Zondag was er een bijzonder grote betoging in Brussel om te protesteren tegen het bloedbad in Gaza. Tienduizenden mensen uit alle hoeken van het land namen eraan deel. De organisatoren spraken over 25.000 deelnemers, mogelijk waren het er meer. Massaprotest is belangrijk om uiting te geven aan de woede over het bloedbad. Het biedt ook tegengewicht voor de gevestigde politici en de mainstream media die het oorlogsgeweld goedpraten en steunen.
Lees ook:Tragedie in Al-Ahli ziekenhuis in Gaza
Lees ook:Stop het bloedvergieten en de oorlog – stop de slachting in Gaza!
Stop het bloedbad! Voor een massabeweging tegen bezetting, belegering, armoede en kapitalisme
- Solidariteit met alle slachtoffers van oorlog, terreur en staatsterreur.
- Internationale mobilisaties tegen het bloedbad in Gaza.
- Stop de wapenleveringen aan Israël.
- Handen af van onze democratische rechten!
- Voor een massabeweging tegen bezetting, belegering, armoede en kapitalisme
De barbaarse wreedheid van de aanval van de Israëlische staat overtreft de eerdere bloedbaden in Gaza. Het aantal slachtoffers stijgt met het uur, dag na dag, nacht na nacht. Gebouwen worden met de grond gelijk gemaakt door het op drie na grootste leger ter wereld. Militaire uitrusting die deels wordt geleverd en betaald door de VS en de EU.
De grote imperialistische mogendheden hebben zich verenigd om het geweld van Netanyahu te steunen. Biden heeft 8 miljard dollar extra militaire hulp aan Israël beloofd bovenop de 3,8 miljard dollar die het land elk jaar geeft. Ondertussen dreigde de Europese Commissie aanvankelijk om alle Palestijnse hulp stop te zetten, maar daarop moesten ze terug komen. Europese banken, verzekeraars en investeerders investeren miljarden euro’s per jaar in wapens en andere apparatuur die gebruikt wordt om de bezetting te organiseren.
De enige manier om dit te stoppen is het opbouwen van een massabeweging wereldwijd tegen bezetting, imperialisme en terreur. Zo’n massabeweging kan enerzijds de strijd tegen de bezetting in de regio zelf steunen, maar tegelijkertijd ook haar pijlen richten op het imperialisme dat het bloedbad mee financiert. Vakbonden in Palestina roepen op om te stoppen met het leveren van wapens. Deze oproep zou ondersteund moeten worden door Europese vakbonden in de sector.
Voor een massabeweging tegen bezetting, belegering, armoede en kapitalisme
Acties die voortbouwen op die van de voorbije dagen zijn cruciaal. Wereldwijd is er woede en zijn er acties tegen de horror in Gaza. Tegelijkertijd zijn er pogingen om het protest de kop in te drukken. In Duitsland en Frankrijk werden betogingen verboden, werden studenten geschorst van school en syndicalisten opgepakt omdat ze zich uitspraken tegen de bezetting en het geweld van de Israëlische staat. In Duitsland is er zelfs een verbod op het dragen van de Kufiya.
Het toont welke kant het imperialisme kiest en dat we niet moeten en kunnen rekenen op diplomatieke oplossingen. Diplomatie betekent voor hen het verder zetten van hun belangen in de regio die samenvallen met het geopolitieke belang van de kapitalistische staat Israël en de repressieve regimes in de oliestaten errond.
De pogingen tot repressie van protest tonen net hoe veel schrik de heersende elites in Europa hebben van de potentiële kracht van een echte massale anti-oorlogsbeweging die van onderuit komt. En dat is niet onterecht: oorlogen eindigen doorgaans door uitputting, nederlagen en vernietiging, of door massaal protest dat een verderzetting ervan onmogelijk maakt. De Eerste Wereldoorlog eindigde door de revoluties in Rusland en Duitsland. De Amerikaanse troepen moesten zich uit Vietnam terugtrekken toen de militaire verliezen steeds meer gepaard gingen met anti-oorlogsverzet in eigen land die het volledige systeem bedreigde.
Zo’n anti-oorlogsbeweging opbouwen, vanop het lokale niveau tot op het internationale niveau op basis van acties, comités en massabetogingen is de enige manier voor de massale internationale solidariteit om te zetten in een wereldwijde druk op de Israëlische moordmachine in Gaza.
Palestijnse bevrijding
LSP/PSL en onze zusterorganisatie in Israël/Palestina, de Socialistische Strijdbeweging, staan volledig achter het recht van het Palestijnse volk om zich te verdedigen en te verzetten tegen de terreur van de Israëlische staat en de systematische, racistische onderdrukking waaronder zij leven, ook met wapens. Tegelijk kan en mag de gewapende strijd nooit ter vervanging dienen van de massa’s en vooral niet in de plaats van politieke strijd. Dat kan enkel als deze strijd democratisch georganiseerd en gecontroleerd wordt van onderaf, met de betrokkenheid van de massa’s werkende, arme en jonge mensen in democratische strijdcomités, georganiseerd aan beide zijden van de Groene Lijn, in steden, dorpen, werkplekken, scholen en universiteiten.
Brute, willekeurige moorden ook op arbeiders, ouderen en jongeren die een muziekfestival bijwonen, moeten volledig worden afgekeurd. Deze methoden zullen de Israëlische staat niet verslaan. Integendeel, de afkeer ervan onder gewone mensen in Israël en daarbuiten versterkt de positie van de onderdrukkers van de Palestijnen.
Het zou gebaseerd moeten zijn op de methoden van eerdere strijd van het volk van Palestina – stakingen en massademonstraties, zoals de Eerste Intifada in 1987 of de staking van Waardigheid in mei 2021, de laatste keer dat de Israëlische staat zijn terreur op Gaza richtte. De Israëlische bouwsector moest toegeven dat de staking bouwplaatsen lamlegde, met een geschat verlies van bijna 40 miljoen dollar op één dag, omdat slechts 150 van de 65.000 arbeiders kwamen werken. Tegen de nog grotere repressie op de Westelijke Jordaanoever sinds het begin van het jaar, hebben Palestijnen werkplekken, winkels en diensten gesloten tegen de pogroms door uiterst rechtse kolonisten en de wreedheden van het Israëlische leger. Dat is ook waar een dergelijke strijd botst met het politieke programma en de strategie van Hamas, dat voor deze nieuwe fase in de bezetting nog repressief optrad tegen protest in Gaza tegen de energiecrisis en de dure prijzen.
Revolutionaire socialistische verandering
Stakingen, betogingen en georganiseerde zelfverdediging, met oproepen tot internationale solidariteit, kunnen de beweging uit de wanhoop trekken. Een strijd voor Palestijnse nationale bevrijding moet gekoppeld worden aan revolutionaire systeemverandering in deze regio. De arbeidersklasse en de armen in de hele regio moeten zich verenigen in een strijd tegen de gemeenschappelijke vijand van het kapitalisme en het imperialisme. Zo kunnen ze de macht in hun collectieve handen nemen en de maatschappij omvormen. Dit geldt ook voor de Israëlisch-Joodse arbeidersklasse, die leeft onder een steeds autoritairder wordende staat die de democratische rechten beknot en die lijdt onder enorme ongelijkheid – met 21% van de bevolking die onder de armoedegrens leeft. Dit is een staat waarvan de systematische onderdrukking van de Palestijnen heeft geleid tot een vicieuze cirkel van conflicten, waardoor Israël de gevaarlijkste plek ter wereld is om jood te zijn.
De heerschappij van het imperialisme, onderdrukkende regimes zoals die van de Israëlische staat en de verschillende buurlanden, en het kapitalisme in deze regio in het algemeen, belooft een toekomst van alleen maar armoede, geweld en onderdrukking – en is niet in staat om tegemoet te komen aan nationale aspiraties en om de rechten van minderheden te garanderen. Er moet een einde komen aan hun heerschappij.
Dit betekent dat de enorme rijkdommen van de regio uit private handen worden genomen en onder publiek bezit en democratische controle worden gebracht. Het betekent de opbouw van een socialistisch Midden-Oosten gebaseerd op de democratische heerschappij van de arbeidersklasse en de arme massa’s.
