De Europese Commissie bevestigt: “De achteruitgang van de economische situatie zal belangrijke gevolgen hebben voor de levensomstandigheden van jongeren. Op het vlak van werkgelegenheid en onderwijs zullen we kwetsbaarder zijn voor uitsluiting.” Over een oplossing zei die Europese Commissie uiteraard niets. Voor de meeste regeringen ligt de prioriteit nog steeds bij de banken, de grote aandeelhouders en het patronaat. De herstelplannen zijn op maat van de grote bedrijven geschreven, terwijl wij voor de kosten ervan moeten opdraaien.
Het kan ook anders. Nu er toch plots veel middelen blijken te zijn, kunnen die even goed besteed worden aan sociale doeleinden zoals een publieke herfinanciering van het onderwijs, de massale bouw van sociale woningen, een uitbouw van de dienstverlening en het personeelsbestand in de gezondheidszorg,… Dat is evenwel geen prioriteit. Na de verkiezingen zijn nieuwe besparingen in onder meer het onderwijs niet uitgesloten. De economische situatie zorgt ervoor dat het patronaat sowieso minder hooggeschoolden nodig heeft, waarom zou er vanuit hun logica dan in worden geïnvesteerd?
7% van het BBP en stopzetting van het Bologna-proces
Nieuwe besparingen zullen hard aankomen, vandaag is de situatie in het onderwijs immers al niet bepaald rooskleurig. Het budget voor onderwijs bedraagt vandaag minder dan 5% van het Bruto Binnenlands Product, tegenover 7% in 1980. Dertig jaar neoliberaal beleid hebben geleid tot een forse daling van de reële middelen voor onderwijs. Dat heeft geleid tot herstructureringen, relatief minder personeel en een afname van de kwaliteit van het onderwijs. Wij verdedigen de nood aan meer publieke middelen voor onderwijs, 7% van het BBP zou een goed begin zijn.
Naast de afname van de publieke middelen zijn er ook de Bologna-hervormingen, die er op gericht zijn om een Europese “onderwijsmarkt” te creëren die de concurrentie met de rest van de wereld kan aangaan. De Bologna-hervormingen worden terecht gezien als het Trojaanse paard van de privatiseringspolitiek. Als we het onderwijs uit de klauwen van de private sector en haar winsthonger willen houden, zullen we de Bologna-akkoorden niet moeten amenderen, maar volledig naar de prullenmand verwijzen.
Verzet is nodig
Midden november betoogden 200.000 studenten in Rome onder de slogan “Wij zullen de crisis niet betalen”. In Spanje zijn er reeds maandenlang studentenacties tegen de Bologna-hervormingen. Op 19 maart namen de Franse studenten massaal deel aan de nationale staking en vormden ze een belangrijk onderdeel van de 3 miljoen betogers tegen de crisis en de politiek van Sarkozy.
In België is er nog geen sterk antwoord gekomen op de crisis en de poging van de patroons en politici om ons ervoor te laten betalen. Op 28 april komt er wel een nationale betoging van Respact, een campagne tegen de hoge studiekosten. Die betoging biedt een kans om te mobiliseren tegen de besparingen in het onderwijs en voor meer publieke middelen. De Actief Linkse Studenten voeren campagne voor deze betoging en willen ze aangrijpen om de nood aan een algemene strijd van studenten en arbeiders naar voor te brengen. Neem deel aan deze campagne en betoging, sluit aan bij LSP!