De rechtse Chileense president Sebastián Piñera en onderwijsminister Felipe Bulnes hebben samen met de werkgevers, die ook de media controleren, hun campagne tegen het studentenprotest opgevoerd. Er zijn intussen al vijf maanden lang betogingen van jongeren die opkomen voor gratis onderwijs voor iedereen. De regering en haar bondgenoten bij de grote bedrijven proberen de studentenbewegingen nu als gewelddadig af te doen.
Deze regering trekt geen lessen uit haar eigen ervaringen. Eerder werd de media ingezet in een propagandacampagne rond de redding van 33 mijnwerkers vorig jaar. In september was er een poging om een vliegtuigramp op de Juan Fernández eilanden waarbij tal van doden vielen te gebruiken om de aandacht van de studentenbeweging af te leiden. De redding van de mijnwerkers zorgde ervoor dat de steun voor de regering sterk de hoogte in ging, maar de neergang was even snel en groot. Met de vliegtuigramp haalde de regering enkele extra procentpunten steun in de peilingen, maar ze slaagde er niet in om de studentenbeweging te stoppen. De studentenbeweging en de eis voor gratis onderwijs krijgen nog steeds de steun van 80% van de bevolking. De huidige ‘campagne tegen geweld’ zal daar niets aan veranderen. Grote delen van de bevolking beseffen dat deze campagne een strategie van de regering is.
Het startschot voor de campagne kwam van ‘La Moneda’ (het presidentieel paleis). Daar werd gesteld dat de studentenbeweging met geweld moet worden gelijkgesteld en dat zoveel mogelijk aandacht moet worden gegeven aan gemaskerde betogers. Het is geen toeval dat alle televisiezenders het nieuws over de studentenbeweging illustreren met beelden van barricades en straatgevechten. De beelden daarvan worden steeds opnieuw getoond. Dit moet de indruk wekken dat dergelijke incidenten dagelijkse kost zijn. Nochtans gaat het veelal om beelden die al ouder zijn. Het radionieuws wordt algemeen als meer geloofwaardig beschouwd. Een groot deel van de bevolking hecht steeds minder geloof aan wat het televisienieuws zegt. Dat varieert immers van openlijke leugens tot een verkeerde voorstelling van wat gebeurt.
De oproerpolitie kreeg het bevel om vreedzame betogers hard aan te pakken terwijl de kleine minderheid van betogers die schade aanrichten ongemoeid worden gelaten. Zo was er een incident waarbij een bus in brand werd gestoken. De beelden daarvan werden een centraal punt in het nieuws. Alle zenders bestookten er de kijkers mee.
De arrogante opstelling van onderwijsminister Felipe Bulnes is een onderdeel van deze strategie. Hij provoceert de studenten en doet er alles aan om gewelddadige reacties uit te lokken. Het gaat gepaard met cynische oproepen tot ‘dialoog’ met de regering.
De massale betogingen van de studenten en het feit dat 80% van de bevolking deze acties steunt, betekent dat de regering van de grote bedrijven er niet in slaagt om de mening van de meerderheid te veranderen. Dit maakt duidelijk dat een dictatoriale minderheid haar beleid oplegt zodat de grote bedrijven extra winsten kunnen maken terwijl het onderwijs wordt geplunderd door toplui en bankiers.
Private universiteiten halen miljoenen dollars uit de kast om bedrieglijke reclamecampagnes te voeren om toekomstige ‘klanten’ aan te trekken. Ze gebruiken dit geld om de potentiële ‘klanten’ een fantastische toekomst te beloven, maar de realiteit ziet er anders uit. Het enige wat van tel is, zijn de winsten van de onderwijshandelaars.
Het uiteindelijke doel van de regering is om nieuwe wetten op te leggen op basis van het excuus dat er een klein aantal gewelddadige betogers is. Er wordt in feite geprobeerd om sociale strijd te criminaliseren en om studenten die hun hogeschool of universiteit bezetten op te pakken. Hiermee kan ook arbeidersstrijd worden gecriminaliseerd, vooral het personeel uit de gezondheidssector ligt onder vuur. De gezondheidszorg kent een crisis en zal onvermijdelijk leiden tot een grote strijd van het personeel en de gebruikers. De regering wil daar nu al op inspelen door de mogelijkheden van verzet te beperken.
De regering- Piñera werpt zich op als een trouwe erfgenaam van de dictatuur. De regering wil misschien niet direct terugkeren naar een openlijke militaire dictatuur, maar er zijn intussen wel pogingen om hun visie op te leggen door de repressie op te voeren. Dat zal niet lukken, het is zelfs Pinochet niet gelukt. Ondanks de martelingen en de dood van duizenden Chileense arbeiders en jongeren, kwamen de arbeiders en jongeren op straat om een einde te maken aan de dictatuur van dezelfde kapitalisten die vandaag Piñera steunen.
De studentenstrijd heeft de verdienste dat wordt aangetoond dat het mogelijk is om in verzet te gaan tegen het onrechtvaardige system dat wordt opgelegd door de dictatuur van de grote bedrijven. We zien het begin van een nieuw tijdperk van strijd tegen de afbraak van de levensstandaard van de werkende bevolking die intussen al meer dan 40 jaar wordt opgelegd.
In de komende periode moeten de arbeiders op het voorplan treden om een centrale rol te spelen in de strijd tegen de ongelijkheid die uit de kapitalistische winsthonger voortvloeit en in de opbouw van een eigen alternatief.
40 jaar na Chili’s 9/11: arbeiders en jongeren massaal in verzet. Welke lessen uit de overwinning en nederlaag van de Chileense arbeidersbeweging in de jaren ‘70?
In Antwerpen organiseren de Actief Linkse Studenten samen met het Collectief Zudaka een informatie-avond over Chili. We kijken terug op wat de staatsgreep van Pinochet in 1973 maar hebben ook aandacht voor de huidige massale jongerenbeweging.
Welke lessen moeten marxisten en revolutionairen trekken uit de dramatische gebeurtenissen van toen, om een soortgelijke tragedie vandaag en in de toekomst te vermijden? Zoek je zelf een antwoord op deze vragen en/of wil je er met ons mee de discussie over aangaan? Kom dan naar de meeting op de UA op donderdag 3 november om 19u30 in aula R0.10! Hieronder de affiche voor deze vorming.