De natuurwetten kunnen we niet veranderen, het economisch systeem wel
Door Emily (Namen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De 21ste Klimaattop van de VN vindt van 29 november tot 12 december in Parijs plaats. Na 20 eerdere toppen die niets opleverden, wordt algemeen weinig verwacht van COP21. We zijn getuige van het falen van het kapitalistische systeem. Bovenop de economische en sociale crisis, heeft ook de ecologische crisis steeds nefastere gevolgen voor onze levensstandaard.
Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zorgde luchtvervuiling in 2012 voor 7 miljoen voortijdige overlijdens. Er zijn ook steeds meer extreme weersituaties met heel wat vernielingen, overstromingen of droogtes. De verhoging van het zeeniveau zal honderden miljoenen mensen dwingen om te migreren naar hoger gelegen gebieden.
Zijn wij daar niet allemaal verantwoordelijk voor?
Twee derden van de uitstoot van CO² sinds het begin van de industriële revolutie is toe te schrijven aan amper 90 multinationals. Bij tal van ecologische rampen is er een verantwoordelijkheid van grote bedrijven: olierampen op zee, kernrampen of nog de recente ontploffing van een magazijn met chemische producten in de haven van Tianjin in China. Het is duidelijk: we zijn niet allemaal in dezelfde mate verantwoordelijk! Als we geen democratische controle en beheer op deze bedrijven uitoefenen, is het onmogelijk om de huidige tendens van klimaatverandering en een toenemend aantal rampen te vermijden.
Kunnen we op ‘onze’ politieke leiders rekenen om tegen klimaatverandering te strijden?
De hypocrisie van de politieke leiders kent geen grenzen. Het winnen van schaliegas door de methode van hydraulisch fractureren (het zogenaamde fracken) is er een voorbeeld van. De Amerikaanse president Obama kwam met tal van mooie ecologische beloften, maar tegelijk blijft hij steun geven aan de exploitatie van schaliegas. Deze techniek wordt in Europa nog niet toegepast wegens te vervuilend en te riskant. Toch zijn er plannen om in ons land schaliegas uit de VS in te voeren.
Met nieuwe vrijhandelsverdragen zoals TTIP, het Transatlantisch vrijhandelsverdrag, zal de ontginning van schaliegas mogelijk ook in de EU ingang vinden. Het verdrag laat multinationals toe om staten voor de rechter te dagen wegens sociale of ecologische regels in die landen. Alles moet wijken voor de winsten van de grote bedrijven en hun politici.
Er is dringend nood aan een grotere rol voor alternatieve energiebronnen, maar geen enkele regering zet daar echt op in. Amper 2% van de wereldwijde middelen voor onderzoek naar energie gaat naar duurzame energie. Bovendien worden ook deze middelen vaak gecontroleerd door private bedrijven. Het onderzoek wordt afgestemd op de winsten en elke stap vooruit wordt angstvallig geheim gehouden of wettelijk beschermd met allerhande patenten waardoor de ontwikkeling van duurzame technologie en alternatieve energiebronnen wordt afgeremd. Technologische en wetenschappelijke kennis moet in handen van de gemeenschap komen zodat onderzoek kan gericht worden op de behoeften van de samenleving in plaats van de winsten van een kleine minderheid.
Welk alternatief op de ecologische en sociale crisis?
Natuurwetten kunnen we niet veranderen, het economische systeem wel. Daar moeten we een alternatief op bieden. Het kapitalisme zorgt voor sociale ellende, maar bedreigt ook onze planeet. Om het kapitalisme te stoppen, moeten we ingaan tegen de grote bedrijven met hun winsthonger en tegen de politici die als schoothondjes van die bedrijven optreden.
Wetenschappelijk onderzoek, de energiesector en de sleutelsectoren van de economie moeten in publieke handen komen zodat ze democratisch gecontroleerd en beheerd kunnen worden door de werkenden en de consumenten, vertrekkende van de behoeften van de bevolking waaronder ecologische behoeften.
Er is nood aan een massale publieke investering in openbaar vervoer, in isolatie van gebouwen, in duurzame voedselproductie en een programma van recyclage. Dat vereist een democratische planning die rekening houdt met alle aspecten van de productie, van de ontginning van grondstoffen tot de distributie en de consumptie.
Strijd verenigen!
We kunnen enkel rekenen op de gewone werkenden, jongeren en mensen die van een sociale uitkering genieten. De grote betogingen van 29 november en 12 december naar aanleiding van de Klimaattop in Parijs worden belangrijke data voor de opbouw van een krachtsverhouding. We willen bouwen aan een sterke beweging van verzet tegen het kapitalistische systeem. We kunnen dit versterken door comités op te zetten om de mobilisatie te ondersteunen, door vergaderingen te houden om inhoudelijk sterker te staan, door lokale acties te organiseren maar ook door deel te nemen aan nationale en internationale acties. Dit alles richten we op de nood aan een democratisch socialistische verandering van samenleving. Wil je daaraan meewerken? Neem dan contact met ons op en sluit je aan!