De voorbije maanden publiceerde Wikileaks een grote hoeveelheid Amerikaanse geheime informatie. De informatie deed een aantal maskers vallen. Bij de oorlog “ter bevrijding” van Afghanistan vallen duizenden burgerdoden meer dan voorheen werd gerapporteerd. Speciale troepen worden ingezet om verdachten te executeren zonder proces en het aantal aanvallen door de Taliban neemt toe.
In Irak vielen er minstens 15.000 burgerdoden meer dan voorheen door de VS werd erkend. Er zijn meer dan 900 gedocumenteerde voorvallen van martelingen door Irakese veiligheidstroepen. Privébedrijven kopen wapens op van militanten om ze later tegen burgers te gebruiken. Op diplomatiek vlak wordt de weinig subtiele houding tegenover democratische waarden duidelijk: van geheime bombardementen in Jemen en Pakistan tot onderhandelingen met Arabische dictaturen om samen te spannen tegen andere dictators.
De lekken begonnen bij Bradley Manning, die vanaf eind 2009 dienst deed in Irak als informatie-analist. Hij besefte al snel dat hij deel uitmaakte van een politiek van het onderdrukken van iedere vorm van kritiek op het Irakese regime. Hij moest kritieken opsporen waarna de dissidenten door het Amerikaanse leger werden opgezocht en overgedragen aan de Irakese autoriteiten. Het feit dat deze dissidenten vervolgens wellicht aan martelingen onderworpen werden, was er voor Manning te veel aan. Hij protesteerde bij zijn oversten, maar die zeiden dat hij gewoon moest voortwerken. Manning verzette zich en stuurde informatie door naar Wikileaks.
Deze informatie verscheen in de kranten Le Monde, El Pais, The Guardian, New York Times, Der Spiegel, en iets later op de website van Wikileaks. Dat gebeurde na een grondige redactie en een aantal documenten werden ook ter beschikking van de Amerikaanse overheid gesteld. Dat een dergelijk gecontroleerde vrijgave van documenten alsnog zoveel reactie teweeg brengt, is opvallend.
De reactie van het establishment had niet zozeer betrekking op de inhoud, maar wel op de wijze waarop Wikileaks stelselmatig documenten vrijgaf. Het establishment reageerde met een campagne tegen Wikileaks en het boegbeeld van deze site, Assange. Wat begon als een Zweeds onderzoek naar mogelijke seksuele vergrijpen van Assange mondde uit in een internationaal arrestatiebevel en diens mediagenieke arrestatie in het Verenigd Koninkrijk.
Het protest tegen de vervolging van Wikileaks beperkt zich voorlopig spijtig genoeg vooral tot Assange. Bradley Manning zit intussen al meer dan zeven maanden in een isoleercel en dreigt een gevangenisstraf tot 80 jaar te krijgen als hij al niet de doodstraf krijgt! Het protest tegen dit mogelijke vonnis komt intussen op gang en wordt gesteund door onder meer de anti-oorlogsactiviste Cindy Sheehan en Socialist Alternative (het CWI in de VS).
De uitgelekte documenten hebben het bloedige karakter van het imperialisme aangetoond. Bovendien wordt gezocht naar zondebokken die moeten betalen voor een misdaad die er enkel uit bestond dat enkele maskers van het imperialisme werden neergehaald.
> Lees ook: WikiLeaks, state repression and the limits of the ‘new media’