Claim the climate – 2 december – Betoging voor het klimaat – 12u00 – Brussel Noordstation
- Voor democratische controle over natuurlijke rijkdommen
- Socialistische planning in plaats van kapitalistische chaos
Het lijkt onwezenlijk. De nieuwe studie van het IPCC (het klimaatpanel van de VN) geeft ons nog 12 jaar om de ergste gevolgen van de klimaatverandering te voorkomen en de temperatuurstijging tot 1,5°C te beperken. In realiteit zitten we op koers voor 3°C. Geen wonder dat we klimaatverandering al van dichtbij ervaren. 2018 is opnieuw een jaar van recordtemperaturen, ongeziene droogte en klimaatrampen. Daarbovenop komen het verlies in biodiversiteit, verzuring van de oceanen, plastic soup …
De wetenschappelijke wereld publiceert een spervuur aan waarschuwingen en tal van organisaties of activisten proberen hun steentje bij te dragen. Toch lijkt het allemaal niet te baten. Waarom? Wat staat fundamentele aanpak dan in de weg?
Iedereen verantwoordelijk?
Is iedereen verantwoordelijkheid omdat we allemaal consumeren? Media en politici zijn duidelijk: we moeten minder of anders consumeren. Dat zou de markt beïnvloeden en groene alternatieven promoten. Dat is wat we al decennia lang horen. Toch gaat het steeds achteruit. Hoe komt dat?
De ecologische voetafdruk van de gemiddelde mens is klein. Oxfam berekende dat de rijkste 10% evenveel koolstof uitstoot als de armste helft van de mensheid. Voor de armsten in de maatschappij is minder consumeren overigens geen optie. Zij zijn al blij als ze voldoende kunnen consumeren om te leven.
Consumptie kan niet los gezien worden van productie. En in het kapitalisme draait die om private winst. “Milieunormen” beschouwen ze als kosten. Voor de ecologische “kosten” draait de maatschappij op. De cijfers zijn navenant: sinds 1988 zijn 100 bedrijven verantwoordelijk voor 71% van de uitstoot van broeikasgassen. Ook het VBO (Verbond Belgische Ondernemers) waarschuwde voor te ambitieuze doelstellingen want “die mogen de competitiviteit niet schaden”.
Iedereen slachtoffer?
Zitten we allemaal in hetzelfde schuitje? In september berichtte Bloomberg dat enkele miljardairs veiligheidsbunkers bouwen in Nieuw-Zeeland. Sociale onrust of klimaatrampen? Zij zitten veilig!
Gewone mensen in overstromingsgebied of woestijngebied, hebben geen geld voor bunkers. Zij zullen de hittegolven, overstromingen, waterschaarste, rampen of ziektes niet kunnen ontlopen. In steden treffen longziektes kinderen en ouderen. Voor ons, de meerderheid, is klimaatverandering en vervuiling een kwestie van leven en dood.
In 2016 werden 24,2 miljoen mensen ontheemd omwille van rampen. De VN schat het aantal klimaatvluchtelingen tegen 2050 tussen de 200 miljoen en 1 miljard. Voor rechtse populisten zoals Francken betekent dat meer muren bouwen, push-backs en dodelijke slachtoffers.
De Actief Linkse Studenten staan voor
- Solidariteit met de strijd van lokale bevolkingen die het slachtoffer zijn van droogtes, overstromingen …
- Een degelijk en menselijk asielbeleid zonder onderscheid tussen politieke-, economische- of klimaatvluchtelingen.
Wat nu?
De wetenschappelijke rapporten zijn duidelijk: klimaatverandering is al reëel en maakt al slachtoffers. De vraag is niet alleen hoe we de ergste gevolgen tegenhouden, maar ook: hoe gaan we om met klimaatverandering? Geldt de wet van de rijkste? Of gebruiken we de bestaande rijkdommen voor collectieve oplossingen?
Voor een programma op maat van de uitdaging!
De mensheid heeft wetenschappelijke wonderen verricht. Toch lijken volwaardige alternatieven op fossiele brandstof en kernenergie onvindbaar? De realiteit is dat de noodzakelijke investeringen niet rijmen met de winstlogica. Er was echter nog nooit zo veel rijkdom in de wereld. Een geplande economie, beheerd en gecontroleerd door de gemeenschap, zou tot democratische conclusies komen: die collectieve rijkdom investeren in duurzame voedsel- en energieproductie; afschaffen van verspillende productie, de levenskwaliteit verbeteren …
Een linkse regering (of lokaal bestuur) kan massaal investeren in gratis en degelijk openbaar vervoer, in een publiek gefinancierd isolatieplan en in publiek gefinancierd wetenschappelijk onderzoek naar groene productie en distributie.
Een krachtsverhouding uitbouwen
Zaken kunnen veranderen. Gezondheidsregels op en rond het werk bijvoorbeeld zijn afgedwongen door strijd. Voor werkgevers waren dat (en zijn dat nog steeds) extra kosten, maar dankzij een krachtsverhouding en vakbonden hebben we die verkregen.
Willen we een planeet waarop we kunnen leven en water om te drinken? Dan is er ongeziene verandering nodig. Volgens ons is die verandering een socialistische maatschappij, opgebouwd door de massale actie van de werkende klasse en jongeren.
De snelheid waarmee we tot fundamentele collectieve oplossing kunnen komen, zal afhangen van de rol van de arbeidersbeweging in de klimaatbeweging. Zij heeft de sleutels van de economie in handen. Met het stakingswapen kunnen zij de natuurlijke rijkdommen en productiemiddelen uit handen nemen van degenen die de klimaatverandering veroorzaken (de kapitalisten) en een socialistisch alternatief uitbouwen onder hun democratische controle en beheer.
De Actief Linkse Studenten staan voor
- Mobilisatie van activisten, vakbonden en jongeren in een massabeweging tegen destructieve investeringen, tegen de akkoorden en beslissingen van het politieke establishment.
- Meer, beter en gratis openbaar vervoer is het enige echte alternatief op privaat transport en fijnstof.
- Snelle conversie naar volledig hernieuwbare energiebronnen: wind-, golf- en zonne-energie …
- Publiek gefinancierde energiebesparende maatregelen die collectief worden doorgevoerd. Onder andere door huizen CO2 neutraal te maken.
- Voor een grootschalig groen werkgelegenheidsprogramma waarmee de overgang weg van fossiele brandstoffen en kernenergie kan worden gemaakt, terwijl er tegelijkertijd degelijke banen worden gecreëerd.
- Onteigening en nationalisatie onder democratische controle van de productie en distributie van energie. Samen met de nationalisatie onder democratische controle van de financiële sector en onderzoek en wetenschap kunnen op korte tijd de reusachtige maar noodzakelijke investeringen gedaan worden.
- Een democratisch socialistisch geplande productie gebaseerd op de belangen van de overgrote meerderheid van de bevolking en dus ook op de bescherming van onze leefomgeving en planeet.