Besparingen in de praktijk: het leerkrediet

Sinds dit academiejaar werd in het Vlaams hoger onderwijs stilzwijgend het leerkrediet ingevoerd. Het gaat om een maatregel die de studiemogelijkheden van studenten ingrijpend beperkt. Minister Vandenbroucke stelt het voor als een “sociale maatregel”, om verspilling te beperken. De realiteit is echter anders. We spraken erover met enkele ALS-studenten van de Universiteit Gent die zich verzetten tegen het leerkrediet.

“Het leerkrediet werd ingevoerd in het kader van de liberalisering van het hoger onderwijs en het financieringdecreet van Vandenbroucke. Elke student krijgt aan het begin van zijn studies 140 studiepunten, plus een eerste bonus van 60 punten voor een beginner, waarmee hij een opleiding kan volgen. Aan het begin van het jaar worden er steeds 60 punten afgetrokken die je terugkrijgt als je in één keer slaagt. Alle studiepunten waarvoor je niet slaagt, verlies je. Aan het einde van je masteropleiding verlies je 140 punten, waardoor je in het beste geval nog 60 punten overhoudt om een bijkomende opleiding te volgen.

“Als je geen studiepunten meer overhoudt, mag de instelling je weigeren of je verplichten om dubbel inschrijvingsgeld te betalen. Ondermeer de UGent en de KULeuven gaven reeds aan dit strikt te zullen toepassen. Universiteiten en hogescholen krijgen geen financiering voor studenten die geen studiepunten meer hebben.

“Vooral voor werkstudenten en studenten uit een sociaal zwakker milieu, die het moeilijker hebben in het hoger onderwijs te presteren, is dit een ramp. Er bestaat geen enkele tegemoetkoming of uitzondering voor deze studenten. Bovendien zet het de deur open naar verdere verdoken verhogingen van de inschrijvingsgelden. Het is dus absoluut geen sociale maatregel, maar een besparing op kap van de studenten, die de toegang tot het hoger onderwijs vooral voor de zwaksten in de samenleving beperkt: voor een student met rijke ouders is dubbel inschrijvingsgeld immers helemaal geen probleem.”