan, moeten we strijden voor een andere samenleving waarbij niet de winsten van een kleine minderheid centraal staan maar de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Enkel dan kan de basis gelegd worden voor een oplossing van het probleem van vluchten. Niet de vluchtelingen zelf vormen het probleem, wel de redenen die mensen ertoe aanzetten om hun families, kenissen en weinige bezittingen achter te laten om de onzekerheid tegemoet te gaan.