De afgelopen maanden kwam het ongenoegen wereldwijd tot uitbarsten. Er waren algemene stakingen in Griekenland, revoluties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en tussendoor ook nog bewegingen zoals deze van de “misnoegde” jongeren die pleinen bezet hielden in Spanje. Telkens werd de wijd verspreide woede omgezet in actie waardoor de omvang van de woede en het ongenoegen pas echt duidelijk werd.
Vandaag nemen de tekorten steeds meer toe: een gebrek aan opvangplaatsen voor kinderen, te weinig scholen, een tekort aan onderwijzend personeel, een tekort aan betaalbare huisvesting, te weinig werk en tenslotte te weinig plaatsen in de rusthuizen waar bovendien te weinig personeel is. Je zou voor minder misnoegd zijn! En dan willen de Europese politici daar nog een schep bovenop doen door de verschillende nationale besparingsplannen te bevestigen en te verplichten op Europees niveau.
De Grieken verzetten zich tegen de enorme besparingsplannen die hen worden opgedrongen. De Europese Unie en het IMF zijn de levensstandaard van de Griekse bevolking verder aan het kelderen, ook al bleek de afgelopen maanden dat het besparingsbeleid geen einde maakt aan de crisis. Bij ons wordt het voorgesteld alsof de Griekse bevolking verantwoordelijk is voor de crisis, maar het zijn wel degelijk de banken en speculanten die het land de dieperik in sturen. Waarom zou de gewone bevolking daarvoor moeten opdraaien?
Het ongenoegen doorheen de wereld kent enkele gemeenschappelijke oorzaken: een gebrek aan toekomstperspectief voor jongeren, lage lonen en jobonzekerheid voor wie werk heeft en een totaal gebrek aan inspraak of betrokkenheid van de meerderheid van de bevolking bij het huidige systeem. Dit systeem en haar politici verdedigen enkel de belangen van de banken en de multinationals. Dat ondermijnt onze levensstandaard maar ook onze planeet. Denk maar aan de kernramp in Fukushima of de aanhoudende klimaatveranderingen.
De gemeenschap gaat gebukt onder de winsthonger van de privé. We worden vandaag gevraagd om te besparen omdat de regeringen de private gokschulden van de banken hebben overgenomen. Dat zal ook bij ons leiden tot besparingen op de openbare diensten en de lonen. De politici zijn al meer dan een jaar aan het ruziën over de regeringsvorming, maar over één zaak zijn ze het allemaal eens: er moet bespaard worden en dit op onze kap.
We kunnen maar beter een voorbeeld nemen aan het verzet in Griekenland en Spanje. Daar werd het ongenoegen omgezet in actie. Het wordt tijd om het verzet één te maken doorheen Europa. Waarom niet gaan naar een algemene staking in heel Europa? Dan kunnen we duidelijk maken dat we het besparingsbeleid niet aanvaarden en dat we ons niet laten verdelen. Samen staan we sterk en kunnen we het ongenoegen omzetten in vastberaden democratisch bediscussieerde massa-acties. De linkse socialisten willen daar alvast voor opkomen en pleiten voor een socialistisch alternatief op het failliete kapitalisme. Sluit je bij ons aan!