Dat het huidige onderwijssysteem ongelijkheid in de hand werkt is niets nieuws. In 2018 konden meer dan 10.000 studenten hun opleiding niet verder zetten omdat ze te weinig studiepunten hadden. In 2014 waren dat er ‘nog maar’ iets meer dan 6000. Het leerkrediet maakt van studenten mini-ondernemers die investeringen doen in hun intellectueel kapitaal. Foute investeringen worden afgestraft door de studieloopbaan te beëindigen wanneer het leerkrediet op is. Door Corona zal het aantal studenten dat dit jaar niet kon starten door het asociale studiepuntensysteem (of leerkrediet) ongetwijfeld nog hoger liggen.
door Frede en Iben
Studenten werden tijdens de lockdown aan hun lot overgelaten; van begeleiding was geen sprake. Ook in het basis en secundair onderwijs liepen leerlingen leerachterstand op. Bij de leerlingen die dit jaar in het eerste middelbaar startten loopt die op tot een half jaar. Dat heeft grote gevolgen. Een leerachterstand van een half jaar komt overeen met een individueel loonverlies van 2.6% en 0.86% minder kans op een job. Deze cijfers zijn vastgesteld in scholen met een eerder bevoorrecht publiek. De leerachterstand in het volledige onderwijs is wellicht veel groter.
Om die leerachterstand weg te werken maakt de Vlaamse regering vanaf 19 oktober geld vrij voor het secundair onderwijs. De scholen krijgen per groepje van zeven leerlingen een schamele 125 euro per vier uur. Met dat geld moeten scholen een traject van bijlessen opzetten op zaterdagen en in de vakanties. Leerkrachten en begeleiders die de bijlessen geven worden verondersteld zich vrijwillig op te geven en tegen een kleine vergoeding. Heel wat leerkrachten willen er alles aan doen om hun leerlingen bij te staan. De werkdruk voor leerkrachten die al gigantisch was, wordt daarmee nog opgevoerd.
Leerlingen wilden opnieuw naar school in september. Ze hebben namelijk nood aan sociaal contact en het afstandsonderwijs versterkt de enorme ongelijkheid in ons huidig onderwijssysteem. Er werden echter geen maatregelen genomen om de tekorten in het onderwijs aan te pakken. De verantwoordelijkheid werd volledig bij het gedrag van leerlingen en de leerkrachten gelegd. Zij moeten permanent een mondmasker dragen en leerkrachten moeten ultraflexibel zijn. Door de opgetrokken pensioenleeftijd zitten vandaag overigens veel leerkrachten in de risicogroep.
Waar zijn de collectieve antwoorden? Er moeten meer (jonge) leerkrachten aangeworven worden om risico’s voor oudere leerkrachten te beperken en de werkdruk op leerkrachten te verminderen. Waar zijn de investeringen in openbaar vervoer om overvolle bussen te vermijden? Waar zijn de publieke middelen voor remediëring en kleinere klassen? Er moet geïnvesteerd worden in een systeem van regelmatige testing. Zo kunnen besmettingshaarden op scholen geïsoleerd worden. De universiteit van Luik toont dat dat kan, maar niet alle onderwijsinstellingen kunnen dat op eigen houtje.
Om veilig en eerlijk onderwijs te garanderen is er nood aan kleinere klassen, om leerlingen beter individueel te kunnen begeleiden en besmettingshaarden gemakkelijker te kunnen isoleren. Personeel en jongeren moeten zich organiseren: zowel om zelf te kunnen beslissen over gezondheidsmaatregelen als om de strijd voor meer middelen op te voeren. Investeer in onderwijs, nu!
Sluit je aan bij de Actief Linkse Studenten & Scholieren en kom op voor veilig, toegankelijk en kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen!