Ooggetuigenverslag van de politierepressie in Kopenhagen

“Tijdens die zes uur dat we vast zaten, bleven we geboeid en moesten we op de ijskoude grond blijven zitten. Vragen naar medische hulp werden weg gelachen, vragen om naar het toilet te gaan werden helemaal niet aanvaard. Het resultaat was dat sommige betogers die dringend hun behoeften moesten doen, dat maar ter plekke moesten doen. We kregen uiteraard geen drinken of eten en sommigen dreigden totaal onderkoeld te geraken. Zes uur lang in de vrieskou zitten zonder enige beweging is medisch niet verantwoord. Op dit ogenblik [maandagochtend] slaapt mijn hand nog altijd en heb ik nog overal pijn!”

Zaterdag werd op schandalige en willekeurige wijze opgetreden tegen vreedzame betogers in Kopenhagen. De politie zette een stuk van de betoging af en pakte iedereen op die zich in dat stuk betoging bevond. Onder hen een 40-tal CWI-leden, zowel jongeren als ouderen. We spraken met Thomas, één van de gearresteerden en Antwerps LSP-lid.

“Vrijdag kwamen we aan met een groep vanuit België en we namen deel aan de campagnes van onze Zweedse kameraden die hun krant verspreidden aan het centrale infopunt. We kregen er heel wat goede reacties en haalden er met ons materiaal zo’n 400 euro op. Toen we naar onze auto terug gingen, werden we al een eerste keer gecontroleerd. Een rugzak vonden de agenten verdacht en bijgevolg moest alles worden open gelegd. Ik had een rood vakbondssjaaltje aan en dat was voor de agenten een probleem. Blijkbaar is er in Denemarken een wet die bepaalt dat al wat kan dienen om “gemaskerd” te betogen, verboden is. Een gewoon vakbondssjaaltje zou daar ook al onder vallen…

“Op zaterdag was de betoging immens groot. Er waren meer dan 100.000 aanwezigen met grote groepen van NGO’s en organisaties als Greenpeace. Rond ons liepen verschillende andere linkse organisaties. Vlak achter ons was er bijvoorbeeld een delegatie van anarcho-syndicalisten die vreedzaam betoogden. Er werd niet met stenen gegooid en er waren geen voetzoekers. De politie beweerde dat achteraf, maar als er in onze buurt voetzoekers zouden gegooid zijn, dan had ik dat wel gehoord zeker?

“Op een bepaald ogenblik kwamen er politiebusjes te voorschijn die zich tussen de betoging in plaatsten om de betoging in twee te delen. Daarna verschenen er wat verder achter ons nog busjes, waardoor een volledig stuk betoging omsingeld was. De hoofdbetoging stopte uit solidariteit met de vastgehouden betogers, maar het was onduidelijk wat er zou gebeuren.

“We stonden twee uur lang ingesloten en wisten niet wat er zou gebeuren. Iedereen bleef er vreedzaam bij, maar we konden niet weg. Er was geen geweld en in feite waren we niet opgepakt, we konden gewoon niet weg. Onder de betogers waren er families met kleine kinderen en bejaarden. Waren dat potentiële terroristen?

“We werden zo lang tegengehouden opdat er geweld zou worden geprovoceerd. Dat was duidelijk, er was nood aan een excuus om een groot stuk van de radicaal-linkse delegaties monddood te maken. Uiteindelijk gebeurde er niets, de politie besloot om dan maar iedereen één voor één op te pakken en vast te zetten. We moesten zes uur lang op de grond in een rij zitten terwijl we geboeid waren.

“Tijdens die zes uur dat we vast zaten, bleven we geboeid en moesten we op de ijskoude grond blijven zitten. Vragen naar medische hulp werden weg gelachen, vragen om naar het toilet te gaan werden helemaal niet aanvaard. Het resultaat was dat sommige betogers die dringend hun behoeften moesten doen, dat maar ter plekke moesten doen. We kregen uiteraard geen drinken of eten en sommigen dreigden totaal onderkoeld te geraken. Zes uur lang in de vrieskou zitten zonder enige beweging is medisch niet verantwoord. Op dit ogenblik [maandagochtend] slaapt mijn hand nog altijd en heb ik nog overal pijn!

“Wij riepen slogans als “something rotten in the state of denmark” en “we are peaceful, and you?”. De handboeien waren erg strak aangespannen, waardoor velen bebloed geraakten omdat het te strak was en geprobeerd werd om alsnog te bewegen. Er waren betogers die over de grond naar elkaar toe kropen om op elkaar te gaan liggen om niet volledig onderkoeld te geraken. Mensenrechten en democratische rechten worden in Denemarken blijkbaar anders geïnterpreteerd…

“Na zes uur werden we naar een commissariaat gebracht waar er evenmin voldoende plaats was om ons onder te brengen. Een klein aantal betogers was intussen vrijgelaten: ons 100-jarig Zweeds lid en een redacteur van ons weekblad Offensiv die een perskaart had boven gehaald. Media waren zeker niet welkom bij de beestachtige behandeling door de Deense politie. We vroegen allemaal waarom we werden opgepakt, maar niemand kon een antwoord geven. We kregen allemaal andere redenen te gooien, mij werd verteld dat er een vermoeden was dat we een terroristische organisatie vormden! Als dit de wijze is waarop aan terreurbestrijding wordt gedaan, dan heeft Al Qaeda een boulevard voor zich: de Deense politie ziet immers niet eens het verschil tussen een vreedzame betogers en terroristen!

“De repressie was erg hard en was alom tegenwoordig. We probeerden op het commissariaat met enkele agenten te spreken en die zeiden dat ze shiften van 16 uur moesten kloppen. Dat is natuurlijk om problemen vragen. Na de identiteitscontroles in het politiecommissariaat werden de meesten van ons met busjes terug naar de stad gevoerd en op willekeurige plaatsen afgezet. We moesten midden in de nacht maar zien hoe we terug in het stadscentrum raakten en elkaar zouden terugvinden!

“Een klein aantal gearresteerden werd overgebracht naar grote cellen in de haven, waar er echter ook geen plaats meer was. Daar werden blijkbaar eerder op de dag al arrestanten vast gezet in onmenselijke omstandigheden waarbij het bijna tot opstanden kwam en de politie met traangas op de arrestanten schoot om de gemoederen te bedaren.

“Ik ben al op veel betogingen geweest en heb nog nooit geweld gebruikt. Toch heb ik al veel repressie en politiegeweld gezien, maar dit sloeg alles. Zo’n brutaliteiten en mensonwaardige toestanden heb ik nog nooit gezien. Dit is een schande die we wereldwijd moeten bekend maken. Als we de verantwoordelijkheid voor de toekomst van onze planeet in de handen laten van diegenen die ook verantwoordelijk zijn voor de schande die ons te beurt viel, dan zal het niet goed komen.”