“Wij zijn met 99%, jullie met 1%”. Deze slogan ging vorig jaar de wereld rond nadat ze het motto werd van de Occupybeweging in de VS. Op 12 mei was er opnieuw een internationale actiedag op alle continenten na een oproep van de Spaanse Indignados (verontwaardigden) en Occupy. Op een gelijkaardige actiedag op 15 oktober 2011 waren er ook in Brussel 10.000 betogers. Gisteren waren er een duizendtal betogers.
Meer dan ooit roepen de tegenstellingen van de kapitalistische samenleving verontwaardiging op. 21% van de Grieken leeft onder de armoedegrens van 470 euro per maand. Maar liefst 400.000 gezinnen hadden er de afgelopen maanden geen enkele vorm van inkomen. In Spanje zijn 50% van de jongeren officieel werkloos. Het besparingsprogramma dat aan de Spaanse bevolking wordt opgelegd, zal de catastrofe enkel erger maken. Zuid-Europa schuift overigens langzaam op naar het Noorden. Ook bij ons staan nog zware besparingsrondes op de agenda, tenminste als we ons niet tijdig verzetten.
De crisis houdt lelijk huis. De koopkracht van de meerderheid van de wereldbevolking staat onder druk. Ondertussen verzamelt een heel klein deel een onmetelijk fortuin. Volgens een recent rapport zijn er vandaag 1.126 dollarmiljardairs. Deze 0,000017% van de wereldbevolking heeft een vermogen van 3500 miljard dollar. Dit is tien maal de totale Belgische staatschuld. Iemand met een gemiddeld Belgisch inkomen zou 100.000 jaar moeten werken (en niets uitgeven) om zo’n fortuin te verzamelen. De helft van dit fortuin volstaat om ervoor te zorgen dat niemand nog honger moet lijden en om iedereen te voorzien in drinkbaar water, basisgezondheidszorg, een dak boven het hoofd en onderwijs.
Dit is geen democratie! Overal op de planeet maken politici het lot van miljarden mensen ondergeschikt aan de belangen van de 1%. Ze duwen miljoenen mensen in een toekomst zonder hoop. Begin april pleegde een 77-jarige Griek zelfmoord, hij schoot zich door het hoofd voor het Griekse parlement. Dimitris Christoulas wou zijn kinderen niet opzadelen met schulden. Politici en geldproblemen dreven hem over de rand van de afgrond. De man zag geen uitweg en wilde een “waardig einde voor ik eten moet zoeken tussen het vuilnis.” Zo schreef hij in zijn afscheidsbrief.
Er zijn vandaag 280 dollarmiljardairs meer dan in 2006. De crisis legt de rijksten geen windeieren. Tegelijk proberen de politieke handlangers van deze 1%, maar ook de media die ze controleren, ons ervan te overtuigen dat wij moeten besparen. Op basis van het kapitalisme rijden we de samenleving in de ravijn. Maar we zijn niet voorbestemd om deze ontwikkeling zomaar te ondergaan. We kunnen ons verzetten, wat meer en meer mensen ook doen. En we hebben een alternatief nodig, geschreven op maat van de 99%. Voor ons is dat een socialistisch alternatief. Werk eraan mee!