Op 16 oktober 2023 riepen de Palestijnse vakbonden hun “internationale tegenhangers en alle mensen met een geweten” op om een einde te maken aan elke vorm van medeplichtigheid aan de misdaden van de Israëlische regering, door de wapenhandel met die staat stop te zetten, evenals de financiering van alle militair onderzoek.
door Baptiste (Luik) uit maandblad De Linkse Socialist
Deze oproep bleef niet onbeantwoord. In Europa namen werkenden het initiatief om alarm te slaan en om wapenleveringen aan te klagen. Het gemeenschappelijk front van Belgische transportvakbonden (BTB, BBTK, CNE en ACV Transcom) riep zijn leden op om te weigeren wapens te behandelen die bestemd zijn voor de Israëlische staat. In Barcelona en Genua weigerden havenarbeiders om schepen met wapens bestemd voor Israël te laden.
Over de hele wereld, in de Verenigde Staten, Australië, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Zuid-Afrika, nemen vakbonden en actiegroepen initiatieven tegen de aanvoer van materieel dat bestemd is voor de vernietiging van de Palestijnse bevolking.
Ondanks het klimaat van repressie en laffe passiviteit van regeringen tegenover het menselijk drama in Gaza, ondernemen werkenden moedige acties. Ze wachten niet tot de traditionele partijen in actie komen. Om tot een echte wapenstilstand te komen en tot een echt militair embargo tegen de Israëlische oorlogsmachine, moeten deze acties versterkt en opgevoerd worden. Dat kan vanuit de organisatie van de werkende klasse op hun werkplaatsen.
België medeplichtig aan bloedbaden en onderdrukking
Alleen al in 2022 hebben Waalse bedrijven voor naar schatting 830 miljoen euro bijgedragen aan de bewapening van imperialistische krachten over de hele wereld (inclusief Israël). FN Herstal helpt bijvoorbeeld Saoedi-Arabië bewapenen, dat verantwoordelijk is voor het bloedbad onder de Jemenitische bevolking, een van de grootste humanitaire rampen ter wereld.
Vanuit Luik stuurt het Israëlische bedrijf Challenge, het vroegere CAL-LACHS, explosieven en militaire drones naar de Tsahal, het Israëlische leger. De CEO van Challenge, Yossi Choukroune, zei op 8 november in La Libre dat zijn bedrijf “ambulances en voedsel naar Israël brengt, geen wapens.” Le Soir berichtte op 21 november echter dat er explosieven vanuit de VS via Luik waren gepasseerd. Het Israëlische ministerie van Defensie tweette zelf op 11 oktober dat het een zending wapens had ontvangen uit een vrachtvliegtuig met registratienummer 4X-ICA van het bedrijf Challenge… dat op 8 oktober om 17.06 uur was opgestegen in Bierzet!
Dit bloeiende bedrijf kan rekenen op de steun van de Belgische autoriteiten, die het regelmatig vergunningen geven om elektrische apparatuur te leveren die gebruikt wordt om explosieven of plastic kogels te maken voor de Israëlische politie. Die politie treedt hardhandig op tegen de oppositie tegen de extreemrechtse regering van Netanyahu. Het bedrijf levert ook goederen aan Europa die zijn afgeperst van de Palestijnse bevolking, zoals tonnen bloemen die enkel konden geproduceerd worden door de toe-eigening van waterbronnen in de Palestijnse gebieden.
Volgens ABP (Association Belgo-Palestinienne) heeft Challenge zijn filiaal ACE in Luik kunnen ontwikkelen onder het welwillende oog van een Belgische regeringsdelegatie die in 2017 naar Israël trok onder leiding van toenmalig premier Charles Michel (MR). Het bedrijf maakt deel uit van een consortium (met Instro, talrijke dochterondernemingen van Elbit, Motorola en andere bedrijven) dat gefinancierd wordt via het 7e Europese kaderprogramma (Idetct4All-project). Challenge geniet van zeer soepele regels, zoals de afwezigheid van controles in geval van niet-overlading van vliegtuigen in transit die in Luik landen. Wat vervoeren deze vliegtuigen? Exotische bloemen of drones? We kunnen dus vraagtekens zetten bij de verantwoordelijkheid van de regering, die beweert voor een wapenstilstand op te komen maar tegelijk medeplichtig is aan de ontwikkeling van een onderneming die dood zaait.
De werkende klasse kan een centrale rol spelen
De arbeiders die in direct contact staan met het militaire materieel zijn het best geplaatst om te voorkomen dat dit wordt verstuurd en ingezet tegen de Palestijnse bevolking. De anti-oorlogstraditie van de arbeidersbeweging is rijk – denk maar aan de Duitse revolutie van 1918 of de staking die de CGT in 1949 in Marseille organiseerde tegen de oorlog in Indochina. Zij heeft een beslissende rol te spelen in de strijd tegen het Israëlische imperialisme.
De blokkade van wapentransporten kan niet worden overgelaten aan het initiatief van individuele arbeiders. Het is beter om in algemene personeelsvergaderingen op initiatief van vakbondsdelegaties te bespreken hoe de oproep van de Palestijnse vakbonden het best in de praktijk gebracht wordt. Met de steun van andere vakbondsafvaardigingen en lokale solidariteitscomités, zoals het Collectif Liège-Palestine Solidarité, kunnen allerlei initiatieven genomen worden.
In sectoren die niet rechtstreeks betrokken zijn, kunnen solidariteitsmoties worden aangenomen om het vertrouwen in dergelijke blokkadeacties te versterken. Vakbondsdelegaties kunnen bespreken om als bedrijfsdelegatie deel te nemen aan lokale solidariteitscomités en om aan betogingen en acties deel te nemen met hun vakbondsvlaggen en spandoeken.
Dit is een noodzakelijke stap in het opbouwen van een internationale massabeweging voor de nationale en sociale emancipatie van het Palestijnse volk en tegen de toenemende militarisering van de staten en hun imperialistische politiek. Op langere termijn is de onteigening en nationalisatie van de militair-industriële sector onder arbeiderscontrole en -beheer de enige oplossing om de belangen van de oorlogsprofiteurs onderuit te halen en de wapenbedrijven om te vormen tot sociaal nuttige productie. De technologieën van vandaag maken dat gemakkelijk. Belgische arbeiders hebben nu een cruciale kans om hun solidariteit te tonen met de Palestijnse massa’s als onderdeel van een strijd om een einde te maken aan de heerschappij van het kapitalisme, dat gedijt op haat, uitbuiting en onderdrukking.