Sociale, syndicale en politieke strijd van de afgelopen jaren liggen vervat in een nieuwe documentairefilm. In cRISEs UP brengt Victoria DeLuxe gesteund door de twee vakbonden LBC en BBTK een overzicht van betogingen en acties in België, gekoppeld aan de Indignadobeweging in Spanje, de Occupybeweging in de VS en de revolutie in Egypte. Man en vrouw op de straat (ook letterlijk) komen aan het woord en roepen op tot meer verzet en strijd.
Sinds het veruiterlijken van de crisis van het kapitalisme in 2008 kennen we een golf van bewegingen, revoluties en strijd wereldwijd. Soms lijkt het alsof deze golf aan België voorbij gaat. Niets is minder waar, want met deze documentairefilm wordt in beeld gebracht hoe de afgelopen jaren heel wat internationale, maar even goed regionale en nationale bewegingen plaats vonden in België. Wat maakt dat dit ook in België gebeurt?
Doorheen de film worden heel wat werknemers aan het woord gelaten die geconfronteerd worden met jobverlies. Ze leggen uit hoe ze de speelbal zijn van hun werkgever en bijgevolg moeten inleveren en hun job verliezen. In België verloren tienduizenden mensen hun job de afgelopen jaren. Vakbondsafgevaardigden van grote bedrijven zoals Ford leggen uit hoe dit haaks staat op de gigantische winsten die de bedrijfsleiders en aandeelhouders incasseren. Ze roepen op tot meer strijd en verzet. Toenemende bestaansonzekerheid zet ook in België mensen aan om op straat te komen.
De crisis van het kapitalisme veruiterlijkt zich vandaag in massawerkloosheid, bijvoorbeeld in Spanje waar jongeren en werknemers zich o.a. via de Indignadobeweging verzetten. Ze zijn verontwaardigd en vragen tegelijk een ander systeem. Waar soms wat twijfel bestaat ten opzichte van vakbonden en politieke partijen om hun strijd te versterken, geven mensen vanuit verschillende bewegingen aan dat een ééngemaakte strijd tussen armen, werklozen, werknemers, vakbonden en linkse politieke organisaties nodig is. De vraag naar democratie binnen de beweging wordt meermaals gepropageerd. We kunnen dan ook stellen dat de man en vrouw op de straat hier correcte conclusies trekken.
Een vakbondsafgevaardigde van de NMBS benadrukt ook hoe de perceptie naar de brede laag van de bevolking dient te veranderen. Hun strijd wordt dikwijls als asociaal onderuit gehaald, terwijl die net gaat om veiligheid en goede dienstverlening voor iedereen. Daarenboven wordt het statuut van het personeel aangetast. De vakbondsman geeft aan dat er strijd van spoorwegmannen bestaat in vele landen. Dit zouden we volgens hem in de media moeten zien, in plaats van de gezaaide verdeeldhied tussen personeel en reiziger. Een internationale strijd wordt door hem en andere bezetters, stakers, betogers,… voorgesteld. Het kapitalisme kan enkel internationaal worden aangepakt.
In de film wordt duidelijk dat mensen vandaag op zoek zijn naar een alternatief. Is er een gematigd kapitalisme mogelijk? Voor de meesten is het duidelijk dat anti-kapitalisme centraal staat in de strijd. Hoe een alternatief op dit systeem eruit ziet, maakt deel uit van het huidig discussieproces binnen vele bewegingen. Dit kunnen we alleen maar aanmoedigen. Deze film laat dit vraagstuk open en neemt vooral waar hoe verzet en strijd zich tot op vandaag ontwikkelden. Na een uur en half film voel je dat meer nodig is! Het is dan ook een mooie aanzet tot meer verzet tegen het kapitalisme en meer discussie over hoe een democratisch alternatief eruitziet. Sprekers geven aan dat jobs, gezondheid, onderwijs,… voor iedereen een garantie moeten zijn. Een economie ten dienste van de ‘99%’ is er één in publieke handen, één onder controle van die ‘99%’.
De film heeft het potentieel om een eye-opener te zijn voor vele mensen: op straat, in de vakbonden, met of zonder job. cRISEs UP eindigt met ‘We are the 99%’ en vindt doorheen de film aansluiting bij de gekende internationale leuze: ‘Ontwaakt, verworpenen der aarde!’.
Bekijk de trailer via: http://www.victoriadeluxe.be/cRISEs_UP