Een week na de rellen in Londen hield de campagne ‘Jongeren in strijd voor werk’ samen met een Turkse jongerengroep een meeting in Tottenham. Daarop waren er 90 aanwezigen. Er was ook een betoging doorheen het noorden van Londen, van Hackney naar Tottenham, met 3.000 deelnemers. De jongeren zoeken banden met de arbeidersbeweging om samen op te komen voor werk en een toekomst.
Geslaagde meeting in Tottenham
De meeting in Tottenham werd voorgezeten door de Londense organisator van Youth Fight for Jobs, Suzanne Beishon, en werd ingeleid door Steve Hedley van de transportvakbond RMT en Vik Chechi van Youth Fight for Jobs. Er werd vooral gesproken door de aanwezigen die hun mening gaven.
De tussenkomsten van een erg gevarieerd publiek van alle leeftijden en achtergronden kwamen allemaal tot een zelfde conclusie: de jongeren hadden alle redenen om kwaad te zijn, maar de rellen zijn voor niemand een stap vooruit.
Dit betekent niet dat we de hypocriete veroordelingen door de traditionele media en politici volgen. We moeten op een ernstige wijze nagaan van waar de rellen kwamen en hoe de jongeren zich het beste kunnen organiseren om in actie te komen tegenover de vele problemen waarmee werkende mensen in Londen te maken hebben.
Voor de meeting was er een protestactie tegen de sluiting van de jongerendiensten door de gemeenteraad van Haringey, waar een Labour-meerderheid aan de macht is. Er werden ook plannen gemaakt voor nieuwe acties tegen de besparingen van de gemeenteraad. Er kwam harde kritiek op het lokale parlementslid, David Lammy (Labour). Die heeft steevast geweigerd om te spreken over de reële problemen van de lokale bevolking en hij heeft zich nooit verzet tegen het besparingsbeleid en de repressieve aanpak van de jongeren.
Ideeën rond de noodzaak van eigen anti-besparingskandidaten bij verkiezingen en de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij vonden een goede respons.
De aanwezigen merkten op dat er een groot contrast is tussen de vervolging van de relschoppers en de vervolging van diegenen die onze openbare diensten ‘plunderen’. Financieminister Osborne stelt zelfs voor om de belastingen voor de rijksten verder te verlagen.
Een jongere uit de buurt, Young Deacon, bracht een optreden met het liedje “Failed by the system”. Een jonge leerkracht, Zoe, zei dat ze woedend is als ze ziet hoe alle lokale jongeren aan de schandpaal worden genageld in de media en hoe veel van haar leerlingen snel als hopeloos worden bestempeld.
De discussie zal verder gaan. Wij roepen op tot een onafhankelijk onderzoek onder leiding van de vakbonden en de gemeenschap naar de dood van Mark Duggan en de rellen. Vakbondsmilitanten hadden het over de noodzaak van verzet tegen de besparingen, in de herfst moet het protest tegen de aanvallen op de pensioenen worden voortgezet. Er komt op 11 september een actie van het Netwerk van Delegees (National Shopstewards Network) aan de vakbondsfederatie TUC om georganiseerde stakingsacties van de volledige publieke sector te eisen. Die actie wordt gesteund door onder meer Nina Franklin (voorzitter van de lerarenbond NUT), Bob Crow (van de transportbond RMT) en Mark Serwotka (van de ambtenarenbond PCS).
Betoging in Noord-Londen: Arbeiders en jongeren, samen sterk
Op 13 augustus trokken zowat 3000 betogers van Hackney naar Tottenham Green. De Socialist Party en Youth Fight for Jobs zorgden ervoor dat eisen rond meer werk, tegen de besparingen, tegen racisme en voor gratis en degelijk onderwijs door iedereen werden gehoord.
Een lokale jeugdwerker die aan de betoging deelnam, zei dat hij kwaad is omdat “jongerendiensten amper middelen krijgen, terwijl de politici niet aarzelen om zichzelf rijkelijke te bedienen.”
Hoe kunnen de politici het over “criminaliteit” hebben als ze zelf betrokken zijn bij het afluisterschandaal van News of the World en als er enkele maanden geleden nog een schandaal was rond de enorme persoonlijke uitgaven van politici die op de gemeenschap worden afgewenteld. De politici waren kwaad omdat ze uit hun luxe-vakantieoorden moesten terugkeren, de jongeren in Londen hebben veelal geen werk en geen mogelijk om op vakantie te gaan.
De betoging eindigde met een meeting waarop er een open micro was. Velen wilden daar gebruik van maken om op te roepen tot verdere acties. De eerste spreker was Brian Debus, lid van de Socialist Party en voorzitter van de ‘Trades Council’ (vakbondsraad) van Hackney. Hij haalde uit naar de inhaligheid van de bankiers en toppolitici. De miljonair David Cameron gebruikte gemeenschapsmiddelen om zijn tuin te onderhouden. Met welk recht kan Cameron het hebben over het verval van waarden en normen?
Suzanne Beishon van Youth Fight for Jobs eiste een onmiddellijk stopzetten van het besparingsbeleid en de heropening van de jeugdcentra die als gevolg van de besparingen de deuren moesten sluiten. Met de betoging werd ook werk geëist voor de jongeren. In Londen is een op de vijf jongeren werkloos. Vik Chechi, Unison-delegee aan de universiteit van Queen Mary, eiste investeringen in werk en een samenleving die uitgaat van de behoeften van de bevolking. Hij riep de vakbonden op om voort te bouwen op het succes van de betoging van 26 maart en de staking van de ambtenaren op 30 juni. Een volgende stap zou een algemene 24-urenstaking kunnen zijn.
Claire Laker-Mansfield, organisator van Socialist Students, zei dat er wel miljarden zijn voor de banken maar voor de jongeren is er niet eens genoeg geld om een wekelijkse studiebeurs van 30 pond te betalen. De afschaffing van de studiebeurs moet onmiddellijk worden ingetrokken.
Een buurtbewoner uit Tottenham stelde dat het schandalig is dat de gezinnen van relschoppers uit hun huis dreigen te worden gezet. Bovendien zijn er zware straffen voor de jongeren. Dat is niet de benadering die Cameron had tegenover zijn goede vriend Andy Coulson, een hoofdrolspeler in het Murdochgate-schandaal. Die kreeg van Cameron wel een tweede kans.
Clare Doyle van de Socialist Party stond in 1981 bekend als “Rode Clare’ omwille van haar haarkleur en haar socialistische opvattingen die ze naar voor bracht in Brixton bij de rellen van 1981. Clare stelde dat er sindsdien niet veel is veranderd voor jongeren. Ze stelde dat de regering en het patronaat een zware verantwoordelijkheid dragen. Het kapitalisme is een systeem van ‘plunderaars’ terwijl de meerderheid van de bevolking amper toegang heeft tot werk, onderwijs en een toekomst. De besparingen komen van alle drie de grote partijen, er moet een nieuwe partij van de arbeiders en hun gezinnen komen om het verzet tegen de besparingen een stem te geven.