Op 24 november namen op nationaal vlak maar liefst 130.000 studenten en scholieren deel aan de grootste protestacties van jongeren in 25 jaar. Er was een strijdbare sfeer naargelang de jongeren hun kracht ontdekten en merkten dat ze samen vastberaden de strijd kunnen aangaan tegen de harde besparingen. Een week, op 30 november, later volgden nieuwe protestacties. En intussen zijn er ook bezettingsacties aan verschillende universiteiten.
Voor 24 november werd door Youth Fight for Jobs (YFJ) opgeroepen tot heel wat acties en in heel wat gevallen waren we de organisator of mede-initiatiefnemer van de protestacties. We houden lokale bijeenkomsten in het land over de volgende stappen van het verzet en deze bijeenkomsten kennen een enorm succes. De steun voor de actievoerende studenten in de samenleving is enorm groot. Het parlement van Wales en dat van Schotland kondigden al aan dat de studiebeurs Education Maintenace Allowance (EMA) in hun regio’s wel behouden blijft. Dat is een eerste overwinning, het maakt duidelijk dat actievoeren een effect kan hebben.
Het is mogelijk om de besparingen te stoppen, maar dan moeten we de acties opvoeren. Door ons beter te organiseren en de acties beter voor te bereiden en te coördineren, kan de regering worden gestopt. We moeten gaan naar een nationale actiedag waarmee het volledige onderwijs wordt plat gelegd. Daartoe moeten we ons in de scholen en aan de universiteiten organiseren, maar ook op lokaal en regionaal niveau tot coördinatiebijeenkomsten komen.
Komend weekend is er een nationale bijeenkomst van Youth Fight For Jobs en Socialist Students. De Actief Linkse Studenten zullen daar een vertegenwoordiger naar toe sturen. Op deze nationale bijeenkomst zal onder meer gediscussieerd worden over volgende acties en stappen. De datum van de stemming in het parlement, mogelijk nog voor kerstmis, moet een volgende aandachtspunt voor de beweging worden. Dat wordt een “Dag X”. We moeten plannen maken om die dag alles plat te leggen en massaal op straat te komen. Vanuit regio’s waar dit mogelijk is, moet naar Londen worden getrokken om aan het parlement te betogen. Elders zijn regionale betogingen noodzakelijk.
De officiële studentenvertegenwoordiging van de NUS (National Union of Students) weigerde om te mobiliseren naar 24 november. NUS-voorzitter Aaron Porter veroordeelde de oproep tot nationale acties. Als de NUS haar gewicht achter de acties had gezet, waren er wellicht nog grotere betogingen geweest. Porter heeft zich vervolgens verontschuldigd omdat er geen leiding werd gegeven aan het protest en hij stelde dat de NUS alsnog zou oproepen tot een actiedag op “Dag X”. Wat dit concreet betekent, is nog onduidelijk. Wel duidelijk is dat we niet op de NUS moeten rekenen om richting en leiding aan de beweging te geven.
De jongeren moeten zichzelf organiseren en contacten leggen met de vakbonden en anti-besparingsgroepen om samen in actie te komen. De Londense afdeling van de docentenvakbond UCU steunt al de oproep voor een betoging op Dag X, andere vakbonden moeten dit ondersteunen en eveneens delegaties sturen.
De aanvallen van de regering zijn niet enkel gericht op het onderwijs. Ook de gewone werkenden en de openbare diensten worden onder vuur genomen. Op 24 november werden een aantal acties georganiseerd door lokale anti-besparingsgroepen, op andere plaatsen waren er sprekers van dergelijke groepen en van de onderwijsbonden.
De jongeren moeten daar de nadruk op leggen. Ze kunnen zelf een dynamisch element in het verzet brengen, maar uiteindelijk moet het patronaat worden geraakt waar het pijn doet: in hun portemonnee. Enkel dan zullen de grote bedrijven en hun politici luisteren. Massaal protest kan gekoppeld aan stakingsacties leiden tot het intrekken van de besparingen. Dat is hoe Thatcher 20 jaar geleden de gehate Poll Tax moest intrekken.
Bij de lokale verkiezingen van mei moeten de jongeren overwegen om zelf kandidaten naar voor te schuiven of te steunen. Kandidaten die gesteund worden vanuit anti-besparingsgroepen en die zich baseren op het actieve verzet op straat, kunnen daarbij een verschil maken.
De jongeren zijn vandaag in strijd voor hun toekomst. Een klein maar belangrijk deel van de jongeren staat open voor socialistische opvattingen. De acties vandaag gaan verder dan het jongerenprotest tegen de oorlog in Irak. Een ernstige en vastberaden beweging kan potentieel de regering tot toegevingen dwingen.
Verslagen uit verschillende regio’s
De studenten van alle drie de universiteiten en heel wat hogescholen betoogden in Leeds. Socialist Students lag mee aan de basis van de campagne “Leeds University Against Cuts”. Er kwamen 3.000 jongeren naar de betoging. Nadien trokken ze naar de universiteit waar 700 studenten een centraal gebouw bezet hielden.
Er kwamen jongeren vanuit Londen naar Trafalgar Square. Velen brachten eigen protestborden mee. De slogans waren duidelijk: deze besparingen zijn niet rechtvaardig en we zullen er tegen strijden. Met Youth fight for Jobs konden we de toevloed aan onze stand amper aan, honderden jongeren wilden meer informatie of actief worden. De betoging waartoe door Youth Fight for Jobs werd opgeroepen, was massaal. We liepen met 8.000 door de hoofdstad. De politie besloot om ons te omsingelen en liet de laatste betogers pas tegen 22u vrij.
In Cardiff was er een betoging met 2.000 aanwezigen en na de betoging gingen 300 studenten over tot de bezetting van Cardiff University. De universiteit nodigde de studenten uit om hun eisen naar voor te brengen.
In Bristol betoogden 4.000 jongeren en arbeiders. De politie maakte er een kat-en-muisspel van: de betoging werd omsingeld door oproerpolitie. We betoogden toch naar de universiteit waar de politie hoopte dat de betoging zou stoppen. Hierop trokken we verder naar het stadscentrum. De politie sloot de betoging in, maar intussen waren andere studenten er in geslaagd om een gebouw van de universiteit te bezetten.
In het noorden van Engeland werd onder meer betoogd in Newcastle. Er waren meer dan 3.000 jonge betogers op de actie die werd georganiseerd door Youth Fight for Jobs. Omstaanders steunden de jonge actievoerders en sloten zich bij de actie aan. Veel jongeren hadden zelfgemaakte protestborden bij, enkele opvallende slogans: “Ik ben zo kwaad dat ik een protestbord heb gemaakt” of nog: “Jullie hebben jullie onderwijs genoten, sta mij dat ook toe.” Na de actie hielden 70 studenten een gebouw van de universiteit bezet.
In Manchester trokken 3.000 jongeren door de binnenstad. De politie probeerde de betoging naar een verlaten gedeelte van de stad om te leiden, maar we wilden naar het stadscentrum zodat ons protest zeker zou worden gehoord. Een meerderheid van de betogers trok dan ook naar het centrum, een kleiner deel volgde de richtlijnen van de politie. Nadien kwamen beide groepen terug samen en werd een gebouw bezet.
In het stadje Bury waren er 1.400 hogeschoolstudenten die op straat kwamen en protesteerden voor het stadhuis. Er was heel wat applaus voor de toespraak van Paul Gerrard, een gepensioneerde leerkracht en lid van de Socialist Party. In Liverpool waren er 2.000 studenten en scholieren op straat gekomen. Het verkeer in de binnenstad was volledig ontregeld. Omstaanders moedigden de jonge betogers aan. De politie was massaal aanwezig om de betogers te intimideren. Er waren helikopters, combi’s, paarden en de politie nam foto’s van de betogers.
De oproep van Youth fight for Jobs voor een actie in Winchester bracht meer dan 1.000 jongeren op de been. De lokale voorzitter van de NUS is een lid van de Socialist Party. Hij verklaarde op de regionale televisie: “We kunnen deze besparingen stoppen.”
Om het protest ook duidelijk te maken bij de partij van vice-premier Nick Clegg (Liberaal Democraten) trokken we eerder met de Socialist Students naar het kantoor van Nick Clegg in Sheffield. Op de actiedag volgde een sterke betoging met 3.000 aanwezigen gevolgd door een bezettingsactie aan de universiteit. Deze bezetting kreeg de steun van de vakbonden PCS, Unison en UCU.
In het zuiden van Engeland werd eveneens betoogd, in Brighton kwamen 3.000 jongeren op straat. Voor veel scholieren was dit hun eerste betoging ooit, maar zeker niet de laatste. Op 30 november volgden nieuwe acties met onder meer een strijdbaar protest in Southampton (zie foto hieronder).