De zomervakantie is voor velen het festivalseizoen bij uitstek. Toch zal niet iedereen kunnen genieten van zijn of haar favoriete muziek. De toegangsprijzen stijgen jaar na jaar waardoor een festival steeds meer een luxegoed wordt. Deze zomer zullen er 40.000 studentenjobs minder zijn. Voor zij die daarmee hun ticket wilden betalen, betekent dat mogelijk een streep door de rekening.
Festivals organiseren, groot of klein, met een degelijke technische omkadering kost een aardige duit. Dat alleen kan de hoge festivalprijzen echter niet verklaren. De laatste decennia kende het festivalwezen een ingrijpende verandering. Grote multinationals zoals Live Nations namen wereldwijd verschillende evenementen over. In België zijn zowat alle bekende festivals in handen van het bovengenoemde bedrijf.
Net zoals elk bedrijf primeert ook bij deze multinationals het principe van winstmaximalisatie. Wat zich op verschillende manieren manifesteert. Het meest opvallend zijn de stijgende toegangsprijzen. Een combiticket voor Rock Werchter werd op nog geen 10 jaar tijd dubbel zo duur. Drank- en voedselprijzen schoten eveneens de hoogte in.
Die winstlogica laat zich niet enkel voelen in de portemonnee. Bijna alle festivals kenden een grote uitbreidingsdrang. Het aantal podia neemt toe, waar nodig wordt er naar een groter terrein verhuisd en het aantal bezoekers zwelt aan. Een optreden van je favoriete artiest meemaken, komt vaak al neer op het kijken naar live beelden op de videoschermen naast het podium. Het resultaat van de schaalvergroting om de kosten te drukken.
Sponsors kregen door hun toenemend belang een prominentere rol. Geen enkel groot merk ontbreekt en allen proberen ze zich via verschillende stand(je)s zo hip en trendy mogelijk te profileren. Soms lijkt het alsof de muziek slechts een randfenomeen <is in een marketinggebeuren.
Betaalbare of gratis festivals die met publiek geld gefinancierd worden, staan onder druk door het besparingsbeleid. Het Mechelse stadsfestival Maanrock verloor door de crisis in 2011 zomaar 40.000 euro aan werkingsmiddelen. De editie van 2013 is afgelast. Jeugdhuizen, -centra of -bewegingen die vaak aan de basis van kleine lokale festivals staan, zullen het om dezelfde reden moeilijker krijgen om die initiatieven nog te organiseren.
De winstlogica krijgt op deze manier steeds meer vat op alle niveaus van de maatschappij. Wij zijn het daar niet mee eens. Kunst, cultuur en ontspanning zijn een recht voor iedereen en zouden niet de melkkoe moeten zijn van enkele bedrijven die er hun winsten mee verzekeren. Festivals groot en klein moeten publiek gefinancierd worden om toegankelijk te blijven voor iedereen!