In de zomer staan tal van festivals op de agenda. Het ontbreekt niet aan feestjes en sociale activiteiten. Dat is natuurlijk heel plezant, maar we moeten opmerken dat er maar al te vaak sprake is van een weinig bedekt seksisme.
Artikel door Emily (Namen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Op sociale media of op straat is het niet uitzonderlijk om op openlijk seksistische affiches voor feestjes te botsen. Een vraag die daarbij opduikt: wat is het verband tussen het evenement en de affiche? Vaak is er geen. Blote vrouwen op een affiche dienen enkel om de aandacht te vestigen en inkomsten te realiseren. Er duiken ook feestjes op met bedenkelijke namen, denk maar aan een studentenfeest eind juni onder de noemer ‘F*** me, I’m student” (1). Iedereen moet de kledij kunnen dragen die hij of zij wenst en naargelang de eigen wensen seksueel actief zijn met respect voor zijn of haar partner(s), maar de seksuele toespelingen dreigen al te vaak het gevoel van verplichting of zelfs fysieke dwang op te wekken.
Gelukkig is niet alle promotie voor evenementen gebaseerd op seksisme in de vorm van een hyperseksualisering. Maar er is wel vaak seksisme aanwezig. Op de festivals maken zowel groepen als sponsers er vaak gebruik van. Voor artiesten is de vervreemding soms zo sterk dat seksisme als de enige manier wordt gezien om erkend te worden of wordt het voorgesteld als een vrije keuze. Dat doet niets af van het belang van een klassensamenleving die het lichaam van vrouwen tot koopwaar maakt waarbij vrouwen ondergeschikt zijn. Sponsers aarzelen niet om seksisme te gebruiken om meer te verkopen. Jonge meisjes die er goed uitzien, liefst van het type Barbie-pop, worden ingezet om verfrissing aan te bieden als het te warm is of voor een massage tussen twee optredens. Het lichaam van deze vrouwen wordt gebruikt als marketinginstrument om ook het aangeboden product als sexy in de markt te zetten en bijhorende omzet te realiseren. Niet toevallig proberen ook pornosites hun intrede te doen als sponsers van festivals of voetbalclubs. Dit alles versterkt de stereotypen en het beeld van vrouwen als objecten of zelfs als seksuele speeltjes.
Samen ingaan tegen de verkrachtingscultuur
Seksisme en hyperseksualisering hebben gevolgen. Met feestjes onder de noemer “F** me, I’m student” is het niet verwonderlijk dat er soms onduidelijkheid is over wanneer er ingestemd wordt met seksuele betrekkingen. Er is een toenemende onduidelijkheid, zowel bij mannen als vrouwen. Vervreemd door een samenleving waar alles en iedereen tot koopwaar wordt omgevormd, denken sommigen dat een minirok bijvoorbeeld betekent “ik ben beschikbaar”, zelfs indien de persoon in kwestie een tegenovergesteld signaal geeft (of niet de tijd had om iets te zeggen).
Als een meisje danst en alcohol drinkt, wordt ze vaak seksueel lastig gevallen. Er wordt dan al gauw gezegd dat dit uitgelokt werd of dat het gewenst was. We mogen niet aanvaarden dat de slachtoffers verantwoordelijk gesteld worden voor onaanvaardbare agressie! We mogen niet aanvaarden dat agressie gebanaliseerd wordt! Het is niet omdat seksueel geweld (lastig gevallen worden, losse handjes, verkrachtingen, …) vaak voorkomt – 46% van alle Belgen (mannen en vrouwen) is naar schatting ooit het slachtoffer van seksueel geweld – dat het minder erg is. Toch minimaliseren 24,4% van de vrouwen die slachtoffer van ernstig seksueel geweld werden uiteindelijk wat er gebeurde (2). Dat is niet verrassend in een context waar geweld binnen het gezin niet langer als een prioriteit van de politie wordt gezien (3) omwille van een tekort aan middelen.
De kwestie van wederzijdse instemming moet sereen besproken worden, bijvoorbeeld in lessen over seksuele voorlichting. Als iemand neen zegt, is dat neen zelfs indien eerder iets anders werd gezegd of als dit frustrerend overkomt, bijvoorbeeld in een relatie binnen een koppel. Als alcohol of drugs iemand verhinderen om duidelijk te zeggen wat hij of zij wil, moet dit sowieso als een neen beschouwd worden.
Kapitalisme versterkt seksisme
De entertainmentindustrie en ook de sponsers hebben als doel om zoveel mogelijk geld binnen te halen voor de grote aandeelhouders. Voor hen stelt het gebruik van het lichaam van vrouwen als seksobject of als marketinginstrument geen enkel probleem. Om seksisme te stoppen, moeten we een einde maken aan de winsthonger die aan de basis van het kapitalisme ligt.
We moeten de controle op de entertainmentindustrie en de sleutelsectoren van de economie met de gemeenschap in handen nemen, zodat het personeel en de gebruikers ze democratisch kunnen beheren. Door ons van het kapitalisme te ontdoen, kunnen we de materiële basis leggen om een einde te maken aan het seksisme. Dat is een strijd van lange adem die we onder meer voeren tijdens campagnes op de festivals deze zomer.
- Een feest op 21 juni in Braine-l-Alleud met 24.000 genodigden en 5.000 aanwezigen volgens Facebook : https://www.facebook.com/events/882311141791458/
- Amnesty International: http://www.amnesty.be/doc/agir-2099/nos-campagnes/le-viol-en-belgique/article/belgique-1-femme-sur-4-violee-par
- http://www.lalibre.be/actu/belgique/la-violence-conjugale-fait-debat-5543ba5235704bb01c115073