Ooit dachten we dat de klimaatstrijd er een was uit solidariteit met toekomstige generaties. Die tijd is voorgoed voorbij. De klimaatstrijd is er een tegen het nieuwe normaal, het tijdperk van kapitalistische apocalyps. Wereldwijd ondergaat de werkende klasse rampen, hitte, genocide en oorlog. De tijd van beleefd vragen is al lang voorbij. Klimaatcriminelen, wij zijn Code Rood. We dragen witte overalls, Palestijnse keffiyehs en komen achter jullie aan.
Tegen politiegeweld en repressie
Als het gaat om het beschermen van hun belangen, is er plots geen geld te kort. Een leger advocaten, politieagenten en private beveiligers wordt ingezet uit angst voor onze roep om klimaatrechtvaardigheid. Tijdens de eerste twee edities van Code Rood leerden we al dat we niet naïef moeten zijn. Welke actie we ook voeren, een beweging die zich richt tegen rijke klimaatcriminelen zoals TotalEnergies, wordt onderdrukt. TotalEnergies schreef alle organisaties die deel uitmaken van de Code Rood coalitie aan om hen te intimideren met de dreiging dat ze individueel aansprakelijk gesteld zullen worden. Onze woede staat echter boven de controle van Total.
Er zit ook niet veel anders op. Voor wie opkomt voor leven op planeet Aarde, is radicale strijd geen keuze, maar noodzaak. Toch moeten we ons blijven verzetten tegen elke vorm van politiegeweld, repressie en machtsmisbruik. Code Rood neemt nu al heel wat initiatieven om deelname voor iedereen mogelijk te maken door te werken met ondersteunende rollen en een legale betoging, en dat is essentieel. Het geweld van de staat treft in het bijzonder zij die op dagdagelijkse basis onderdrukking ervaren. Daartegenover moeten wij een van onze troefkaarten uitspelen: we zijn met meer.
Wat er ook gebeurt, net als bij de vorige acties moeten we in de komende weken het politiegeweld aanklagen. Dat zal ook de bewegingen tegen de genocide in Palestina of toekomstige acties tegen de brutale plannen van de regering-De Wever versterken, protest waartegen het staatsapparaat ook zal worden ingezet.
COP-flop
Het recente klimaatrapport van de VN maakt één ding duidelijk: de doelstellingen van Parijs zullen niet behaald worden. Wat ze ook beweren op de komende COP-bijeenkomst – die nota bene plaatsvindt in Dubai, dit is geen kwestie van politieke onwil. Het is in het framework van het kapitalistische systeem simpelweg niet mogelijk. De belangen van zij die het systeem beheren staan diametraal tegenover die van de planeet en de werkende klasse.
Onze belangrijkste taak als klimaatactivisten is om hiertegenover een strategie te ontwikkelen. Het doel moet zijn om het systeem achter de klimaatramp aan te pakken. Daarvoor moeten we niet enkel met meer zijn, maar vooral het systeem kunnen treffen, daar waar het draait: in de fabrieken, scholen, ziekenhuizen en kantoorgebouwen. Het is de werkende klasse die met haar arbeid de winsten genereert.
We strijden om controle in handen van de gemeenschap. De vervuilende industrieën moeten worden overgenomen door de mensen die er in werken, die ze gebruiken en die errond wonen, niet door kapitalisten die enkel om winst geven. Deze radicale systeemverandering is de enige manier om de klimaatcrisis aan te pakken.
Voor een alliantie met de werkende klasse
In de voorbije maanden deelden activisten van Code Rood flyers uit aan fabriekspoorten. Sommigen zaten samen met vakbondsvertegenwoordigers en deelden met hen de boodschap: onze strijd is die van jullie. Wat de bazen ook mogen beweren. We zijn er niet om jullie jobs af te nemen, maar willen een economie waar groene productie en volwaardig betaalde jobs de standaard zijn. Code Rood eist directe democratie in de werkplekken, kwalitatieve omscholingsplannen voor werkenden in vervuilende industrieën, een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met compenserende aanwerving. Dit zal ons in staat stellen om onnodige productie te verminderen zonder jobs te verliezen en om collectief de controle over onze tijd en ons leven terug te krijgen.
Op basis van zo’n programma, waarin ook andere zaken verdedigd worden zoals betaalbare energie voor iedereen op basis van een publieke energiesector, een rijkentaks en een massaal investeringsplan in goed geïsoleerde sociale huisvesting kunnen we de steun winnen van de werkende klasse. En dat is, zoals gezegd, essentieel.