De Spaanse actiedag tegen geweld op vrouwen en tegen seksisme was een overweldigend succes. Miljoenen mensen namen deel aan de stakingsoproep. Er kwamen honderdduizenden mensen op straat in massale betogingen. De actiedag werd op gang getrokken door jongerenprotest met een stakingsoproep van de Sindicato de Estudiantes (Studentenvakbond) en Libres y Combativas (Vrij en strijdbaar, een socialistische feministische campagne).
Het jongerenprotest werd overweldigend opgevolgd met een opvolging van de stakingsoproep door 90% van de scholieren en 80% van de studenten. Er waren in heel de Spaanse staat meer dan 150.000 jongeren op de meer dan 90 betogingen en meetings van Sindicato de Estudiantes en Libres y Combativas. Er waren grote acties in onder meer Barcelona, Vigo, Ferrol, Gijón, Bilbao, Gasteiz, Donosti, Tarragona, Valencia, Sevilla, Malaga, Cadiz, Salamanca, Guadalajara en tientallen andere steden.
Deze week sloten duizenden jongeren aan bij Libres y Combativas, op de ochtendacties van 8 maart alleen waren het er meer dan 1.000. Het strijdbare en revolutionaire feminisme dat ingaat tegen het asociale beleid van de rechtse regering maar ook tegen het kapitalistische systeem dat bespaart op onze rechten en seksisme in de hand werkt, kent een groeiende populariteit. Libres y Combativas benadrukt een klassenbenadering: gezamenlijke strijd van de arbeidersbeweging is hoe we verworvenheden bekomen hebben en hoe we deze zullen verdedigen en verder uitbreiden.
De feministische staking van 8 maart is een nieuw gegeven. Nooit eerder in de geschiedenis van de klassenstrijd in de Spaanse staat was er een dergelijke massale mobilisatie tegen de onderdrukking van werkende vrouwen, tegen ongelijkheid en tegen geweld op vrouwen. Er waren honderden betogingen van ‘s ochtends tot ‘s avonds. Dit werd een echte tsunami van miljoenen mensen die op straat kwamen. Het toonde niet alleen de woede van de werkende vrouwen en jongeren tegenover de kapitalistische crisis en de rechtse PP-regering, maar ook het bredere ongenoegen in de samenleving.
Wat we zagen, zullen we niet snel vergeten. Ten eerste omdat deze beweging van onderuit werd opgebouwd op initiatief van honderden vrouwengroepen, sociale bewegingen en linkse organisaties die maandenlang hieraan gewerkt hebben. Ten tweede omdat de leiders van de conservatieve PP en het liberale Ciudadanos zich hard opstelden tegen de staking en de betogingen. Daarmee toonden ze dat hun politieke agenda een oorlogsverklaring is in het voordeel van geïnstitutionaliseerd seksisme en ongelijkheid. Ten derde omdat de leiders van de grootste vakbondsfederaties en van de sociaaldemocratische PSOE, die liever geen strijdbare actiedag zien, eens te meer voorbijgestoken werden door de bevolking. De tactiek van sociale vrede en demobilisatie kreeg een zware slag op 8 maart.
De beelden van de betogingen spreken voor zich. De media proberen het aantal deelnemers te minimaliseren, maar de betogingen waren een pak groter dan bij vorige algemene stakingen. In Madrid zijn we het niet eens met het cijfer van de ‘8 Maart Commissie’. Het cijfer van 500.000 is een forse onderschatting. We moeten het vergelijken met de betogingen bij vorige algemene stakingen. In Madrid kon de betoging amper bewegingen door de toevloed van honderdduizenden vrouwen, jongeren en tienduizenden mannelijke werkenden. In Madrid waren er meer dan een miljoen betogers. De betoging was meer dan 5 kilometer lang.
Madrid was geen uitzondering. Hetzelfde zagen we in Barcelona, Vigo, Ferrol, Gijon, Bilbao, Gasteiz, Valencia, Malaga, Sevilla, Zaragoza, Tarragona, Cadiz, Toledo en tientallen andere steden. Het was een mobilisatie die alle verwachtingen overtrof.
Het protest op 8 maart in de Spaanse staat is historisch. De betogingen vormden een echte aardbeving. Honderdduizenden vrouwen en mannen zijn op straat gekomen. Libres y Combativas bouwt in deze beweging aan een socialistisch feminisme.