“Er komt een storm aan”, waarschuwt Selina Kyle (Anne Hathaway) de miljardair Bruce Wayne (Christian Bale) in ‘The Dark Knight Rises’. “Jij en je vrienden kunnen de lat maar beter wat lager leggen. Want als de storm toeslaat, zullen jullie allemaal de vraag stellen hoe het mogelijk was dat jullie dachten van op zo’n grote voet te leven en zo weinig over te laten aan de rest van ons.”
Dat is een straffe uitspraak in een film die meer wil zijn dan de doordeweekse actiefilm. De film is ook straffer dan vele andere in hetzelfde genre, met onder meer een adembenemende openingsscène en complexe karakters zoals Wayne met zijn innerlijke onrust. Maar het uitgangspunt van de film blijft doordeweekse reactionaire moraal.
Batman – eigenlijk een waakzame miljardair – brengt steeds een conservatieve boodschap. Deze film bevestigt en versterkt deze boodschap. De centrale slechterik is Bane die de toekomst van Gotham bedreigt met een vorm van revolutionaire volksbeweging. Er zijn zijn beelden van hoe Wall Street en de beurzen worden overgenomen. Een volksrechtbank gaat over tot het willekeurig veroordelen van bankiers en miljardairs die al hun rijkdom en macht verliezen.
Ook de rijkdom van Bruce Wayne is verdwenen. Hij leeft acht jaar in depressie en wanhoop, waardoor zijn bedrijf eveneens in de problemen komt. Batman keert terug om in te gaan tegen Bane. Blijkbaar gaan de makers van de film ervan uit dat er hoop moet worden geboden voor de nasleep van de kapitalistische crisis van de afgelopen jaren. De centrale boodschap is dat anarchie, chaos en geweld het resultaat zijn als de macht en de rijkdom van de elite in vraag wordt gesteld. De rijken uit Hollywood aanbidden het behoud van alles zoals het vandaag is. De mogelijkheid van verandering wordt afgeschreven, het status-quo is waar Hollywood voor gaat.