Afgelopen weekend waren er opnieuw twee grote studentenbetogingen in Groot-Brittannië. Er werd zowel in Londen als in Manchester betoogd. De studentenbetoging in Manchester viel samen met de eerder geplande vakbondsbetoging. Het was belangrijk om de band tussen studenten en vakbondsmilitanten te leggen.
Het was spijtig dat er daarnaast nog een andere betoging werd opgezet in Londen, maar op de betoging zelf begrepen de meeste aanwezigen de noodzaak van eenheid en er werden slogans geroepen zoals: “Arbeiders, studenten, een strijd, een front”. Op de protestborden was er niet alleen aandacht voor de besparingen in het onderwijs, maar werd ingegaan tegen alle besparingen.
Onder de betogers werd vaak verwezen naar Tunesië en Egypte. Een aantal betogers riep de slogan: “Laat ons nog wat verder gaan, laten we het op zijn Egyptisch doen”. De betogers begrepen dat de heersers en dictators in landen als Egypte de vrienden zijn van onze machthebbers en dat ze overal proberen om te besparen op onze openbare diensten en ons onderwijs.
Een op de vijf studenten die afstudeert, is nu werkloos in Groot-Brittannië. Dat is het hoogste cijfer sinds 1995 en het maakt duidelijk dat dit systeem niet in staat is om iedereen werk aan te bieden. Waarom tot 9.000 pond inschrijvingsgeld per jaar betalen, als je achteraf niet eens werkzekerheid hebt?
Op de betoging in Manchester waren er tot 10.000 aanwezigen. Er waren veel jongeren maar ook veel vakbondsmilitanten. De ambtenarenbond PCS en de vakbond van personeel in het hoger onderwijs, UCU, stonden vooraan in het protest. Deze betoging toonde het enorme potentieel voor de nationale vakbondsbetoging van 26 maart.
Youth Fight For Jobs pleitte voor een algemene staking in het onderwijs. De betogers trokken naar de universiteit, jammer genoeg wel op enige afstand van het stadscentrum, en vervolgens werd aangesloten bij de vakbondsbijeenkomst in het park Platt Fields. De vicevoorzitter van de studentenvakbond NUS werd door de betogers uitgejouwd, eerder vertrok NUS-voorzitter Aaron Porter van de betoging omdat er algemene tegenstand was. Maar ook andere sprekers van de vakbondsfederatie TUC verging het niet beter, het leek alsof de officiële vakbondsleiding er alles aan had gedaan om zo saai mogelijke Labour-gezinde sprekers te boeken voor deze actie.
Er waren gelukkig enkele uitzonderingen, zo waren er strijdbare toespraken van Matt Wrack van de brandweervakbond en van Jane Warburton, regionale jongerenorganisator van de ambtenarenbond PCS. De betoging maakte het potentieel duidelijk, we moeten nu de strijd degelijk organiseren en ingaan tegen alle besparingen. De betoging van 26 maart biedt enorme kansen om een massale mobilisatie op de been te brengen. Dat zou een uitstekende stap in de richting van een algemene staking kunnen vormen.