Kunnen we seksisme stoppen zonder het kapitalisme te bestrijden?

Vandaag horen we al eens zeggen dat vrouwenstrijd overbodig is omdat de strijd gestreden en gewonnen is. Er zijn wetten tegen ongewenste seksuele intimiteiten, er zijn vrouwen doorgedrongen tot topposities in de bedrijven en de overheid, het principe van gelijke lonen wordt erkend. Maar het is niet omdat sekisme zich anders uit, dat het ook uitgeroeid is.

Het klopt dat het toekomstbeeld van jonge meisjes zich niet langer beperkt tot huishoudelijke taken waarbij ze zich volledig toeleggen op de was en plas van hun mannen en de opvoeding van de kinderen. Maar anderzijds zijn deze elementen wel nog steeds aanwezig. Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in beroepsgroepen die in het verlengde van familiale taken liggen (lager onderwijs, keukens, strijkateliers, schoonmaken,…). De arbeidsmarkt staat inderdaad open voor vrouwen, maar de meeste vrouwen moeten creatief omspringen met hun tijdsbesteding omdat ze naast hun werk (waarvoor vrouwen gemiddeld nog steeds 23% minder verdienen dan mannen) vaak ook nog instaan voor het grootste deel van het huishoudelijk werk. Dat noemen we de “dubbele dagtaak”. Seksisme is niet verdwenen, het is enkel geëvolueerd.

Seksisme is nog erg zichtbaar in het beeld van vrouwen in reclame. Daarbij worden intellectuele capaciteiten ontkend om vrouwen te herleiden tot een lichaam dat louter dienst moet doen om te verleiden en als lustobject.

Als vrouwen vandaag een grotere vorm van emancipatie hebben bekomen, is dat het resultaat van strijd door vorige generaties die opkwamen voor meer onafhankelijkheid, vrijheid en gelijkheid. Maar als die strijd niet gepaard gaat met een verzet tegen het kapitalisme, is het systeem in staat om iedere vooruitgang in haar eigen voordeel om te zetten en er een winstbron van te maken. Vandaag is er een grotere seksuele vrijheid, maar is seks ook alomtegenwoordig als commercieel product waarmee grote winsten gemoeid zijn (onder meer door de porno-industrie maar ook in de cosmetica, reclame,…). Wie daar tegenin gaat, wordt al eens een gebrek aan humor of seksuele frustratie verweten.

Voor ons is de strijd voor vrouwenrechten onlosmakelijk verbonden met de opbouw van een andere samenleving. Een samenleving waarin seksuele vrijheid niet wordt ingezet voor commerciële doeleinden. Een samenleving waarin de gemeenschap er alles aan doet om tegen vernederend gedrag in te gaan en waarbij er op school een degelijke en brede seksuele opvoeding is, een samenleving met ook in de praktijk gelijke lonen. Zo’n samenleving zal op basis van strijd door vrouwen en mannen worden bekomen. Het is een socialistische samenleving waar wij voor opkomen.