In 2005 vermoordden Amerikaanse mariniers 24 burgers in Haditha, Irak. Welke straffen zijn er de afgelopen acht jaar opgelegd aan de daders van dit bloedbad? Een soldaat werd in rang verlaagd met een loonverlies. En dat is het. Vergelijk dit met het lot van Bradley Manning. Die kreeg een celstraf van 136 jaar opgelegd wegens het bekendmaken van een reeks gelijkaardige misdaden door het VS-leger.
Bradley Manning zag in Irak de ware aard van de oorlog en begon diplomatieke gegevens, geheime video’s en andere info over de oorlog te verzamelen. Deze informatie werd op Wikileaks gepubliceerd en toonde aan hoe het vermoorden van burgers en martelen van gevangenen routine was. Hij bracht het verhaal van de hypocrisie van het VS-leger en maakte het lot van tienduizenden burgerdoden bekend.
Manning werd verraden en in 2010 opgepakt. Hij moest drie jaar in eenzame opsluiting wachten op zijn proces. Hij werd opgesloten in een kleine cel, werd regelmatig handboeien omgedaan en volledig naakt gefouilleerd. Het verdict in zijn rechtszaak gaf aan dat dit nog maar het begin was van wat het VS-imperialisme hem wil opleggen.
De aanklagers wilden Manning veroordelen voor ‘hulp aan de vijand’ als kers op de taart van andere ‘misdaden’. Ze wilden zelfs de mogelijkheid van een doodstraf naar voor brengen, maar zo ver is het niet gekomen. Dat ging blijkbaar te ver voor het systeem dat een moedige man als een ‘verrader’ omschrijft.
Als Manning net als vele andere soldaten had gezwegen en gewoon de orders had gevolgd, dan was hij inderdaad schuldig geweest aan het ‘helpen van de vijand.’ De militaire machine die honderdduizenden onschuldige burgers vermoordde in Irak is immers een vijand van de gewone Amerikaanse bevolking en van de mensheid in het algemeen.
Miljoenen soldaten beseften het al op het einde van de Eerste Wereldoorlog: “de echte vijand zit in eigen land”. Het is in de wandelgangen van de machtshebbers dat de grote bedrijven en hun volgzame politici beslissen over het lot van volledige naties. Net zoals Manning kwamen tal van andere voormalige soldaten tot deze conclusie, ze stonden niet toevallig mee vooraan in de Occupybeweging in 2011.
Obama heeft – voor zover dat nog nodig was – nogmaals een bewijs geleverd dat hij geen ‘hoop’ of ‘verandering’ brengt, maar slechts een zoveelste marionet van de 1% rijksten is. De Amerikaanse regering heeft eens te meer aangetoond dat de brutaliteiten en oorlogsmisdaden niet door enkele ‘rotte appels’ worden verricht, maar ingebakken zitten in de wijze waarop de Amerikaanse oorlogsmachine functioneert. Het veroveren en plunderen van een land kan immers enkel met brutaliteit, terreur en martelingen. Het is enkel door een gelijkaardige terreur zoals tegenover Manning dat ze gewone soldaten deze oorlog kunnen laten vechten.
Het handboek van het VS-leger stelt dat soldaten de plicht hebben om oorlogsmisdaden te melden. Maar net zoals de beloften van Obama om klokkenluiders te beschermen en juridische verdediging te voorzien voor wie misdaden meldt, blijft ook dit op het niveau van loze beloften. Het contrast tussen Manning en de moordenaars van Haditha is duidelijk en de verschillen in de uitspraken zijn niet het resultaat van een wettelijke of morele logica – het is een weerspiegeling van de belangen van het VS-imperialisme.
De celstraf van 136 jaar geeft aan dat de VS-regering en het leger bijzonder bang zijn dat anderen in de voetsporen va Manning zouden treden en de waarheid openbaren. Edward Snowden, de klokkenluider die de internetspionage van de VS-regering bekende maakte, was op de hoogte van de wraak op Manning, maar hij ging gelukkig toch door met zijn actie. Het maakt meteen duidelijk dat het VS-imperialisme mensen niet zomaar het zwijgen kan opleggen.
Zoals Manning zelf stelt: “Ik verkies een pijnlijke waarheid boven een gemakkelijke fantasie”. De celstraf maakt duidelijk dat wie fantaseerde over verandering onder Obama of de Amerikaanse ‘democratie’ in het algemeen vandaag plaats moet maken voor de harde waarheid.
Van de grote gevangenisbevolking, de Patriot Act over de quasi-militaire maatregelen tegen Occupy tot de recente vrijspraak van George Zimmerman die een racistische moord pleegde en nu de veroordeling van Manning, het zijn allemaal elementen die aangeven dat de democratische rechten in de VS constant uitgehold worden. Het land zakt steeds dieper weg in economisch verval en zit tegelijk vast aan onpopulaire oorlogen die niet gewonnen kunnen worden. Hierdoor moeten de 1% rijksten steeds meer naar repressie teruggrijpen om de macht te behouden.
Voor democratische rechten moeten we niet rekenen op wetten of de private massamedia. Het zijn uiteindelijk het zelfvertrouwen en de organisatiegraad van de werkenden en jongeren, alsook hun bereidheid om te strijden, die de invulling en de omvang van democratische rechten bepalen. In een situatie waarin de 80% armsten slechts 11% van de rijkdom bezitten, is een uitholling van democratische rechten onvermijdelijk.
Zolang de grondstoffen en bedrijven in de handen van een handvol superrijke individuen blijven, zullen er altijd onrechtvaardige oorlogen zijn en zal er steeds onderdrukking in eigen land zijn. Maar er zal eveneens steeds een arbeidersklasse zijn die als ze georganiseerd en strijdbaar is, zoals in de staking in Wisconsin in 2011, het potentieel heeft om de rijken tot toegevingen te dwingen en uiteindelijk zelfs hun macht te breken. Er zullen altijd moedige jongeren zijn zoals Manning die alles riskeerde voor de waarheid en vrijheid. Als Bradley Manning terug vrijkomt, zal dit te danken zijn aan massabewegingen van jongeren en werkende Amerikanen tegen de macht van het VS-kapitalisme en imperialisme.
Manus Lenihan