De afgelopen jaren hadden sommigen illusies in wat een partij als de PS kan betekenen voor mensen-zonder-papieren. Het masker is intussen al lang gevallen, ook de partij van premier Di Rupo aarzelt niet om een repressief en willekeurig beleid te verdedigen. In april was er een actie van betogers die naar de zetel van de PS trokken om de regularisatie van alle mensen-zonder-papieren te eisen. De betogers werden meteen door de politie buiten gezet.
Aan de VUB in Brussel was er een hongerstaking door een 20-tal mensen-zonder-papieren. Bij gebrek aan een oplossing en ondanks verschillende eerdere acties (waaronder een betoging voor de zetel van de PS eind maart), trokken de militanten dan maar naar de PS om er de gebouwen te bezetten. Daarmee wilden ze een ontmoeting met premier Di Rupo afdwingen. Eerder botsten ze steeds op kabinetsmedewerkers die “niets kunnen beslissen” maar uiteraard “de informatie zullen doorgeven”.
De militanten eisten een dringend onderhoud en een oplossing waarbij de 23 hongerstakers een verblijfsvergunning van een jaar zouden krijgen en een werkvergunning. Een tiental militanten trok het gebouw binnen om een spandoek op te hangen. Er was geen ontmoeting met iemand van de PS, enkel met politie-agenten die meteen dreigden om iedereen op te pakken, ook wie buiten stond, en een administratieve boete op te leggen.
In het verzet tegen het onmenselijke asielbeleid is het belangrijk om de ware verantwoordelijken aan te pakken. Wij stellen: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers. We eisen de regularisatie van alle mensen zonder papieren en het afschaffen van de gesloten asielcentra. Door samen op te komen voor degelijke jobs en goede openbare diensten, kunnen we bouwen aan de eenheid die nodig is in de strijd tegen de dictatuur van de markten. Dat is uiteindelijk de enige manier waarop we kunnen vermijden dat mensen zich genoodzaakt zien om hun familie en omgeving achter te laten in een poging om de miserie en de repressie te ontvluchten.