De grootste mobilisatie van neo-nazi’s in Europa heeft geleid tot een nederlaag voor hen. Op zaterdag 13 februari kwamen tienduizenden anti-fascisten bijeen om een optocht van neo-nazi’s te verhinderen. Die wilden de bombardementen op Dresden van 13 en 14 februari 1945 herdenken. Met zo’n herdenking willen ze het beeld op de geschiedenis aanpassen en de duizenden doden in Dresden gebruiken om de nazi’s in eer te herstellen. Er wordt geprobeerd om een amalgaam te maken van het nazi-regime en de Duitse bevolking. Het door de nazi’s geleide regime in Duitsland, verantwoordelijk voor miljoenen doden in Wereldoorlog Twee, wordt voorgesteld als een slachtoffer. Deze leugens werden zaterdag beantwoord door een groot anti-fascistisch protest.
Terwijl zowat 6.000 betogers probeerden te verzamelen in Dresden-Neustadt, hielden de burgemeester, de kerken en de gevestigde partijen een “mensenketting tegen onverdraagzaamheid” in het stadscentrum. Dat was ver weg van de fascisten. Verschillende linkse groepen, anti-fascisten en Die Linke riepen op tot blokkades rond de verzamelplaatsen van de neo-nazi’s. Sozialistische Alternative (SAV), de Duitse zusterorganisatie van LSP, nam deel aan deze blokkade die activisten uit heel het land naar Dresden had gebracht. Strategische punten op het parkoers van de geplande neo-nazi optocht werden geblokkeerd door duizenden betogers.
Er waren zoveel anti-fascistische betogers dat de politie, die met 7.000 agenten aanwezig was, besloot om de fascistische optocht niet te laten doorgaan. De politie stelde dat de veiligheid van hun optocht niet kon worden gegarandeerd en bijgevolg mocht deze betoging niet vertrekken. De gefrustreerde neo-nazi’s bleven ter plaatse trappelen voor het centrale station van Dresden. Ze stonden daar enkele uren en riepen slogans als “Glorie en eer voor de Waffen SS” en “Nationaal-socialisme, nu, nu, nu”. De nazi’s raakten al snel gefrustreerd. Eén van hen verklaarde volgens een persverslag: “Dat was nog eens een succesvolle betoging. We kwamen naar hier, stapten van de trein af, stonden er een tijd en moesten dan terug weg.”
Deze overwinning voor de anti-fascistische beweging was het resultaat van de grootste mobilisatie sinds lange tijd. Ondanks de repressie in de weken voor de acties, was er een goede opkomst. In de weken voor de betoging werden de kantoren van organisatoren onderzocht. De website van de alliantie “Dresden Nazi-Vrij” werd zelfs afgesloten. Toch waren er uit alle grote Duitse steden bussen met betogers die wilden verhinderen dat de neo-nazi’s zouden betogen.
SAV speelde daar een actie rol in. Bij de blokkade raakten enkele van onze leden gewond toen de politie de blokkade probeerde te verhinderen. We legden op de betogingen uit dat het verband tussen fascisme, racisme en kapitalisme moet worden gelegd: racisme wordt door de heersende elite gebruikt om het verzet tegen de besparingen, afdankingen en bedrijfssluitingen te verzwakken. Er is nood aan een sterke verenigde beweging die niet alleen ingaat tegen extreem-rechts, maar ook tegen het kapitalistisch systeem dat leidt tot racisme;
We boden ook een antwoord op de pogingen van neo-nazi’s om de geschiedenis te herschrijven. De nazi-dictatuur was geen slachtoffer, maar een regime dat verantwoordelijk was voor de dood van miljoenen Joden, zigeuners, holebi’s, vakbondsmilitanten, socialisten en communisten. Er werd geprobeerd om andere landen onder de voet te lopen. De oorlog tegen de nazi’s – waarin de Sovjetunie een beslissende rol speelde, ondanks de stalinistische degeneratie – kreeg wereldwijd een enorme steun. In tegenstelling tot brede lagen van de arbeiders waren de heersende elites van Groot-Brittannië, Frankrijk en de VS overigens niet onmiddellijk anti-fascistisch. Midden jaren 1930 was er Britse steun voor de herbewapening onder Hitler. De Britse premier Winston Churchill zag Hitler als een bondgenoot tegen het communisme. Dezelfde machten hadden na 1945 decennialang geen probleem met de fascistische Franco-dictatuur in Spanje. In West-Duitsland behielden heel wat nazi’s hun topposities in de bedrijven, de ambtenarij, het gerecht en de politie.
Tegen het einde van Wereldoorlog Twee waren de westerse imperialistische machten vooral bang van een nieuwe golf van socialistische revoluties in Europa en een versterking van het stalinistische regime in de Sovjetunie door de nederlaag van Hitler. Het bombardement van Dresden, waarbij 35.000 mensen omkwamen, moet in die context worden gezien. Het was niet noodzakelijk vanuit militair oogpunt. Het verzwakte het regime van Hitler niet. Het was een machtsvertoon ten aanzien van de Sovjetunie en een waarschuwing voor de Duitse arbeidersklasse om het lot niet in eigen handen te nemen. Het nazi-regime had nauwe banden met de Duitse kapitalistische klasse en werd door de grote bedrijven mee aan de macht geholpen om een socialistische revolutie te vermijden en een nieuwe oorlog voor te bereiden. Na 1945 waren er sterke anti-kapitalistische standpunten en bewegingen in zowel Oost- als West-Duitsland. Het bombardement op Dresden was er op gericht om die bewegingen de kop in te drukken en niet zozeer om het nazi-regime een slag toe te brengen. Het nazi-regime was op dat ogenblik immers al verslagen.
De neo-nazi’s in Duitsland willen de geschiedenis verdraaien. Op 13 februari maakten duizenden anti-fascisten en socialisten in Dresden duidelijk dat we dit niet zullen toelaten. No Pasaran!
Anti-fascistisch protest in ons land
Er staan enkele belangrijke anti-fascistische mobilisaties op de agenda de komende dagen en weken:
- donderdag 18 februari om 19u op het Ladezeuplein te Leuven. Betoging tegen de mogelijke erkenning van NSV op 19/2
- woensdag 24 februari om 19u30 aan de Blandijn te Gent. Betoging tegen de erkenning van NSV en haar Europese meeting dezelfde avond
- donderdag 4 maart om 19u30 op de Dageraadplaats te Antwerpen. Anti-NSV betoging: “Jobs, geen racisme”