In de VS blijft er een traditie van militante hiphop bestaan. Boots Riley uit San Francisco is een belangrijk figuur in die middens. In 1993 kwam de eerste plaat van The Coup uit, een band rond Boots Riley. Op het laatste album van de groep, Pick a Bigger Weapon uit 2006, waren er gastoptredens van Black Thought (van The Roots), Talib Kweli, Tom Morello (Rage Against the Machine) en Jello Biafra. Vorig jaar kwam een eerste plaat van de supergroep Street Sweeper Social Club uit, een groep met onder meer Morello. Wij spraken afgelopen zomer in Seattle met Boots Riley. We hadden het over politiek, muziek en revolutie.
Wat denk jij van het buitenlandse en binnenlandse beleid, en zie je een verschil met het pro-business beleid van Bush?
“Obama werd door veel mensen verkozen als hun anti-oorlogspresident. Het is niet duidelijk waarom dit het geval was, want Obama heeft nooit echt gezegd dat hij anti-oorlog was. Maar dat was wel het idee dat mensen van hem hadden. Intussen heeft de oorlog laten escaleren en wil hij dat ook blijven doen. Hij heeft de banden met de grote bedrijven behouden. De hele bankencrisis had anders kunnen aangepakt worden. Wat Obama deed, was de kant van de grote bedrijven kiezen en hen cadeaus geven. Daarom zeg ik dat hij het beleid dat voordien bestond heeft verder gezet.”
Denk je dat de Amerikaanse regering de belangen van de bevolking dient zoals ze zelf beweert?
“Neen. Politici zijn in essentie marionetten van de heersende klasse. Zelfs als er mensen met goede bedoelingen verkozen geraken, is het hun job om het beleid van de heersende klasse door te voeren en dus niet de kant van de bevolking te kiezen. Soms kunnen we ze zo ver krijgen dat ze bepaalde beslissingen nemen die eerder gunstig zijn voor onze kant. Dat komt niet zozeer omdat ze bang zijn om niet meer verkozen te geraken, dat heeft hen in het verleden nooit tegen gehouden. Maar de heersende klasse is wel bang van een grote beweging en dat kan een impact hebben op hun beleid.”
Wat is jouw mening over de moord op Oscar Grant en wat denk je over racisme, autoriteit en macht in de VS?
“Er is een video die duidelijk is. Oscar Grant lag op de grond en was immobiel. Er kwam een agent die zijn pistool trok en schoot. Het is erg duidelijk, iedereen kan het zien op YouTube. Maar het nieuws kiest ervoor om andere video’s te tonen die niet zo duidelijk zijn. Intussen worden de agenten niet veroordeeld voor moord.
“Dit maakt voor diegenen die denken dat er een gerechtssysteem is duidelijk dat er geen rechtvaardigheid is. Dit zal blijven gebeuren zolang de politie werkt voor de mensen die aan de macht zijn en dat zullen ze blijven doen. De vraag is: wie is aan de macht?
“Zolang de massa’s niet zelf aan de macht zijn, zullen ze tegen de bevolking werken en een beleid hebben dat er op gericht is om het status quo te behouden en de mensen te blijven onderdrukken. Heb je ooit al een arbeidsconflict gezien waarbij de politie optreedt tegen een patroon die iets illegaal doet? Dat gebeurt niet en zal ook niet gebeuren omdat dit niet is waar de wet voor dient of waar de politie voor dient. Ze zijn er niet om te dienen en te beschermen, ze zijn er om de belangen van de heersende klasse te dienen.”
Wat is jouw mening over kapitalisme en zie je democratisch socialisme als een alternatief op het kapitalisme?
“Het hangt er van af wat je onder democratisch socialisme verstaat. Ik zeg altijd dat ik een communist ben. Ik zie communisme als een democratie waarbij we niet alleen de mensen verkiezen die ons beweren te vertegenwoordigen maar waarbij we ook een democratische controle hebben over de winsten die wij creëren. Dat betekent dat we een controle hebben over de rijkdom en dus over de productiemiddelen. Dat zou veel democratischer zijn.”
Wie hoop je te bereiken met je muziek?
“Ik hoop iedereen te bereiken die het systeem wil veranderen en specifiek diegenen die zich organiseren in campagnes om verandering te bekomen en van daaruit werken aan een beweging waarmee verandering mogelijk wordt.”
Veel songs hebben het over ongenoegen en onderdrukking. Wat motiveert je om muziek te gebruiken als uitdrukking van politieke standpunten?
“ Ik had een discussie in het Double Rock Project in San Francisco. We gingen daar iedere week en hadden het over vage ideeën zoals campagnes voeren tegen racisme of rond huisvesting, maar er kwam niets concreet uit. We spraken met mensen en hadden een basis. Op een dag kwamen mensen ons vertellen dat er de avond voordien een vrouw, Rossie Hawkins, en haar achtjarige tweeling in elkaar waren geslagen door de politie. Ze waren hard en bloedig aangepakt. Dit was het tweede incident in wat een reeks zou worden. De politie had voordien al iemand zo hardhandig aangepakt dat die was overleden. Dat zou niet gebeurd zijn indien de politie het slachtoffer naar het ziekenhuis had gebracht.
“De mensen zagen wat gebeurde met Rossie Hawkins en haar zonen en trokken de straat op. De politie probeerde Rossie en haar tweeling in een politiewagen te trekken, maar de mensen hielden dat tegen. De politie schoot in de lucht. Er was paniek omdat er werd geschoten. Maar de mensen kwamen terug en Rossie en haar kinderen werden uit de politiewagen gehaald om ze naar het ziekenhuis te brengen.
“Van dit alles kwam niets in de lokale media. Maar mijn mening over muziek in de beweging kreeg de volgende dag wel vorm. Iedereen vertelde het verhaal, maar er waren zoveel versies. En er was nog een element. Toen de politie in de lucht schoot, riep iedereen “Fight the power”. Dit was in 1989 en Public Enemy stond bovenaan de hitlijsten met “Fight the Power”. Door die song daar te gebruiken, begrepen veel mensen dat ze onderdeel waren van iets veel breder. Toen begreep ik dat muziek een impact kan hebben.”
Werk je momenteel aan nieuwe songs? Komt er een nieuw album?
“Ja, ik werk aan enkele nieuwe songs voor The Coup. Er is ook nog het project van Street Sweeper Social Club met Tom Morello. We hebben vorig jaar een album uitgebracht en volgende maand volgt een EP met de naam “Ghetto Blaster EP”. Het nieuwe album van The Coup zal de soundtrack zijn van een film, een zwarte komedie met magisch realisme gebaseerd op mijn verleden als telemarketeer.”