De strijd tegen het prestigeproject “Stuttgart 21” bereikt een nieuw hoogtepunt. Dit prestigeproject heeft als doel om het centrale station van de stad te vervangen door een ondergronds station. In de volksmond wordt al gesproken over de “miljarden euro kostende begraafplaats”. Door het project moet onder meer een park verdwijnen. De bevolking neemt dit niet en verzet zich tegen het weggooien van miljarden voor prestige terwijl de arbeiders en jongeren het moeten doen met besparingen. Het verzet botste eerder op bijzonder harde politierepressie.
Op donderdag was er een scholierenstaking van “Jongerenoffensief tegen Stuttgart 21”. Deze campagne werd mee opgezet door leden van de jongeren van Die Linke en door activisten van Sozialistische Alternative (SAV, de Duitse zusterorganisatie van LSP). De scholierenstaking had als centrale eis dat het geld voor Stuttgart 21 zou worden gebruikt voor onderwijs. De jongeren maakten bovendien duidelijk dat betogen op zich niet volstaat. Er zijn sinds augustus om de twee weken betogingen met telkens meer dan 10.000 aanwezigen en er zijn nog andere acties. Maar intussen is al begonnen met de afbraak van de noordelijke vleugel van het station.
Er is een grote steun voor het protest, er waren al blokkades en bezettingen. Dit heeft het project zeker moeilijker gemaakt, maar het volstond nog niet om het te stoppen. De scholieren verzamelden afgelopen donderdag in het park. Er waren al zo’n 2.000 jongeren aanwezig toen velen een SMS kregen met het bericht dat de politie de betogers uit het park aan het verdrijven was zodat er kon gestart worden met het neerhalen van de bomen in het park. De jonge betogers trokken meteen verder in het park om dit te verdedigen.
Politiegeweld
De jongeren trokken samen met de activisten die al wekenlang in het park zijn om de werken te stoppen, naar de politiewagens om daar een sit-in te houden zodat de politie niet zomaar het park kon betreden. Er was vreedzaam verzet van de jongeren en de betogers.
Hierop besloot de politie om met geweld het park te betreden. De matrakken werden boven gehaald net als de pepperspray en het waterkanon. Daarmee werden 14-jarigen en gepensioneerden aangevallen. Ondanks het brutale geweld, werd nog urenlang geblokkeerd. Het waterkanon kon slechts meter per meter vooruit geraken. Zodra betogers vlak voor het waterkanon het moesten opgeven, waren er al anderen die de blokkade vervoegden. De vooruitgang van de politie verliep traag, intussen werden andere betogers opgetrommeld via SMS en telefoon. Steeds meer arbeiders, gepensioneerden en jongeren sloten zich bij de actie aan.
Het gevecht duurde een volledige dag, er waren uiteindelijk wellicht meer dan 20.000 betogers in het park. De media spraken van 500 tot 1.000 gewonden, waarvan 100 jonge scholieren. Verschillende betogers liepen breuken op, een jongere een schedelbreuk. Twee mensen hadden ernstige oogletsels omdat het waterkanon recht in hun gezicht had gespoten, een van hen kan het gezicht verliezen langs een kant. Er werd gezegd dat een oudere vrouw op weg naar het ziekenhuis overleed nadat ze werd neergeslagen door een agent.
Wij stonden vooraan in de blokkade en zorgden ervoor dat de politie het park niet kon leegruimen voor de betoging was aangezwollen.
De foto’s van het politiegeweld zorgden voor een schok in Duitsland. Er waren dezelfde dag en de hieropvolgende dagen protestacties in heel wat steden. Ook daar speelden onze leden vaak een grote rol in. Het politiegeweld was een ramp voor de PR-strategie van de krachten achter Stuttgart 21.
Er werd geprobeerd om het geweld te rechtvaardigen met de stelling dat de politie door jongeren was aangevallen waarbij de jongeren stenen en pepperspray bij hadden. Een uur na deze verklaring moest de politie het intrekken wegens een gebrek aan bewijs. Duizenden mensen hadden zelf gezien wat er was gebeurd en er verscheen videomateriaal op het internet.
Het bedrijf dat het park wou vernietigen, is gevestigd in het kiesdistrict van de lokale minister van binnenlandse zaken in Baden-Württemberg. Hij is tevens verantwoordelijk voor de politie die de aanval uitvoerde. De spoorwegdirectie kreeg het bevel om de bomen in het park nog niet neer te halen omdat informatie ontbrak over de ecologische gevolgen. Dit bevel werd genegeerd. Het gewelddadige politieoptreden was dus gericht op het verdedigen van een illegale maatregel die werd doorgevoerd door vrienden van de lokale minister. Dat zegt voor over heel dit project: bij de afbraak van de noordelijke vleugel van het station werden heel wat regels genegeerd. Het volledige project dient enkel de belangen van bouwbedrijven, vastgoedspeculanten, banken,… en die hebben allemaal in meer of mindere mate banden met de lokale en nationale politici.
Een politieke ramp
De autoriteiten slaagden er in om een deel van het park onder controle te krijgen en de eerste 25 bomen te vellen, maar politiek gezien was het een ramp voor het establishment. Afgelopen vrijdag kreeg de geplande vrijdagbetoging een enorme steun. Het werd de grootste betoging totnutoe met maar liefst 100.000 deelnemers die hun vastberadenheid toonden tegen “Stuttgart 21” en tegen het politiegeweld tegenover de jongeren. Dit was een enorm krachtige betoging, de stad Stuttgart telt zowat 600.000 inwoners.
Verschillende sprekers verwierpen het politiegeweld of getuigden ervan. Florian Tuniotti sprak in naam van “Jongerenoffensief” en is ook lid van SAV. Hij legde uit wat er de dag voordien was gebeurd en stelde dat er bewust voor werd gekozen om het politie-offensief in het park te laten samenvallen met de scholierenstaking om zo rellen uit te lokken en de betogers voor het geweld verantwoordelijk te stellen om de beweging te verdelen. Dat is niet gelukt. De beweging is groter dan ooit en Stuttgart 21 is een nationaal thema geworden. Er waren afgelopen weekend acties in heel wat steden, met 400 betogers voor het station in Berlijn of 150 in Keulen.
Wij kwamen in Stuttgart tussen met activisten uit verschillende steden. We verkochten op twee dagen tijd meer dan 350 bladen en haalden meer dan 1500 euro strijdfonds op. Veel mensen willen meer weten en dit weekend sloten drie nieuwe leden aan.
De beweging in Stuttgart is een massabeweging met een specifiek karakter. Het blijft een one-issue campagne en er zijn heel wat illusies in bijvoorbeeld de Groenen. Dat kan een uitdrukking vinden bij de volgende regionale verkiezingen in maart 2011. Tegelijk zet de beweging de kwestie van directie actie op de agenda en waren er duizenden deelnemers aan blokkades. De lokale regering (die volledig wordt gesteund door kanselier Merkel) en het spoorbedrijf gaan in tegen de meerderheid van de bevolking, wat meteen een aantal politieke vragen opwerpt bij de activisten. Dat werd versterkt door het politiegeweld. Oudere mannen in maatpak roepen naar de politie, “varkens” noemen ze de agenten. Opgetutte vrouwen die tot voor kort wellicht voor de conservatieven stemden, geven een bijdrage voor de activisten die het park bezetten en daar al wekenlang in boomhutten verblijven. Duizenden mensen hebben een badge op en er wordt overal gediscussieerd.
Beweging democratisch organiseren
Het spontane karakter van de beweging en het feit dat deze niet wordt gecontroleerd door enig bureaucratisch apparaat biedt een aantal voordelen, maar anderzijds maakt het dat de beweging op beperkingen botst naarmate de strijd intenser wordt. Betogingen op zich zullen niet volstaan om het project te stoppen. De beweging is massaal maar niet genoeg georganiseerd en nog niet groot genoeg. Indien er afgelopen donderdag in het park geen 20.000 maar 100.000 mensen waren geweest met duizenden die bereid waren om te blokkeren, dan had de politie haar offensief op een bepaald ogenblik wel moeten stoppen. We moeten ons actief organiseren in de wijken, scholen en op de werkvloer. We hebben democratische structuren en coördinatie nodig. De vakbonden moeten hun passieve houding achterwege laten, hun leden nemen wel actief deel aan de acties. Een vakbondsmilitant van SAV stelde dat er op zijn bedrijf nog nooit zoveel arbeiders deelnamen aan een betoging. Maar dit gebeurt individueel en niet op een georganiseerde wijze. We moeten de campagne ook in de vakbonden op de werkvloer voeren met een informatie- en mobilisatiecampagne voor betogingen en blokkades en ook stakingsacties tegen Stuttgart 21.
Een volgende poging om de werken verder te zetten, moet niet enkel op het protest van jongeren botsen maar ook op dat van hun ouders. De vakbonden moeten een actieve rol spelen en de linkse partij Die Linke moet een nationale campagne opzetten om het verzet in Stuttgart verder uit te bouwen.
Stuur ons solidariteitsberichten via jugendoffensive@yahoo.de en stuttgart@sav-online.de