Begin maart vroeg de Amerikaanse overheid officieel de hernieuwde deelname van België aan de NAVO-operatie ‘Inherent Resolve’ in het Midden-Oosten. Als trouwe partner van de NAVO zal de Belgische regering naar alle waarschijnlijkheid instemmen. Na een 9 maand durende deelname aan bombardementen in Irak in 2014-2015 zullen deze zomer opnieuw F-16s gestuurd worden om deel te nemen aan het conflict in het Midden-Oosten, deze keer ook in Syrië en misschien zelfs in Libië.
Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De afgelopen 15 jaar, sinds de aanslagen van 11 september 2001, wordt een oorlog tegen terreur gevoerd. Het resultaat is dat er meer terrorisme en oorlog is en dat fundamentalistische groepen zoals Al Qaeda en ISIS vandaag veel sterker staan. In Afghanistan staat de Taliban nog steeds sterk. In Libië is er algemene verwoesting en wordt de burgeroorlog ingeroepen om een nieuwe internationale interventie te promoten. In Irak werd gehoopt om stabiliteit te bekomen door sectaire verdeeldheid uit te spelen met als resultaat dat de sectaire oorlog de weg opende voor een snelle opmars van Islamitische Staat onder de soennitische bevolking. Op geen enkel ogenblik hebben de militaire operaties tot meer veiligheid geleid.
Na de mislukkingen in Afghanistan, Irak en Libië wordt dezelfde tactiek toegepast in Syrië. De Amerikaanse coalitie heeft op een jaar tijd 8.000 luchtaanvallen op ISIS uitgevoerd, maar won amper terrein. De aanvallen maken onvermijdelijk ook burgerslachtoffers, wat de woede onder de soennieten in het Midden-Oosten tegen de VS aanwakkert. Dit versterkt de recrutering door fundamentalistische groepen als ISIS.
Het argument dat deze Westerse interventies gericht zijn op het vestigen van democratie, vrede en ‘Westerse waarden’ is wel erg hypocriet. Bondgenoot Turkije mag een eenzijdige oorlog tegen de Koerden voeren en dictator Erdogan mag de media onder zijn controle plaatsen. Er wordt gezwegen als bondgenoot Saoedi-Arabië politieke gevangenen vermoordt door ophanging of weigert om vrouwen zelfs maar het recht op autorijden toe te kennen. De oerconservatieve visie van de Saoedische elite diende als voorbeeld voor zowel de Taliban, Al Qaeda als ISIS. Het Westerse establishment rolde de rode loper uit voor deze stroming. Ook in ons land gebeurde dit bijvoorbeeld toen koning Boudewijn de Saoedi’s de Brusselse grote moskee in erfpacht gaf. Fundamentalistische ideeën waren deel van de prijs voor de Saoedische olie.
Het verwoesten van Syrië met luchtbombardementen zal niet leiden tot meer veiligheid en een einde van het terrorisme. Integendeel. Nu al groeit het gevaar voor een verdere uitbreiding van het conflict, onder meer door de oorlog van het Turkse regime van Erdogan tegen de Koerden. Dit dreigt de ellende en barbarij voor de meerderheid van de bevolking in de regio verder te vergroten en kan aanleiding geven tot een veel grotere vluchtelingencrisis dan vandaag.
Belgische deelname aan de oorlog in Syrië maakt ons land nog meer verantwoordelijk voor de opmars van geweld en vernietiging, maar ook voor de gevolgen ervan zoals terrorisme en vluchtelingenstromen. Het is een politieke keuze om de investeringen in oorlog de komende jaren op te voeren, onder meer met de aankoop van de dure F35-gevechtsvliegtuigen. Wij zeggen: investeer in onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, … en niet in oorlog!
Het enige ogenblik dat fundamentalistische groepen als Al Qaeda en co sterk in het defensief geduwd werden, was tijdens de golf van revoluties en opstanden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika vanaf 2011. Die golf maakte duidelijk dat massabewegingen tot verandering konden leiden. Bovendien zorgde het massaprotest voor een groeiende eenheid over sectaire grenzen. Ook in Irak waren er gezamenlijke betogingen van soennieten en sjiieten. In Afghanistan waren er in november 2015 nog gemengde massabetogingen na de moord op sjiietische Hazara. Zoals we in Libië zagen hebben imperialistische interventies in de regio ook tot doel om de ontwikkeling van massabewegingen te stoppen. Op die manier wordt actief bijgedragen aan de bestrijding van wat een antwoord biedt op ISIS en co.
Vijf jaar na de start van de opstanden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika moeten we terug aansluiting vinden bij dit protest en er tegelijk ook lessen uit trekken. Het volstaat niet om dictators af te zetten, heel het beleid en het systeem moeten veranderd worden en dit vereist eigen massapartijen en een socialistisch alternatief.
Hier bij ons moeten we niet wachten tot dergelijke bewegingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika ontstaan. Door een sterke anti-oorlogsbeweging uit te bouwen, kunnen we er zelf een rol in spelen. Voor de start van de oorlog in Irak was er de grootste wereldwijde anti-oorlogsbeweging ooit met miljoenen betogers. De betoging tegen de aankoop van de F35’s van 24 april in Brussel was een goede aanzet om opnieuw een anti-oorlogsbeweging in ons land uit te bouwen.
“Kapitalisme draagt oorlog in zich zoals een donkere wolk onweer,” stelde Franse socialist Jean Jaurès voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Om tot een wereld zonder oorlog te komen, moeten we opkomen voor een andere samenleving.